Włośnianka odrażająca
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
włośnianka odrażająca |
| Nazwa systematyczna | |
| Hebeloma fastibile (Pers.) P. Kumm. Führ. Pilzk. (Zerbst): 80 (1871) | |
Włośnianka odrażająca (Hebeloma fastibile (Pers.) P. Kumm.) – gatunek grzybów należący do rodziny Hymenogastraceae. Według Index Fungorum takson niepewny[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Hebeloma, Hymenogastraceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy zdiagnozował go w 1801 r. Christiaan Hendrik Persoon nadając mu nazwę Agaricus fastibilis. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu Paul Kummer w 1871 r.[1].
Nazwę polską nadał Stanisław Domański w 1955 r., wcześniej Feliks Berdau opisywał ten takson pod nazwą bedłka odrażająca[2].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Początkowo wypukły, potem nieregularnie łukowaty, pofalowany, o średnicy 4–7 cm z garbem na środku. Powierzchnia nieco lepka, początkowo bladożółta, potem o barwie kakaowej, u starszych okazów często plamisty[3].
Szerokie, przy trzone]ie zaokrąglone, z licznymi międzyblaszkami. Początkowo są białe, potem ochrowe, w końcu brązowe[3].
Wysokość 4–6 cm, grubość 0,5–1 cm, cylindryczny, u podstawy nieco szerszy. Powierzchnia początkowo biaława, włókienkowata, potem brązowa z podłużnymi włókienkami. Widoczne strefy pierścieniowe[3].
Białawy, bez wyraźnego zapachu i smaku[3].
O rozmiarach 9–12 × 5–6,5 μm, eliptyczne, gładki, z gutulą. Wysyp zarodników jasnobrązowy[3].
Występowanie i znaczenie[edytuj | edytuj kod]
Grzyb mikoryzowy. Rośnie na ziemi w lasach liściastych i mieszanych, zaroślach, na polanach, wśród mchów, zwłaszcza pod świerkami[2].
W Europie uważana jest za grzyb niejadalny, a czasami nawet za grzyb trujący, powodujący dolegliwości ze strony układu pokarmowego[3], w Meksyku jednak jest grzybem jadalnym[4].
Gatunki podobne[edytuj | edytuj kod]
Istnieje wiele podobnie ubarwionych gatunków włośnianek. mają przeważnie dość podobne, cielistobeżowe ubarwienie. Ich prawidłowe oznaczenie bez użycia mikroskopu i znajomości cech mikroskopowej budowy jest trudne[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum. [dostęp 2018-02-25]. (ang.).
- ↑ a b Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c d e f Hebelóma fastíbile, kopučasta medlenka. [dostęp 2018-02-25]. (ang.).
- ↑ Eric Boa: Wild edible fungi: A global overview of their use and importance to people. FAO, 2004, seria: Non-wood Forest Products 17. ISBN 92-5-105157-7.
- ↑ Andreas Gminder: Atlas grzybów. Jak bezbłędnie oznaczać 340 gatunków grzybów Europy Środkowej. Warszawa: Weltbild, 2011. ISBN 978-83-258-0588-3.