Wacław Frankowski (żołnierz)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wacław Tadeusz Frankowski
porucznik rezerwy saperów porucznik rezerwy saperów
Data i miejsce urodzenia

31 stycznia 1896
Łódź

Data i miejsce śmierci

1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

1914–1940

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

I Brygada Legionów Polskich
4 pułk piechoty Legionów
8 Batalionu Saperów

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie)

Wacław Tadeusz Frankowski (ur. 31 stycznia 1896 w Łodzi, zm. w kwietniu 1940 w Katyniu) – porucznik rezerwy saperów Wojska Polskiego, inżynier, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Władysława i Kazimiery z Leopoldów. Absolwent Wydziału Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej. Członek Strzelca. Żołnierz I Brygady Legionów, walczył nad Styrem, Stochodem i pod Kostiuchnówką. W 1919 ciężko ranny pod Baranowiczami.

W 1923 był oficerem rezerwowym 4 pułku piechoty Legionów. Zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 1659. lokatą w korpusie oficerów rezerwowych piechoty[1]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział do 8 batalionu saperów w Toruniu. Był wówczas sklasyfikowany z 77. lokatą na liście starszeństwa oficerów rezerwy inżynierii i saperów[2]. Mieszkał w Warszawie[3].

W kampanii wrześniowej w 8 batalionie saperów[4]. Wzięty do niewoli przez Sowietów, osadzony najpierw w obozie w Szepietówce (stan z 2 listopada 1939) a potem przeniesiony do obozu jenieckiego w Kozielsku (stan na 20.01.1940). Między 19 a 21 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD[5] – lista wywózkowa 036/1, poz. 89, nr akt 3756 z 16.04.1940[6]. Został zamordowany między 20 a 22 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim[5]. Zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943, zapis w dzienniku ekshumacji pod datą 05.06.1943. Przy szczątkach znaleziono akt nadania, wizytówkę i protokół. Figuruje na liście AM–270–4028[7] i liście Komisji Technicznej PCK pod numerem 04028. Nazwisko Frankowskiego znajduje się na liście ofiar (pod nr 4028) opublikowanej w Gońcu Krakowskim nr 201 i w Nowym Kurierze Warszawskim nr 181 z 1943. W Archiwum Robla pamiętnik – kalendarzyk terminowy na rok 1939 por. Tadeusza Domagały, w kopercie podpisanej: kapitan Zygmunt Biernacki (teczka nr. 0216), w którym jest wspomniany (bez podania imienia) Frankowski pod datami 02.11.1939 i 20.01.1940[5].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

  • Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 awansował go pośmiertnie na stopnień. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
  • Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 14384) – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie żołnierzy polskich zamordowanych w Katyniu i innych nieznanych miejscach kaźni, nadane przez Prezydenta RP na Uchodźstwie profesora Stanisława Ostrowskiego (11 listopada 1976)
  • Krzyż Kampanii Wrześniowej – 1 stycznia 1986 Minister Spraw Wojskowych, ppłk dypl. inż. Jerzy Przemysław Morawicz nadał odznakę pamiątkową „Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939 r.” wszystkim Polakom ofiarom zbrodni w Katyniu[8]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 135, 501.
  2. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 165, 685.
  3. ↑ Katyń, Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, 2000, s. 142.
  4. ↑ Jędrzej Tucholski, Mord w Katyniu, 1991, s. 102.
  5. ↑ a b c УБИТЫ В КАТЫНИ, 2015, s. 762.
  6. ↑ Jędrzej Tucholski, Mord w Katyniu, 1991, s. 689.
  7. ↑ Amtliches Material zum Massenmord von Katyn, 1943, s. 270.
  8. ↑ Zarządzenie Ministra Spraw Wojskowych Nr 1/86. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 30, Nr 2 z 10 kwietnia 1986. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
  • Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
  • Adam Moszyński (oprac.): Lista Katyńska. Jeńcy obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk, zaginieni w Rosji sowieckiej. Warszawa: Agencja Omnipress – Spółdzielnia Pracy Dziennikarzy, Polskie Towarzystwo Historyczne, 1989. ISBN 83-85028-81-1.
  • УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, ISBN 978-5-78700-123-5.
  • Katyń, Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, pod red. Marka Tarczyńskiego, Warszawa 2000, ISBN 83-905590-7-2.
  • Amtliches Material zum Massenmord von Katyn, Berlin 1943,
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wacław_Frankowski_(żołnierz)&oldid=68221582”