Władysław Wojtkiewicz

Władysław Wojtkiewicz
	pułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia	26 listopada 1883 ; Wilno, gubernia wileńska, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	1940 ; Charków, USRR, ZSRR
	Przebieg służby
Lata służby	1904–1940
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego; Wojsko Polskie
Jednostki	81 Pułk Piechoty
Stanowiska	dowódca pułku piechoty
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka
	Odznaczenia
	;

Władysław Wojtkiewicz (ur. 26 listopada^[1] 1883 w Wilnie, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – pułkownik piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Syn Michała. W latach 1904–1914 pełnił zawodową służbę wojskową w Armii Imperium Rosyjskiego. W 1909, w stopniu porucznika, służył w 105 Orenburskim pułku piechoty 27 DP w Wilnie. Na początku I wojny światowej w 1914 dostał się do niewoli niemieckiej i przebywał w niej do końca wojny.

W 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego i przydzielony do Wileńskiego pułku strzelców (od 1922 nosił nazwę: 85 pułk strzelców wileńskich). W szeregach tego oddziału, jako dowódca II batalionu, walczył na wojnie z bolszewikami. 15 lipca 1920 został zatwierdzony w stopniu majora w piechocie z dniem 1 kwietnia 1920, w grupie „byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej”. Następnie pełnił służbę w baonie wartowniczym nr 9, 79 pułku piechoty w Słonimiu oraz jako komendant Szkoły Podchorążych Okręgu Korpusu Nr IX.

3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 122. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W lipcu 1922 został przeniesiony z 84 pułku piechoty w Pińsku na stanowisko zastępcy dowódcy 81 pułk piechoty w Grodnie. 13 czerwca 1923 został dowódcą 81 pp^[2]^[3]^[4]^[5]. 3 maja 1926 został awansowany na pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925 i 8. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W marcu 1929 zdał dowództwo jednostki ppłk. dypl. Stanisławowi Maczkowi i objął obowiązki członka Oficerskiego Trybunału Orzekającego^[6]^[7]. Z dniem 30 listopada 1933 został przeniesiony w stan spoczynku^[8].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 – po agresji ZSRR na Polskę – w nieznanych okolicznościach dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku^[9]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany potajemnie w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach^[9], gdzie od 17 czerwca 2000 mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie^[10]. Figuruje na Liście Starobielskiej NKWD, pod poz. 552^[9].

Postanowieniem nr 112-48-07 Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z 5 października 2007 został awansowany pośmiertnie na stopień generała brygady^[11]^[12]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”^[13]^[14].

Ordery i odznaczenia

Krzyż Walecznych (dwukrotnie^[15]: po raz pierwszy w 1921^[16])
Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)^[17]
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Odznaka 81 Pułku Strzelców Grodzieńskich

Zobacz też

Przypisy

↑ W Roczniku oficerskim 1928 s. 161, jako datę urodzenia podano 20 listopada, natomiast w Roczniku oficerskim 1932 s. 16 - 25 listopada.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 39 z 20 czerwca 1923 roku, s. 402.
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 358, 397.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 311, 342.
↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 95, 161.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 89.
↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 16, 432.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 20 maja 1933 roku, s. 118.
↑ ^a ^b ^c Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 604.
↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
↑ M.P. z 2007 r. nr 85, poz. 885
↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 3 [dostęp 2024-10-16] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2024-05-05].
↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
↑ W Roczniku oficerskim 1932 s. 16 podano, że był trzykrotnie odznaczony Krzyżem Walecznych.
↑ Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2142 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 81)
↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.

Bibliografia

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Bolesław Waligóra, Zarys historii wojennej 85-go Pułku Strzelców Wileńskich, Warszawa 1928.
Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.

[1] W Roczniku oficerskim 1928 s. 161, jako datę urodzenia podano 20 listopada, natomiast w Roczniku oficerskim 1932 s. 16 - 25 listopada.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_39_z_20_czerwca_1923_roku,_s._402-2] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 39 z 20 czerwca 1923 roku, s. 402.

[CITEREFRocznik_Oficerski1923358,_397-3] Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 358, 397.

[CITEREFRocznik_Oficerski1924311,_342-4] Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 311, 342.

[CITEREFRocznik_Oficerski192895,_161-5] Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 95, 161.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_5_z_12_marca_1929_roku,_s._89-6] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 89.

[CITEREFRocznik_Oficerski193216,_432-7] Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 16, 432.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_7_z_20_maja_1933_roku,_s._118-8] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 20 maja 1933 roku, s. 118.

[CITEREFKsięga_Cmentarna_Charkowa2003604-9] Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 604.

[CITEREFKsięga_Cmentarna_Charkowa2003LXXIV-10] Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.

[11] M.P. z 2007 r. nr 85, poz. 885

[12] Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 3 [dostęp 2024-10-16] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).

[13] „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2024-05-05].

[14] Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).

[15] W Roczniku oficerskim 1932 s. 16 podano, że był trzykrotnie odznaczony Krzyżem Walecznych.

[16] Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2142 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 81)

[17] M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]