Włodzimierz Puchalski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Włodzimierz Puchalski
Data i miejsce urodzenia 6 marca 1909
Mosty Wielkie
Data i miejsce śmierci 19 stycznia 1979
Wyspa Króla Jerzego
Zawód, zajęcie fotograf, reżyser
Narodowość polska
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Commons Multimedia w Wikimedia Commons

Włodzimierz Puchalski (ur. 6 marca 1909 w Mostach Wielkich, zm. 19 stycznia 1979 na Wyspie Króla Jerzego) – polski agronom, przyrodnik, myśliwy, fotograf, reżyser filmów przyrodniczych.

Włodzimierz Puchalski jest autorem określenia „bezkrwawe łowy”[1], odnoszącego się do fotografowania przyrody.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pasją fotografowania „zaraził się” w domu rodzinnym. Jego ojciec uprawiał fotografię zwierząt i krajobrazu. Chociaż najbardziej znany jest z „bezkrwawych łowów”, od 13. roku życia był myśliwym. W wieku 14 lat (1923) otrzymał od swojego dziadka, Hieronima Sykory, swój pierwszy aparat fotograficzny (mieszkowy). Po ukończeniu szkoły średniej odbywał służbę wojskową w Korpusie Kadetów nr 1 we Włodzimierzu Wołyńskim. W 1931 rozpoczął studia na Akademii Rolniczej w Dublanach na Wydziale Rolniczo-Leśnym, zakończone uzyskaniem dyplomu inżyniera agronoma.

Od 1933 do 1936 był asystentem prof. Witolda Romera przy Katedrze Fotochemii Politechniki Lwowskiej, z którym wspólnie realizował filmy oraz opracował metodę robienia filmów przyrodniczych. Swój pierwszy film przyrodniczy zatytułował Bezkrwawe łowy. W 1936 był autorem pierwszej w Polsce wystawy o tematyce przyrodniczej i myśliwskiej. W 1937 zdobył Złoty Medal na Wielkiej Olimpiadzie Łowiectwa w Berlinie za zdjęcie przedstawiające dzika w lesie. W latach 1937–1939 był asystentem prof. Wodzickiego przy Zakładzie Anatomii Zwierząt i Histologii Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, gdzie opracował metodę posługiwania się filmami i przeźroczami w czasie wykładów uniwersyteckich. W tym czasie wyjeżdżał dwukrotnie jako polski delegat do największej europejskiej stacji ornitologicznej w Rossitten w Prusach Wschodnich. Stał się powszechnie znany. Wielokrotnie przyjmowany był przez prezydenta Mościckiego (m.in. w 1938 fotografował polowanie organizowane przez prezydenta, w którym uczestniczył Göring). Otrzymał również wiele zamówień na fotografię przyrodniczą od czasopism krajowych i zagranicznych. Do 1939 sześciokrotnie zdobywał pierwsze miejsce w konkursie fotograficznym Łowca Polskiego.

W 1939 czynnie uczestniczył w wojnie obronnej. W czasie II wojny światowej pracował jako leśniczy w Puszczy Sandomierskiej. Po zakończeniu wojny rozpoczął pracę w Katedrze Genetyki na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1946 organizował krakowski Instytut Filmowy.

W semestrze wiosennym 1946, jako pracownik Państwowego Instytutu Robót Ręcznych (PIRR), prowadził w Bielsku kurs nauki posługiwania się filmem, obsługi aparatów filmowych i sposobów filmowania rzeczy i zjawisk potrzebnych w naukach przyrodniczych. Każdy z uczestników miał możliwość samodzielnego nakręcenia filmu przez pięć minut. Kurs kończył się w lipcu 1946.

W 1949 rozpoczął pracę w Instytucie Zootechniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie stworzył dział dokumentacji fotofilmowej zwierząt. Od 1956 pracował w Wytwórni Filmów Oświatowych w Łodzi jako operator i reżyser. W 1957 i 1958 wziął udział w dwóch arktycznych wyprawach na Spitsbergen. W 1976 przeszedł na emeryturę.

W 1978 wyjechał do Antarktyki z wyprawą organizowaną przez Polską Akademię Nauk. Zmarł podczas wykonywania zdjęć w Polskiej Stacji Badawczej im. Arctowskiego na Wyspie Króla Jerzego i tam też został pochowany. Grób Włodzimierza Puchalskiego został wpisany na listę obiektów historycznych Antarktyki pod numerem 51 (HSH No.51)[2].

Był daltonistą i niemal wszystkie jego filmy oraz fotografie są czarno-białe. Wyjątek to kolorowe zdjęcia z ostatniej wyprawy na Antarktydę. Bogate zbiory zdjęć Puchalskiego można podziwiać na zamku w Niepołomicach.

Został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 1975 otrzymał Nagrodę Miasta Krakowa[3].

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Fotografią przyrody zajmował się także starszy brat Włodzimierza, Roman (1906–1941)[4].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Gwiazda w łódzkiej Alei Gwiazd
Chata Włodzimierza Puchalskiego w Morusach niedaleko Tykocina
Model czatowni używanej przez Włodzimierza Puchalskiego
  • Ptasia wyspa (1947)
  • Zima w Puszczy Białowieskiej (1947)
  • Jeziora Mazurskie (1947)
  • Na śnieżnym szlaku Karkonoszy (1948)
  • Wykluwanie się piskląt (1948)
  • Flora Tatr (1949)
  • Instynkt macierzyński ptaków (1954)
  • Skrzydlaci rycerze (1955)
  • Nietoperze (1956)
  • Łabędzie jezioro (1957)
  • Wśród gór i dolin Arktyki (1958)
  • W tundrach Arktyki (1959)
  • Puszcza Białowieska (1964)
  • U brzegów Skandynawii (1965)
  • Zima w lesie (1966)
  • Nasze gady i płazy (1972)
  • Ptasie rodziny (1977)
  • Lato na Wyspie Króla Jerzego (1979)
  • Moich sześć stepowych tchórzy (1978)[5]

Książki[edytuj | edytuj kod]

  • Bezkrwawe łowy (1951, w 2012 wznowiona w formie audiobooka z albumem zdjęć przez Lasy Państwowe)
  • Wyspa kormoranów (1954, w 2013 wznowiona w formie audiobooka z albumem zdjęć przez Lasy Państwowe)
  • W krainie Czarnej Hańczy
  • W krainie łabędzia (1956, w 2014 wznowiona w formie audiobooka z albumem zdjęć przez Lasy Państwowe)
  • Ptaki naszych wód (1957)
  • Zwierzęta naszych lasów (1957)
  • Wśród trzcin i wód (1955, w 2014 wznowiona w formie audiobooka z albumem zdjęć przez Lasy Państwowe)
  • Portrety zwierząt
  • Film i fotografia
  • Mieszkańcy lasów
  • Zwierzęta z dalekich stron
  • Ostatnie bezkrwawe łowy
  • Ptaki naszych pól, łąk i wód
  • Trofea obiektywu
  • Puszcza
  • W skrzydlatym świecie
  • Na rozlewiskach Biebrzy i Narwi
  • Przyroda Polski w fotografii Włodzimierza Puchalskiego
  • W krainie łowów
  • Rok w puszczy
  • Przyroda Arktyki

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

  • I nagroda MFF Fontainebleau 1947 (Ptasia wyspa)
  • I nagroda MFF Edynburg 1947 (Ptasia wyspa)
  • Honorowe wyróżnienie MFF Londyn 1948 (Wykluwanie się piskląt)
  • I nagroda Kongres Ochrony Przyrody Edynburg 1957 (Skrzydlaci rycerze)
  • Srebrny Lajkonik IV OFF Kraków 1964 (Puszcza białowieska)
  • Złoty Światowid III OFF Dydaktycznych Łódź 1974 (Wśród łąk i wód)

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Włodzimierz Puchalski: Bezkrwawe łowy. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Nasza Księgarnia”, 1951, s. 3.
  2. ↑ Arctowski.pl - Grób Włodzimierza Puchalskiego, 27 marca 2018 [dostęp 2018-03-27] [zarchiwizowane z adresu 2018-03-27].
  3. ↑ Encyklopedia Krakowa, s. 826, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa-Kraków 2000
  4. ↑ Płaj nr 49, s. 168.
  5. ↑ FilmPolski.pl, FilmPolski [dostęp 2019-07-12] (pol.).
  6. ↑ Śrem - Parki, 27 marca 2018 [dostęp 2018-03-27] [zarchiwizowane z adresu 2018-03-27].
  7. ↑ informacja o szkole imienia W. Puchalskiego w Jeleniej Górze. SP6. [dostęp 2016-09-05].
  8. ↑ Szkoła Podstawowa nr 4 im. Włodzimierza Puchalskiego w Legnicy
  9. ↑ Szkoła Podstawowa im. Włodzimierza Puchalskiego w Otrębusach, oficjalna strona [dostęp 2017-12-21].
  10. ↑ Nasz patron - Szkoła Podstawowa nr 9 im. Włodzimierza Puchalskiego w Suwałkach, 13 lipca 2017 [dostęp 2018-03-27] [zarchiwizowane z adresu 2017-07-13].
  11. ↑ Szkoła Podstawowa nr 3 w Niepołomicach-Podgrabiu – Niepołomice, 27 marca 2018 [dostęp 2018-03-27] [zarchiwizowane z adresu 2018-03-27].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

W Wikimedia Commons znajdują się multimedia związane z tematem:
Włodzimierz Puchalski
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Włodzimierz_Puchalski&oldid=57057147”