Wacław Mejbaum (historyk)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Wacław Mejbaum (ur. 17 maja 1887 we Lwowie, zm. 4 kwietnia 1948 w Wałbrzychu) – polski historyk, badacz dziejów XIX wieku, członek Naczelnej Komendy Obrony Lwowa w listopadzie 1918 roku[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był absolwentem Uniwersytetu Lwowskiego, uczniem Szymona Askenazego[2]. W 1912 uzyskał tytuł doktora nauk historycznych na podstawie pracy O tron Stanisława Augusta (Studium historyczne dotyczące elekcji Stanisława Augusta Poniatowskiego i prób jego detronizacji). Czołowy działacz Zespołu Stu. Redaktor lwowskiego Słowa Polskiego[3]. W roku szkolnym 1919/1920 uczył w III Państwowym Gimnazjum im. Króla Stefana Batorego we Lwowie[4].

Po II wojnie światowej, by uniknąć aresztowania, pracował jako palacz w wałbrzyskiej kotłowni[5].

Z małżeństwa z Marią Walerią Deryng (1889-1962) nauczycielką gry na fortepianie i śpiewu miał córkę Wandę i synów Mestwina (1918-1926) oraz Wacława.

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Eugeniusz Romer, Pamiętnik Paryski 1918-1919, t. I, Warszawa 2010, s. 35.
  2. M. Hoszowska, Szkoła Szymona Askenazego, „Res Historica“, 2017, 43, s. 129.
  3. J. Maguś, „Słowo Polskie“ w latach 1918-1928. Organ prasowy Narodowej Demokracji, Lublin 2019, s. 56.
  4. Sprawozdanie Dyrekcji Państw. Gimnazjum III. im. Króla Stefana Batorego we Lwowie za rok szk. 1927/28. Z uwzględnieniem Dziesięciolecia 1918-1928. Lwów: 1928, s. 18-19.
  5. T. Sikorski, Zespół Stu, [w:] Encyklopedia ruchu narodowego. Organizacje, wydarzenia, pojęcia, t. 3, red. K. Kawęcki, Warszawa 2023, s. 401.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]