WTS Wrocław

WTS Wrocław
Pełna nazwa	Wrocławskie Towarzystwo Sportowe Spółka Akcyjna
Przydomek	Spartanie
Barwy	; żółto-czerwone
Data założenia	1950
Debiut w najwyższej lidze	24 czerwca 1951
Liga	Ekstraliga
Państwo	Polska
Województwo	dolnośląskie
Siedziba	Wrocław
Adres	ul. Paderewskiego 35; 51-612 Wrocław
Stadion	Stadion Olimpijski we Wrocławiu
Prezes	Andrzej Rusko
Menedżer	Piotr Mikołajczak
Trener	Dariusz Śledź
	Strona internetowa

WTS Wrocław – polski klub żużlowy z Wrocławia. 5-krotny drużynowy mistrz Polski.

Drużyna prowadzona przez klub występuje w lidze pod nazwą Betard Sparta Wrocław.

Historia klubu[edytuj | edytuj kod]

Początki klubu datowane są na lata 50. XX wieku. W 1950 roku do rozgrywek Dolnośląskiej Ligi Okręgowej został zgłoszony Klub Sportowy Związkowiec, w skład którego wchodzili tacy zawodnicy jak Edward Kupczyński, Mieczysław Połukard czy Adolf Słaboń. Przed następnym sezonem polska liga żużlowa przeszła znaczną reorganizację. W lidze miały wystartować Zrzeszenia Sportowe Związków Zawodowych oraz dodatkowo przedstawiciele wojska i milicji. W ostatniej chwili do rozgrywek dołączone zostały zespoły Włókniarza Częstochowa i Spójni Wrocław. Pierwszy sezon wrocławianie zakończyli na ostatnim miejscu. Znacznie lepiej było w latach 1952-1958, kiedy to wrocławska drużyna czterokrotnie została wicemistrzem Polski i trzykrotnie zakończyła sezon z brązowym medalem.

W sezonie 1959 Sparta spadła z I ligi na jeden rok. W kolejnych latach wrocławianie zdobyli trzy brązowe medale mistrzostw Polski. W latach 1973 i 1978 ponownie występowali w II lidze, a po kolejnym spadku w sezonie 1980, w II lidze występowali przez kilka lat. Do I ligi awans dał im wygrany baraż z Unią Leszno w sezonie 1991. W pierwszym sezonie wrocławianie zajęli siódme miejsce, a rok później zdobyli pierwsze w historii klubu mistrzostwo Polski. Sukces ten udało się powtórzyć w kolejnych dwóch sezonach. Kolejne mistrzostwo klub z Wrocławia zdobył w 2006 roku. Od 2015 roku klub regularnie melduje się w fazach play-off zdobywając srebrne lub brązowe medale (z wyjątkiem sezonu 2016), a w 2021 roku, po piętnastu latach, złoty medal.

Poszczególne sezony[edytuj | edytuj kod]

Sezon	Rozgrywki ligowe				Uwagi
Sezon	Liga		Miejsce		Uwagi
1951	I	Liga	10/10
1952		Liga	3/10
1953		Liga	3/10
1954		Liga	2/10
1955		I liga	3/6
1956 ¹		I liga	2/8
1956 ¹	II	II liga (gr. „południe”)	7/8		Spadek w wyniku reorganizacji rozgrywek – podjęto decyzję o utworzeniu III ligi
1957 ¹	I	I liga	2/8
1957 ¹	III	III liga (gr. „południe”)	5/5
1958 ¹	I	I liga	2/8
1958 ¹	III	III liga	9/10
1959	I	I liga	7/8
1960	II	II liga	1/11		Wygrane baraże o 1. miejsce w II lidze i awans
1961	I	I liga	6/8
1962		I liga	6/8
1963		I liga	3/8	5/8
1964		I liga	6/8	5/8
1965		I liga	5/8	5/8
1966		I liga	5/8	5/8
1967		I liga	3/8	2/8
1968		I liga	3/8	2/8
1969		I liga	5/8
1970		I liga	6/8
1971		I liga	6/8
1972		I liga	8/8
1973	II	II liga	1/8
1974	I	I liga	4/8
1975		I liga	5/8
1976		I liga	6/10
1977		I liga	10/10
1978	II	II liga	1/7
1979	I	I liga	9/10
1980	I	I liga	10/10
1981	II	II liga	7/7
1982		II liga	7/7
1983		II liga	8/8
1984		II liga	7/7
1985		II liga	7/7
1986		II liga	7/7
1987		II liga	3/7
1988		II liga	2/8		Przegrane baraże o awans
1989		II liga	5/8
1990		II liga	2/10		Przegrane baraże o awans
1991		II liga	4/12		Wygrane baraże o awans
1992 ¹	I	I liga	7/10
1992 ¹	II	II liga	10/11
1993	I	I liga	1/10
1994		I liga	1/10
1995		I liga	1/10
1996		I liga	5/10
1997		I liga	10/10
1998	II	II liga	1/12
1999	I	I liga	2/10
2000		Ekstraliga	5/8
2001		Ekstraliga	2/8
2002		Ekstraliga	3/8
2003		Ekstraliga	4/8
2004		Ekstraliga	2/8
2005		Ekstraliga	6/8
2006		Ekstraliga	1/8
2007		Ekstraliga	3/8
2008		Ekstraliga	5/8
2009		Ekstraliga	7/8		Wygrane baraże o utrzymanie^[a]
2010		Ekstraliga	4/8
2011		Ekstraliga	6/8
2012		Ekstraliga	9/10		Wygrane baraże o utrzymanie
2013		Ekstraliga	7/10
2014		Ekstraliga	6/8
2015		Ekstraliga	2/8
2016		Ekstraliga	4/8
2017		Ekstraliga	2/8
2018		Ekstraliga	3/8
2019		Ekstraliga	2/8
2020		Ekstraliga	3/8
2021		Ekstraliga	1/8
2022		Ekstraliga	5/8
2023		Ekstraliga	2/8

Poziom ligowy	Liczba sezonów	Sezony
I	58	1951–1959, 1961–1972, 1974–1977, 1979–1980, 1992–1997, 1999–2023
II	15	1960, 1973, 1978, 1981–1991, 1998

¹ W latach 1956–1958 oraz 1992 w rozgrywkach ligowych występowała również druga drużna.

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Krajowe[edytuj | edytuj kod]

Poniższe zestawienia obejmują osiągnięcia klubu oraz indywidualne osiągnięcia zawodników w rozgrywkach pod egidą PZM, GKSŻ oraz Ekstraligi.

Mistrzostwa Polski[edytuj | edytuj kod]

Drużynowe mistrzostwa Polski

1. miejsce (5): 1993, 1994, 1995, 2006, 2021
2. miejsce (11): 1954, 1956, 1957, 1958, 1999, 2001, 2004, 2015, 2017, 2019, 2023
3. miejsce (10): 1952, 1953, 1955, 1963, 1967, 1968, 2002, 2007, 2018, 2020

Drużynowe mistrzostwa Polski juniorów

1. miejsce (1): 2015
2. miejsce (1): 2017
3. miejsce (3): 1992, 1993, 2013

Mistrzostwa Polski par klubowych

1. miejsce (4): 2001, 2011, 2016^[b], 2018
2. miejsce (4): 1975, 1976, 1995, 2007
3. miejsce (4): 1978, 1999, 2013, 2020

Młodzieżowe mistrzostwa Polski par klubowych

2. miejsce (1): 2001
3. miejsce (3): 1998, 2006, 2018

Indywidualne mistrzostwa Polski

1. miejsce (7):
- 1952 – Edward Kupczyński
- 1954 – Mieczysław Połukard
- 1960 – Konstanty Pociejkowicz
- 2012 – Tomasz Jędrzejak
- 2015 – Maciej Janowski
- 2017 – Szymon Woźniak
- 2020 – Maciej Janowski
2. miejsce (7):
- 1956 – Edward Kupczyński
- 1958 – Edward Kupczyński
- 2001 – Robert Sawina
- 2004 – Jarosław Hampel
- 2018 – Maciej Janowski
- 2021 – Maciej Janowski
- 2023 – Maciej Janowski
3. miejsce (13):
- 1954 – Edward Kupczyński
- 1957 – Edward Kupczyński
- 1969 – Jerzy Trzeszkowski
- 1974 – Piotr Bruzda
- 1978 – Robert Słaboń
- 1979 – Robert Słaboń
- 1999 – Jacek Krzyżaniak
- 2000 – Jacek Krzyżaniak
- 2001 – Sebastian Ułamek
- 2002 – Jacek Krzyżaniak^[c]
- 2003 – Tomasz Jędrzejak
- 2016 – Maciej Janowski
- 2019 – Maciej Janowski

Młodzieżowe indywidualne mistrzostwa Polski

1. miejsce (4):
- 2002 – Artur Bogińczuk
- 2008 – Maciej Janowski
- 2010 – Maciej Janowski
- 2023 – Bartłomiej Kowalski
2. miejsce (2):
- 1995 – Piotr Protasiewicz
- 2001 – Krzysztof Słaboń
3. miejsce (1):
- 2018 – Maksym Drabik

Pozostałe[edytuj | edytuj kod]

Puchar Polskiego Związku Motorowego

3. miejsce (2): 1968, 1969

Drużynowy Puchar Polski

1. miejsce (1): 1995
2. miejsce (1): 1993
3. miejsce (4): 1996, 1997, 1998, 1999

Złoty Kask

1. miejsce (5):
- 1979 – Robert Słaboń
- 1980 – Robert Słaboń
- 1993 – Dariusz Śledź
- 1999 – Jacek Krzyżaniak
- 2023 – Maciej Janowski
2. miejsce (5):
- 1994 – Dariusz Śledź
- 2001 – Robert Sawina
- 2003 – Tomasz Jędrzejak
- 2004 – Tomasz Gapiński
- 2019 – Jakub Jamróg
3. miejsce (4):
- 2001 – Sebastian Ułamek
- 2003 – Jarosław Hampel
- 2005 – Krzysztof Słaboń
- 2023 – Piotr Pawlicki

Srebrny Kask

1. miejsce (7):
- 1968 – Piotr Bruzda
- 1994 – Piotr Baron
- 2008 – Maciej Janowski
- 2010 – Maciej Janowski
- 2011 – Maciej Janowski
- 2017 – Maksym Drabik
- 2023 – Bartłomiej Kowalski
2. miejsce (7):
- 1996 – Piotr Protasiewicz
- 1999 – Mariusz Węgrzyk
- 2000 – Mariusz Węgrzyk
- 2006 – Ronnie Jamroży
- 2009 – Maciej Janowski
- 2015 – Maksym Drabik
- 2018 – Maksym Drabik
3. miejsce (2):
- 1972 – Zygmunt Słowiński
- 2016 – Adrian Gała

Brązowy Kask

1. miejsce (3):
- 1993 – Piotr Baron
- 2009 – Maciej Janowski
- 2015 – Maksym Drabik
2. miejsce (6):
- 1991 – Waldemar Szuba
- 1992 – Piotr Baron
- 2008 – Maciej Janowski
- 2010 – Maciej Janowski
- 2018 – Patryk Wojdyło
- 2021 – Michał Curzytek
3. miejsce (2):
- 1979 – Henryk Jasek
- 2015 – Damian Dróżdż

Liga Juniorów

1. miejsce (1): 2015
2. miejsce (1): 2016
3. miejsce (1): 2008

Indywidualne mistrzostwa Ligi Juniorów

1. miejsce (4):
- 2008 – Maciej Janowski
- 2009 – Maciej Janowski
- 2014 – Patryk Malitowski
- 2015 – Maksym Drabik

Ekstraliga U24

3. miejsce (1): 2022

Indywidualne międzynarodowe mistrzostwa Ekstraligi

2. miejsce (1):
- 2022 – Tai Woffinden

Międzynarodowe[edytuj | edytuj kod]

Poniższe zestawienia obejmują osiągnięcia klubu oraz indywidualne osiągnięcia zawodników krajowych (w zawodach drużynowych, par i indywidualnych) i zagranicznych (w zawodach indywidualnych) w rozgrywkach pod egidą FIM oraz FIM Europe.

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Drużynowe mistrzostwa świata

1. miejsce (4):
- 1996 – Piotr Protasiewicz
- 2005 – Jarosław Hampel
- 2017 – Maciej Janowski
- 2023 – Maciej Janowski
2. miejsce (5):
- 1967 – Jerzy Trzeszkowski
- 1994 – Dariusz Śledź
- 2001 – Jacek Krzyżaniak i Sebastian Ułamek
- 2019 – Maksym Drabik i Maciej Janowski
- 2021 – Maciej Janowski
3. miejsce (2):
- 2015 – Maciej Janowski
- 2018 – Maksym Drabik i Maciej Janowski

Drużynowe mistrzostwa świata juniorów

1. miejsce (7):
- 2008 – Maciej Janowski
- 2009 – Maciej Janowski
- 2015 – Maksym Drabik
- 2017 – Maksym Drabik
- 2018 – Maksym Drabik
- 2019 – Maksym Drabik
- 2023 – Bartłomiej Kowalski
3. miejsce (1):
- 2010 – Maciej Janowski

Mistrzostwa świata par

2. miejsce (1):
- 1975 – Piotr Bruzda

Indywidualne mistrzostwa świata

1. miejsce (6):
- 2006 – Jason Crump
- 2009 – Jason Crump
- 2013 – Tai Woffinden
- 2015 – Tai Woffinden
- 2018 – Tai Woffinden
- 2021 – Artiom Łaguta
2. miejsce (3):
- 2008 – Jason Crump
- 2016 – Tai Woffinden
- 2020 – Tai Woffinden
3. miejsce (5):
- 2004 – Greg Hancock
- 2007 – Jason Crump
- 2010 – Jason Crump
- 2017 – Tai Woffinden
- 2022 – Maciej Janowski

Indywidualne mistrzostwa świata juniorów

1. miejsce (7):
- 1995 – Jason Crump
- 1996 – Piotr Protasiewicz
- 2003 – Jarosław Hampel
- 2004 – Robert Miśkowiak
- 2011 – Maciej Janowski
- 2017 – Maksym Drabik
- 2019 – Maksym Drabik
2. miejsce (3):
- 2007 – Chris Holder
- 2010 – Maciej Janowski
- 2018 – Maksym Drabik
3. miejsce (1):
- 2023 – Bartłomiej Kowalski

Mistrzostwa Europy[edytuj | edytuj kod]

Drużynowe mistrzostwa Europy

1. miejsce (2):
- 2022 – Maciej Janowski
- 2023 – Bartłomiej Kowalski

Drużynowe mistrzostwa Europy juniorów

1. miejsce (5):
- 2009 – Maciej Janowski
- 2010 – Maciej Janowski
- 2021 – Gleb Czugunow
- 2022 – Bartłomiej Kowalski
- 2023 – Bartłomiej Kowalski

Mistrzostwa Europy par

3. miejsce (2):
- 2004 – Tomasz Gapiński
- 2009 – Daniel Jeleniewski

Mistrzostwa Europy par juniorów

2. miejsce (1):
- 2021 – Michał Curzytek

Indywidualne mistrzostwa Europy

1. miejsce (1):
- 2017 – Andžejs Ļebedevs
2. miejsce (2):
- 2003 – Sławomir Drabik
- 2016 – Václav Milík
3. miejsce (1):
- 2017 – Václav Milík

Indywidualne mistrzostwa Europy juniorów

1. miejsce (2):
- 2007 – Nicolai Klindt
- 2010 – Dennis Andersson
2. miejsce (3):
- 2008 – Maciej Janowski
- 2009 – Maciej Janowski
- 2015 – Nikolaj Busk Jakobsen
3. miejsce (1):
- 2007 – Filip Šitera

Pozostałe[edytuj | edytuj kod]

Klubowy Puchar Europy

2. miejsce (1): 2007

World Games

1. miejsce (1):
- 2017 – Maciej Janowski

Indywidualny Puchar Mistrzów

2. miejsce (1):
- 1993 – Leigh Adams

Zawodnicy[edytuj | edytuj kod]

Kadra drużyny[edytuj | edytuj kod]

Stan na 14 marca 2023^[3]

Stat.	Żużlowiec	Kat.
S	Maciej Janowski (kapitan)
S	Tai Woffinden
S	Artiom Łaguta
S	Piotr Pawlicki
S	Jack Smith ²	U-24
S	Sandro Wassermann ²	U-24
S	Lukas Baumann ²	U-23
S	Daniel Bewley	U-23
S	Przemysław Liszka ²	U-23
S ¹	Daniel Šilhán ²	U-19
J	Bartłomiej Kowalski	U-21
J	Mateusz Panicz	U-19
J	Dawid Rybak	U-19
J	Jakub Wiatrowski	U-19

¹ Zawodnicy zagraniczni nie mogą startować na pozycjach juniorskich w Ekstralidze.
² Potwierdzony wyłącznie do U24 Ekstraligi.

Żużlowcy na wypożyczeniu[edytuj | edytuj kod]

Stat.	Żużlowiec	Kat.
S ¹	Francis Gusts (wyp. do TŻ Ostrovia)	U-19
J	Bartosz Curzytek (wyp. do RKS Kolejarz Rawicz)	U-19

¹ Zawodnicy zagraniczni nie mogą startować na pozycjach juniorskich w Ekstralidze.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

CWKS Wrocław (żużel)

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

↑ SK Lokomotīve Dyneburg zrezygnował z udziału w meczach barażowych o miejsce w Ekstralidze. GKSŻ orzekł walkower na korzyść wrocławian w każdym meczu barażowym.
↑ Mistrzostwa Polski Par Klubowych 2016 rozegrano 8 kwietnia 2017 roku.
↑ Ex aequo z Piotrem Świstem (Stal Gorzów Wielkopolski).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Zarząd i Rada Nadzorcza. wts.pl. [dostęp 2016-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-12-20)].
↑ Kadra. wts.pl. [dostęp 2016-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-15)].
↑ Komunikat nr 22/2022 Głównej Komisji Sportu Żużlowego, pzm.pl [dostęp 2022-04-20] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Historia speedway’a w Polsce. speedwayw.pl. (pol.).

[3] SK Lokomotīve Dyneburg zrezygnował z udziału w meczach barażowych o miejsce w Ekstralidze. GKSŻ orzekł walkower na korzyść wrocławian w każdym meczu barażowym.

[4] Mistrzostwa Polski Par Klubowych 2016 rozegrano 8 kwietnia 2017 roku.

[5] Ex aequo z Piotrem Świstem (Stal Gorzów Wielkopolski).

[1] Zarząd i Rada Nadzorcza. wts.pl. [dostęp 2016-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-12-20)].

[2] Kadra. wts.pl. [dostęp 2016-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-15)].

[6] Komunikat nr 22/2022 Głównej Komisji Sportu Żużlowego, pzm.pl [dostęp 2022-04-20] (pol.).

[1]

[2]

[a]

[b]

[c]

[3]

Klasy rozgrywek	Ekstraliga I liga II liga
Organy zarządzające	Polski Związek Motorowy Główna Komisja Sportu Żużlowego Ekstraliga Żużlowa
Edycje i zwycięzcy	1948: PKM Warszawa 1949: LKM-Unia Leszno 1950: Unia Leszno 1951: Unia Leszno 1952: Unia Leszno 1953: Unia Leszno 1954: Unia Leszno 1955: Gwardia Bydgoszcz 1956: Górnik Rybnik 1957: Górnik Rybnik 1958: Górnik Rybnik 1959: Włókniarz Częstochowa 1960: ZKS Stal Rzeszów 1961: ZKS Stal Rzeszów 1962: Górnik Rybnik 1963: Górnik Rybnik 1964: Górnik Rybnik 1965: KS ROW Rybnik 1966: KS ROW Rybnik 1967: KS ROW Rybnik 1968: KS ROW Rybnik 1969: Stal Gorzów Wielkopolski 1970: KS ROW Rybnik 1971: Polonia Bydgoszcz 1972: KS ROW Rybnik 1973: Stal Gorzów Wielkopolski 1974: Włókniarz Częstochowa 1975: Stal Gorzów Wielkopolski 1976: Stal Gorzów Wielkopolski 1977: Stal Gorzów Wielkopolski 1978: Stal Gorzów Wielkopolski 1979: Unia Leszno 1980: Unia Leszno 1981: Falubaz Zielona Góra 1982: Falubaz Zielona Góra 1983: Stal Gorzów Wielkopolski 1984: ~~Unia Leszno~~ 1985: Falubaz Zielona Góra 1986: Apator Toruń 1987: Unia Leszno 1988: Unia Leszno 1989: Unia Leszno 1990: Apator Toruń 1991: Morawski Zielona Góra 1992: Polonia Bydgoszcz 1993: WTS Wrocław 1994: WTS Wrocław 1995: WTS Wrocław 1996: Włókniarz Częstochowa 1997: Polonia Bydgoszcz 1998: Polonia Bydgoszcz 1999: TS Polonia Piła 2000: Polonia Bydgoszcz 2001: Apator Toruń 2002: Polonia Bydgoszcz 2003: Włókniarz Częstochowa 2004: Unia Tarnów 2005: Unia Tarnów 2006: WTS Wrocław 2007: Unia Leszno 2008: Unibax Toruń 2009: ZKŻ Zielona Góra 2010: Unia Leszno 2011: ZKŻ Zielona Góra 2012: Unia Tarnów 2013: ZKŻ Zielona Góra 2014: Stal Gorzów Wielkopolski 2015: Unia Leszno 2016: Stal Gorzów Wielkopolski 2017: Unia Leszno 2018: Unia Leszno 2019: Unia Leszno 2020: Unia Leszno 2021: WTS Wrocław 2022: Speedway Lublin 2023: Speedway Lublin

GP Polski	1995 1996 1997 1999 2000
GP Europy	2004 2005 2006 2007