Władysław Woliński

Władysław Woliński
	major lekarz
Data i miejsce urodzenia	16 czerwca 1896 ; Lwów
Data i miejsce śmierci	wiosna 1940 ; Kalinin
	Przebieg służby
Lata służby	1918–1940
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	6 pułk artylerii ciężkiej
Stanowiska	lekarz medycyny
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa; kampania wrześniowa
	Odznaczenia

Władysław Woliński (ur. 16 czerwca 1896 we Lwowie, zm. wiosną 1940 w Kalininie) – major lekarz Wojska Polskiego, doktor nauk medycznych.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się jako syn Michała i Władysławy z Makarewiczów. Absolwent Wydziału Lekarskiego na Uniwersytecie Franciszkańskim we Lwowie. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości jako ochotnik zgłosił się do Wojska Polskiego w 1918. Został awansowany do stopnia porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919. Był naczelnym lekarzem jednostek: od 1921 13 dywizjonu artylerii konnej, w 1929 6 pułku artylerii ciężkiej. Został awansowany do stopnia kapitana w korpusie oficerów sanitarnych lekarzy ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927. Od 1930 do 1935 pracował w Centrum Wyszkolenia Sanitarnego, później w 5 Lwowskim pułku artylerii lekkiej. W 1935 był naczelnym lekarzem batalionu KOP „Ludwikowo”. Został awansowany do stopnia majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1936. W marcu 1939 pełnił służbę w 6 pułku artylerii ciężkiej na stanowisku lekarza medycyny^[1].

W czasie kampanii wrześniowej został aresztowany przez Sowietów. Był przetrzymywany wpierw w obozie w Starobielsku, gdzie został przewieziony indywidualnie i na drugi dzień wywieziony w ten sam sposób^[2]. Następnie przewieziony do Ostaszkowa^[3]. Na wiosnę 1940 został wywieziony i zamordowany w siedzibie Obwodowego Zarządu NKWD w Kalininie (obecnie Twer) przez funkcjonariuszy oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. Jest pochowany na terenie obecnego Polskiego Cmentarza Wojennego w Miednoje^[4].

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia podpułkownika^[5]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”^[6].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Złoty Krzyż Zasługi (25 maja 1939)^[7]
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Brązowy Medal za Długoletnią Służbę

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 371, 752.
↑ Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 359. ISBN 83-7001-294-9.
↑ Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 284. ISBN 83-7001-294-9.
↑ Lekarze pochowani w Miednoje. oil.org.pl. [dostęp 2014-12-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (17 grudnia 2014)].
↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. policja.pl. [dostęp 2014-07-12].
↑ M.P. z 1939 r. nr 121, poz. 282 „za zasługi w służbie wojskowej”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Miednoje Tom II. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2005. s. 1017. [dostęp 2014-09-07].
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.

[CITEREFRybkaStepan2006371,_752-1] Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 371, 752.

[2] Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 359. ISBN 83-7001-294-9.

[3] Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 284. ISBN 83-7001-294-9.

[4] Lekarze pochowani w Miednoje. oil.org.pl. [dostęp 2014-12-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (17 grudnia 2014)].

[5] Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

[6] Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. policja.pl. [dostęp 2014-07-12].

[7] M.P. z 1939 r. nr 121, poz. 282 „za zasługi w służbie wojskowej”.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]