Władysław Wojakowski (oficer kawalerii)
Władysław Wojakowski (ur. 18 marca 1898 w Kazaniu, zm. ?) – major kawalerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 18 marca 1898 w Kazaniu, w rodzinie Józefa i Stefanii z Radwanów[1].
8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 450. lokatą w korpusie oficerów rezerwy jazdy[2]. Jako oficer rezerwy został zatrzymany w służbie czynnej i pełnił ją w 2 pułku strzelców konnych w Hrubieszowie[3]. W 1924 został przydzielony do 4 Dywizji Kawalerii we Lwowie na stanowisko II oficera sztabu[4]. Później został przydzielony do szwadronu pionierów 4 Dywizji Kawalerii na stanowisko młodszego oficera[5], a w październiku 1926 przeniesiony z 2 psk do 14 pułku ułanów z pozostawieniem na zajmowanym stanowisku[6]. 19 marca 1928 prezydent RP nadał mu stopień rotmistrza z dniem 1 stycznia 1928 i 65. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[7][8]. W listopadzie 1928 został przeniesiony macierzyście do kadry oficerów kawalerii z równoczesnym przeniesieniem służbowym do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie na stanowisko dowódcy szwadronu luzaków[9][10]. Z dniem 15 września 1932 został przeniesiony do 11 pułku ułanów w Ciechanowie[11][12]. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 19. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[13][14]. W marcu 1939 pełnił służbę w Departamencie Dowodzenia Ogólnego Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie na stanowisku referenta[15].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 5649 – 27 września 1922[16][17]
- Krzyż Walecznych dwukrotnie[18][14][19]
- Medal Niepodległości – 20 lipca 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[20][21]
- Srebrny Krzyż Zasługi – 11 listopada 1928[22][23]
- francuski Medal Pamiątkowy Wielkiej Wojny[5][23]
- Medal Zwycięstwa[5][23]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-05-15]..
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 703.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 657.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 81, 585, 609.
- ↑ a b c Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 303.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 44 z 14 października 1926, s. 356.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 19 marca 1928, s. 54.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 353.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928, s. 352.
- ↑ Rocznik oficerów kawalerii 1930 ↓, s. 86.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932, s. 421.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. XV, XXII, 152, 798.
- ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 381.
- ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 131.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 433.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 41 z 27 października 1922, s. 803.
- ↑ Księga Jazdy Polskiej 1938 ↓, s. 424.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 152.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-05-15]..
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 167, poz. 198.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 11 listopada 1932, s. 385.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928, s. 416.
- ↑ a b c Rocznik oficerów kawalerii 1930 ↓, s. 64.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik oficerów kawalerii. Warszawa: Nakładem „Przeglądu Kawaleryjskiego”, 1930.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.
- Księga Jazdy Polskiej. Bolesław Wieniawa-Długoszowski (red.) Bronisław Rakowski (red.) Władysław Dziewanowski (red.) Karol Koźmiński (red.) Stanisław Strumph-Wojtkiewicz (red.) Stanisław Ostoja-Chrostowski (red.) Stanisław Haykowski (ilust.). Warszawa: Zakłady Graficzne Instytutu Wydawniczego „Biblioteka Polska”, 1938.
- Ludzie urodzeni w Kazaniu
- Majorowie kawalerii II Rzeczypospolitej
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (dwukrotnie)
- Odznaczeni Medalem Niepodległości
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Oficerowie 11 Pułku Ułanów Legionowych
- Polacy odznaczeni Medalem Pamiątkowym Wielkiej Wojny
- Polacy odznaczeni Medalem Zwycięstwa
- Urodzeni w 1898
- Zmarli w XX wieku
- Oficerowie dowództwa 4 Dywizji Kawalerii (II RP)