Włoska Partia Socjaldemokratyczna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Włoska Partia Socjaldemokratyczna
Państwo

 Włochy

Lider

Giuseppe Saragat (założyciel)

Data założenia

11 stycznia 1947

Data rozwiązania

10 maja 1998

Ideologia polityczna

socjaldemokracja

Poglądy gospodarcze

państwo opiekuńcze

Włoska Partia Socjaldemokratyczna[1] (wł. Partito Socialista Democratico Italiano, PSDI) – włoska partia polityczna o profilu centrolewicowym.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Partia została założona 11 stycznia 1947 w wyniku rozłamu we Włoskiej Partii Socjalistycznej[2][3]. Początkowo działała pod nazwą Włoska Socjalistyczna Partia Pracowników (Partito Socialista dei Lavoratori Italiani). Pierwszym jej liderem został Giuseppe Saragat, późniejszy prezydent Włoch. W wyborach parlamentarnych w 1948 PSLI wystartowała w ramach wspólnej listy z Włoską Partią Komunistyczną. W 1952 po przyłączeniu się Zjednoczonej Partii Socjalistycznej (Partito Socialista Unitario) ugrupowanie przyjęło nową nazwę[2]. W 1963 PSDI podjęła współpracę z PSI, inicjowano powołanie wspólnej Partii Jedności Socjalistycznej (Partito Socialista Unificato), lecz w 1969, wkrótce po niekorzystnym rezultacie wyborczym, stronnictwo powróciło do samodzielnej działalności[1]. W 1980 partia dołączyła do koalicji pięciu partii (Pentapartito), uczestniczyła w różnych koalicjach rządowych do 1994.

PSDI była powiązana z korupcyjną sprawą znaną jako Tangentopoli. Afera ta doprowadziła do faktycznego zaniku partii i utraty znaczenia. W 1998 pod wodzą Giana Franca Schietromy formacja dołączyła do Włoskich Demokratycznych Socjalistów[1], jednak większość jej działaczy odeszła do innych ugrupowań, m.in. do Forza Italia (np. Carlo Vizzini, sekretarz PSDI w latach 1992–1993), Centrum Chrześcijańsko-Demokratycznego (m.in. Enrico Ferri, lider PSDI w latach 1993–1994) oraz do Demokratów.

Partia została reaktywowana w 2004 pod uprzednią nazwą[2]. Pierwszym jej sekretarzem został Giorgio Carta. W wyborach parlamentarnych w 2006 lider PSDI jako jedyny jej przedstawiciel uzyskał mandat posła do Izby Deputowanych z ramienia Drzewa Oliwnego, działającego w ramach L'Unione. Giorgio Carta wkrótce zrezygnował z zajmowanej funkcji, po sporach między różnymi frakcjami i niewielkim rozłamie stanowisko to objął jego bliski współpracownik Mimmo Magistro. Działalność partii w 2008 faktycznie zanikła.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Włoska Partia Socjaldemokratyczna, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2020-10-07].
  2. a b c Leaders of Italy. zarate.eu. [dostęp 2017-05-04]. (ang.).
  3. Marek Jurek: Między chrześcijańską cywilizacją a Chrześcijańską Demokracją. christianitas.org, 16 listopada 2012. [dostęp 2017-05-04].