Wacław Głazek
| |
 podpułkownik saperów
| |
| Data i miejsce urodzenia |
26 września 1886 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1941? |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1915–1934 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
Instytut Badań Inżynierii |
| Stanowiska |
kierownik instytutu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Późniejsza praca |
tymczasowy (komisaryczny) prezydent m. Łodzi, dyrektor DOKP w Wilnie |
| Odznaczenia | |
    
| |
Wacław Głazek (ur. 26 września 1886 w Sandomierzu. zm. 1941 w Moskwie ?) – podpułkownik saperów inżynier Wojska Polskiego, komisaryczny prezydent Łodzi (1935–1936), dyrektor DOKP w Wilnie (1936–1939).
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Ewy Tarło oraz Jana, prezydenta Częstochowy w latach 1902–1915. Uczył się w Progimnazjum Sandomierskim, Gimnazjum Radomskim i Gimnazjum Rządowym w Częstochowie. Następnie studiował na Wydziale Fizyko-Matematycznym Uniwersytetu Kazańskiego oraz w Instytucie Inżynierii i Komunikacji w Petersburgu w którym uzyskał absolutorium w 1914. Służył w wojsku rosyjskim (1915–1917), m.in. kończąc Wojskową Szkołę Inżynierii w Iżorze. Należał do Koła Młodych PPS Frakcji Rewolucyjnej. Werbował młodzież do „Strzelca”. We wrześniu 1917 wstąpił do I Korpusu Polskiego i organizował Polską Organizację Wojskową, w której był szefem sztabu okręgu częstochowskiego i współorganizatorem 27 pułku piechoty w Częstochowie. 11 listopada 1918 rozbrajał Niemców w Warszawie. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej 1920.
Po wojnie studiował na Wydziale Wojskowym Politechniki Lwowskiej, potem na Politechnice Warszawskiej, gdzie w 1924 otrzymał dyplom inżyniera. Wspomnienia wojenne publikował w periodyku „Czwartak”. W 1924 był dyrektorem nauk Obozu Szkolnego Saperów Kolejowych w Jabłonnie[1]. W listopadzie 1927 został przeniesiony do Instytutu Badań Inżynierii na stanowisko pełniącego obowiązki kierownika instytutu[2][3]. Z dniem 4 grudnia 1928 został przeniesiony z korpusu oficerów saperów kolejowych do korpusu oficerów inżynierii i saperów z pozostawieniem na zajmowanym stanowisku[4]. 23 stycznia 1929 roku został awansowany na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1929 roku i 2. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów[5]. Z dniem 1 lipca tego roku został przeniesiony do 2 pułku saperów kolejowych w Jabłonnie na stanowisko dowódcy pułku[6]. W październiku 1929, po przeformowaniu pułku w 2 batalion mostów kolejowych, objął stanowisko dowódcy tego batalionu[7]. W sierpniu 1931 został przeniesiony do korpusu oficerów kontrolerów i przydzielony do Korpusu Kontrolerów[8]. Z dniem 31 marca 1934 został przeniesiony do rezerwy, z równoczesnym przeniesieniem w rezerwie do korpusu oficerów inżynierii i saperów z przynależnością ewidencyjną do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I[9].
Dyrektor miejskiego przedsiębiorstwa komunikacyjnego „Tramwaje i Autobusy m. st. Warszawy”, do 18 lipca 1935. Tymczasowy (komisaryczny) prezydent Łodzi (od 18 lipca 1935 do 23 czerwca 1936). Następnie dyrektor Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych w Wilnie (1936[10]–1939). Aresztowany 17 lub 25 września oraz 11 października 1939 w Wilnie przez NKWD.
Są też kontrowersje związane z datą i miejscem śmierci. Według jednego ze źródeł został zamordowany w końcu 1939 lub na początku 1940 w Wilnie, gdzie został pochowany. Według relacji gen. W. Andersa był widziany po raz ostatni w 1941 w więzieniu NKWD na Łubiance. Przypuszczalnie zamordowany po 21 czerwca 1941.
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 7595 (17 maja 1922)[11][12]
- Krzyż Niepodległości (12 marca 1931)[13]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1937)[14]
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie)[15]
- Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[16]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 899, 905, 1391.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 27 z 29 listopada 1927 roku, s. 349.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 635, 639.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 29 stycznia 1929 roku, s. 11.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 24 stycznia 1929 roku, s. 4.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 195.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 392.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 3 sierpnia 1931 roku, s. 224.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 142.
- ↑ Powrót Dyrektora Kolei. „Kurjer Nowogródzki”. 269 (1754), s. 6, 1936-10-01. Wilno: Stanisław Mackiewicz.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 4 stycznia 1923 roku, s. 5 „za czyny w byłej POW na Wschodzie (KN III)”.
- ↑ Polak (red.) 1991 ↓, s. 46.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 100 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi w służbie kolejowej”.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 294.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
- Warszawskie Tramwaje Elektryczne, 1908–1998, Warszawa 1998, tom I i II.
- Jaskulski, Mirosław: Władze administracyjne Łodzi do 1939 roku, Łódź 2001.
- Sętowski, Juliusz: Pamięci oficerów II Rzeczpospolitej uczniów byłego Gimnazjum Rządowego (obecnie Liceum im. H. Sienkiewicza), Muzeum Częstochowskie - Ośrodek Dokumentacji Dziejów Częstochowy 11 listopada 2006 [1].
- Joanna Podolska, Przemysław Waingertner, Prezydenci miasta Łodzi, „Łódzkie Towarzystwo Naukowe”, 2008, ISBN 978-83-87749-86-6.
- Kowalski, Witold: Łódzcy prezydenci w latach 1918–1939, [w:] Piotrkowska 104 Miesięcznik Łódzki, nr 2/3 (81/82) marzec 2010.
- Almanach Absolwentów IV L.O. im. H. Sienkiewicza w Częstochowie
![[1]](http://sienkiewicz.czest.pl/images/strona1.jpg){kind=link}
| Do 1815 | |
|---|---|
| Królestwo Polskie | |
| II Rzeczpospolita (1919–1939) | |
| Polska Ludowa (1945–1989) | |
| III Rzeczpospolita (od 1989) |
|
- Członkowie Komend Okręgów POW
- Członkowie Polskiej Organizacji Wojskowej
- Dowódcy 2 Batalionu Mostów Kolejowych
- Ludzie urodzeni w Sandomierzu
- Majorowie wojsk kolejowych II Rzeczypospolitej
- Odznaczeni Krzyżem Niepodległości z Mieczami
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (czterokrotnie)
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Ofiary represji ZSRR wobec Polaków i obywateli polskich
- Podpułkownicy korpusu kontrolerów II Rzeczypospolitej
- Podpułkownicy saperów II Rzeczypospolitej
- Prezydenci Łodzi (II Rzeczpospolita)
- Uczestnicy rozbrajania żołnierzy niemieckich w Królestwie Polskim 1918
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1886
- Zmarli w 1941
- Żołnierze I Korpusu Polskiego w Rosji 1917–1918