51°55′37″N 16°21′42″E/51,926944 16,361667Włoszakowice
| Artykuł | 51°55′37″N 16°21′42″E |
| - błąd | 38 m |
| WD | 51°55'59.9"N, 16°22'0.1"E, 51°52'N, 16°19'E |
| - błąd | 14 m |
| Odległość | 833 m |
| ||||
| ||||
 Pałac we Włoszakowicach | ||||
| Państwo |  Polska
| |||
| Województwo |  wielkopolskie
| |||
| Powiat | leszczyński | |||
| Gmina | Włoszakowice | |||
| Liczba ludności (2011) | 3234 | |||
| Strefa numeracyjna | 65 | |||
| Kod pocztowy | 64-140 | |||
| Tablice rejestracyjne | PLE | |||
| SIMC | 0377756 | |||
Położenie na mapie gminy Włoszakowice  | ||||
Położenie na mapie Polski  | ||||
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | ||||
Położenie na mapie powiatu leszczyńskiego  | ||||
| 51°55′37″N 16°21′42″E/51,926944 16,361667
| ||||
| Strona internetowa | ||||
Włoszakowice (niem. Luschwitz) – wieś w Polsce, w województwie wielkopolskim, w powiecie leszczyńskim, siedziba gminy Włoszakowice.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa leszczyńskiego.
Pierwsze wzmianki na temat wsi pojawiają się w 1210 w dokumentach Władysława Odonica. Wtedy wieś nosiła nazwę Zlavosovici, czyli Sławoszowice. W 1409 został ufundowany kościół[1]. W XV wieku osada została siedzibą rodu Opalińskich, w XVIII wieku przeszła na własność żony króla Stanisława Leszczyńskiego – Katarzyny z Opalińskich, następnie w ręce księcia Aleksandra Józefa Sułkowskiego, a potem księcia Anhalt–Dessau. Po wykupieniu w 1919 przez wiedeńskiego bankiera Camillo Castiglioniego zaczął się rabunkowy wyrąb lasów, zahamowany przez odkupienie w 1923 wsi wraz z pałacem przez rząd polski.
We Włoszakowicach urodził się w 1785 znany polski kompozytor i dyrygent – Karol Kurpiński.
W latach 1640–1643 z fundacji wojewody poznańskiego Krzysztofa Opalińskiego wybudowany został stojący do dziś kościół. Dzisiaj parafia liczy ponad 3000 wiernych.
Kościół ten, pw. Świętej Trójcy, z lat 1640–1643, wczesnobarokowy, z dwuwieżową fasadą ma wewnątrz m.in. organy z 1750 r., na których grywał K. Kurpiński, uchodzące za najstarsze w Wielkopolsce – dzieło wrocławskiego mistrza Michaela Engera[2].
W latach 1749–1752 według projektu Karola Marcina Frantza zbudowano dla Aleksandra Józefa Sułkowskiego otoczony fosą i pięknym parkiem pałac myśliwski. Pałac dawniej zwieńczony był kopułą z obeliskiem, a pod centralnym wnętrzem zachowała się grota z ceramiczną wykładziną ścian. Jest to jeden z wcześniejszych w Wielkopolsce przykładów maison de plaisance (domu przyjemności). Nad wejściem zachował się kamienny herb Sulima. W 1848 roku Niemcy rozebrali kopułę stanowiącą nieodzowny akcent budynku. Po 1919 roku mieściło się w pałacu nadleśnictwo. W latach 1992-93 został przeprowadzony gruntowny remont pałacu, przekształcając i adaptując na potrzeby Urzędu Gminy, które mieści się w obiekcie do dnia dzisiejszego[3]. W budynku znajduje się również muzeum kompozytora Karola Kurpińskiego.
21 października 1939, w ramach Operacji Tannenberg, Niemcy zamordowali tu siedmiu wytypowanych wcześniej działaczy patriotycznych z okolic Leszna.
W tej miejscowości rośnie okazały platan klonolistny o obwodzie 793 cm[4].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dokument Nr 156, [w:] Franciszek Piekosiński i inni, Kodeks dyplomatyczny Wielkopolski = Codex diplomaticus Maioris Poloniae, Poznań; Warszawa; Poznań: Nakładem Biblioteki Kórnickiej ; Państwowe Wydawnictwo Naukowe ; Wydawnictwo Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, 1878, ISBN 978-83-01-03962-2 [dostęp 2019-01-20] (łac.).
- ↑ Bogdan Kucharski Przemęcki Park krajobrazowy, Wydawnictwo WBPiCAK Poznań 2006
- ↑ Małgorzata Omilanowska, Polska. Pałace i Dwory, 2009, ISBN 978-83-7495-590-4.
- ↑ drzewa.nk4.netmark.pl. [dostęp 21-01-2012].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Włoszakowice, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 721.
- Włoszakowice, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 693.
| |||||||||||||||||||
