Włodzimierz Markowski

Włodzimierz Stanisław Markowski

Rybka, Dyzio

Data i miejsce urodzenia	22 grudnia 1922 Grodzisk Mazowiecki
Data i miejsce śmierci	28 maja 2009 Grodzisk Mazowiecki
Miejsce spoczynku	Grodzisk Mazowiecki
Narodowość	polska
Rodzice	Dionizy
Odznaczenia

Włodzimierz Markowski (SPL 007 po II wojnie światowej SP5MW, ps. „Rybka”, „Dyzio” (ur. 22 grudnia 1922 w Grodzisku Mazowieckim, zm. 28 maja 2009 tamże) — polski krótkofalowiec, żołnierz ZWZ i AK, powstaniec warszawski, konstruktor pierwszej radiostacji powstańczej „Burza”, uczestnik i triumfator wielu wyścigów motocyklowych i rajdów samochodowych.

Życiorys

Urodził się 22 grudnia 1922 w Grodzisku Mazowieckim jako syn Dionizego członka Polskiej Organizacji Wojskowej, który walczył w obronie Lwowa jako jeden z Orląt Lwowskich. Dionizy Markowski był dyrektorem części odbiorczej radiostacji transatlantyckiej i mieszkał w Grodzisku Mazowieckim. Włodzimierz Markowski w 1935 otrzymał znak nasłuchowy SPL007 i brał udział w zawodach nasłuchowych, wiele z nich wygrywając. Był członkiem Polskiego Klubu Radio Nadawców ze znakiem SP3WM.

II wojna światowa

Należał do Związku Walki Zbrojnej a następnie do Armii Krajowej, działał pod pseudonimem „Rybka” i służył w batalionie „Kiliński”. Zajmował się produkcją radiostacji konspiracyjnych i odbiorników radiowych na potrzeby walki z okupantem. W pierwszych dniach sierpnia 1944 trafiła w jego ręce uszkodzona radiostacja „Błyskawica”. Na jej podstawie w ciągu jednego dnia zbudował nadajnik foniczny działający w paśmie 52,1 m. Radiostacja „Burza” skonstruowana przez W. Markowskiego była pierwszą radiostacją foniczną w Powstaniu Warszawskim. Markowski był technikiem odpowiedzialnym za jej działanie, redaktorem nadawanych informacji oraz spikerem. Pod koniec sierpnia lokalizacja nadajnika została namierzona i w wyniku bombardowania radiostacja została zniszczona

Sport motocyklowy

Po zakończeniu wojny przez ponad czterdzieści lat prowadził warsztat radiotechniczny w którym naprawiał radia, telewizory oraz sprzęty elektryczne domowego użytku. W pierwszych dniach wolności kupił uszkodzony motocykl BMW 200, który naprawił i zaczął nim jeździć. W 1947 zdobył tytuł Mistrza Polski oraz uczestniczył w rajdzie motocyklowym sześciodniowym w Czechosłowacji. W rajdach motocyklowych był zdobywcą Złotego Kasku. Jeździł na motocyklach marki Jawa, Triumph, Norton i Parilla. Wśród kolegów i kibiców był znany jako „Dyzio”. W wyniku wypadku na nartach i uszkodzenia kręgosłupa był zmuszony do rezygnacji ze sportu motocyklowego.

Rajdy samochodowe

Uszkodzenie kręgosłupa nie przeszkadzało w rajdach samochodowych. Startował w rajdach na terenie Polski — zwycięstwo w Rajdzie Barbórki oraz Rajdzie Dolnośląskim w 1968 oraz zagranicznych — rajd Monte Carlo w 1968. W 1971 wygrał Rajd Mazurski, a 1972 zajął czwarte miejsce w Rajdzie Warszawskim będący jedną z rund Rajdowych Mistrzostw Polski.

W latach 70 skonstruował na własny użytek antyradar.

W 2004 zaangażował się w budowę repliki radiostacji „Burza”. W 2007 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Pod koniec życia zamieszkał w Grodzisku Mazowieckim, gdzie zmarł 28 maja 2009 i został pochowany w rodzinnym mieście.

Upamiętnienie

Decyzją Nr 154/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 25 października 2021, Szkoła Podoficerska SONDA w Zegrzu i Toruniu otrzymała imię Włodzimierza Markowskiego ps. „Rybka”.

Bibliografia

• Patron SP SONDA [online], spsonda.wp.mil.pl [dostęp 2022-09-19] .

Linki zewnętrzne

• Włodzimierz Markowski ps. „Rybka”