Włodzimierz Romanow (1917–1992)
 |
Ten artykuł należy dopracować: od 2008-01 → zweryfikować treść i dodać przypisy, → poprawić styl – powinien być encyklopedyczny. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
|
||
 Młody Włodzimierz z rodzicami i siostrą Kirą |
||
| Tytularny cesarz Rosji | ||
| Okres panowania | od 1938 do 1992 |
|
| Poprzednik | Cyryl Władymirowicz Romanow | |
| Następca | Maria Władimirowna Romanowa | |
| Tytularny książę Holstein-Gottorp | ||
| Okres panowania | od 1938 do 1992 |
|
| Poprzednik | Cyryl Władymirowicz Romanow | |
| Następca | Paul Ilyinsky | |
| Dane biograficzne | ||
| Data i miejsce urodzenia | 17 sierpnia 1917 Porvoo |
|
| Data i miejsce śmierci | 8 kwietnia 1992 Miami |
|
Włodzimierz Kiriłłowicz Romanow (ur. 17 sierpnia 1917 w Porvoo; zm. 8 kwietnia 1992 w Miami, Floryda) – wielki książę Rosji, głowa rosyjskiej rodziny carskiej i tytularny imperator Wszechrosji od 1938 roku do swojej śmierci.
Włodzimierz urodził się w Finlandii (ówczesnej części Imperium Rosyjskiego), jako jedyny syn wielkiego księcia Cyryla i Wiktorii Fiodorownej (z domu Wiktorii Melity Koburg). Był potomkiem m.in. cara Aleksandra II i królowej Wiktorii. Razem z rodzicami i rodzeństwem osiedlił się w Bretanii. W 1935 zmarła jego matka i został sam z ojcem. Obaj czuli się bardzo samotni, zwłaszcza po wyjeździe siostry Włodzimierza - Kiry, która wyszła za mąż za księcia Ludwika Ferdynanda Pruskiego, wnuka Wilhelma II.
Włodzimierz prowadził u boku ojca życie bezbarwne. Ojciec dogorywał na skutek gangreny i rozpaczliwie potrzebował obecności, aż zmarł w 1938. Po wielu miesiącach spędzonych w zupełnej samotności, po wybuchu II wojny światowej, Włodzimierz odmówił współpracy z narodowosocjalistycznym rządem i został przez to w 1944 zmuszony przez Niemców do opuszczenia Francji i wysłany do Niemiec. Pod koniec wojny, przewidując rychłe nadejście wojsk sowieckich, opuścił Niemcy i udał się do Hiszpanii na zaproszenie ciotki ze strony matki, księżniczki Beatrycze.
W Hiszpanii spotkał po raz drugi księżniczkę Leonidę de Bagration Muchranski, z gruzińskiego rodu królewskiego. Po raz pierwszy poznali się wcześniej w Paryżu. Każde z nich odczuwało tęsknotę za utraconą ojczyzną, oboje przeżyli dramat wygnania, a silną osobowością, przywiązaniem do wartości i poczuciem obowiązku Leonida przypominała wielkiemu księciu matkę. W roku 1948 postanowili się pobrać, a pięć lat później na świat przyszła ich córka:
- Maria Władimirowna (ur. 23 grudnia 1953, w Madrycie).
Po upadku komunizmu, Włodzimierz i Leonida od razu wrócili do Rosji, kraju, który wielki książę znał jedynie z opowiadań rodziców. Dla siedemdziesięcioletniego wówczas człowieka, było to zbyt silne przeżycie i Włodzimierz umarł 21 kwietnia 1992, zaledwie kilka tygodni po wizycie w Petersburgu.
