Przejdź do zawartości

Włoska Unia Pracy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Logo UIL

Włoska Unia Pracy[1] (wł. Unione Italiana del Lavoro, UIL) – włoska federacja związków zawodowych, trzecia po CGIL i CISL najliczniejsza centrala związkowa we Włoszech.

UIL powstała w 1950 w Rzymie w wyniku rozłamu we Włoskiej Powszechnej Konfederacji Pracy[2]. Stała się konkurencją dla powiązanej w tym czasie z Włoską Partią Komunistyczną CGIL oraz współpracującej ściśle z Chrześcijańską Demokracją CISL[3]. Unia była blisko związana z partiami socjalistyczną, socjaldemokratyczną i republikańską[1] (w latach 1969–1971 zarządzało nią trzech współprzewodniczących reprezentujących te trzy ugrupowania[4]). W późniejszych latach współpracowała aktywnie z konkurencyjnymi centralami, okresowo współtworzyła z nimi federację Federazione Cgil-Cisl-Uil[1][4].

UIL dołączyła do Międzynarodowej Konfederacji Związków Zawodowych oraz Europejskiej Konfederacji Związków Zawodowych[2].

Według własnych danych UIL w 2016 liczyła około 2,25 miliona członków zrzeszonych we współtworzących ją organizacjach branżowych, w tym 0,3 miliona członków stowarzyszonych i blisko 0,6 miliona emerytów[5]. Najliczniej reprezentowane pozostają sektor rolno-spożywczy, sektor pracowników służby zdrowia i urzędników lokalnych oraz sektor handlu, usług i turystyki[2].

Sekretarze generalni

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Włoska Unia Pracy, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2017-09-05].
  2. a b c UIL (Unione Italiana del Lavoro). treccani.it. [dostęp 2017-09-05]. (ang.).
  3. Italian Labour Union, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2017-09-05] (ang.).
  4. a b c I CONGRESSI DALLA NASCITA AD OGGI. uil.it. [dostęp 2017-09-05]. (ang.).
  5. UIL: il tesseramento (per Categorie e Settori) negli anni 2012–2016. uil.it. [dostęp 2017-09-05]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]