Wal grenlandzki
|
||
| Balaena mysticetus[1] | ||
| Linnaeus, 1758 | ||
 Wieloryby grenlandzkie z lotu ptaka |
||
| Systematyka | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | zwierzęta | |
| Typ | strunowce | |
| Podtyp | kręgowce | |
| Gromada | ssaki | |
| Podgromada | żyworodne | |
| Infragromada | łożyskowce | |
| Rząd | walenie | |
| Podrząd | fiszbinowce | |
| Rodzina | walowate | |
| Rodzaj | wal | |
| Gatunek | wal grenlandzki | |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | ||
 |
||
| Zasięg występowania | ||
 |
||
Wal grenlandzki[3], wieloryb grenlandzki[4] (Balaena mysticetus) – gatunek ssaka łożyskowego z rodziny walowatych, występujący w morzach arktycznych i subarktycznych.
Występowanie[edytuj]
Wody Arktyki i obszary subarktyczne; Ocean Atlantycki, Morze Beringa, Morze Czukockie, Morze Ochockie i Morze Beauforta.
Systematyka[edytuj]
Taksonomia[edytuj]
Rodzaj i gatunek po raz pierwszy naukowo opisane przez K. Linneusza[5]. Opis ukazał się w w 1758 roku w jego dziele Systema Naturae[5]. Jako miejsce typowe autor wskazał „Habitat in Oceano Groenlandico” (= Morze Grenlandzkie)[5]. Jedyny przedstawiciel rodzaju wal[3] (Balaena)[6]
Morfologia[edytuj]
- Długość: 14-15 m (maksymalnie do 20 m)
- Masa ciała: 50-60 ton (obserwowano także osobniki szacowane na sto ton)
- Ubarwienie: czarne lub ciemnoszare, spód białoszary
Wieloryb grenlandzki ma masywną budowę, zaokrągloną dużą głowę stanowiącą do 1/3 długości ciała z białymi łatami na policzkach. W olbrzymim pysku (nawet do 4,9 m długości, 3,7 m wysokości i 2,4 m szerokości[7]) znajduje się ok. 700-800 płyt fiszbinu, który jest czarnej barwy i jest najdłuższy spośród wszystkich fiszbinowców (do 5 m). Brak płetwy grzbietowej, płetwy piersiowe do 2 m długości. Fontanna wody wypuszczanej z nozdrzy ma kształt litery V. Wieloryby grenlandzkie potrafią głową przebijać lód o grubości nawet 60 centymetrów[8].
Tryb życia[edytuj]
- Pożywienie: kryl, inne małe skorupiaki.[9][2].
- Ciąża: 12-16 mies. (cielak ma długość ok. 4 m i waży tonę)
- Długość życia: ponad 200 lat (najdłużej żyjący ssak)
- Status: podwyższonego ryzyka (szacuje się, że na świecie żyje 9-12 tys. osobników)
Wal grenlandzki jest zwierzęciem stadnym, żyje w grupach po kilka osobników, ale trafiają się stada liczące do 50 osobników. Wiosną i latem zwierzęta te przemieszczają się daleko na północ (wody wokół północnej Alaski, Morze Beringa, Morze Beauforta), wykorzystując szczeliny w pękającym lodzie, natomiast zimą migruje na północny Atlantyk i na Morze Czukockie. Prawdopodobnie umie ocenić przy pomocy dźwięku grubość i jakość lodu (echolokacja) i wyłamuje otwory w pokrywie lodowej (można prześledzić ich trasy po wybrzuszeniach pokrywy lodowej); zaobserwowano, że potrafi pokonać lód grubości nawet 0,6 m. Pływa powoli (5-8 km/godz) i dlatego jest łatwym łupem Inuitów, którzy chętnie polują na ten gatunek. Dzięki dużemu pyskowi i gęstym włosom fiszbinowym odżywia się w sposób odmienny od innych wielorybów, wolno płynąc przy powierzchni oceanu z otwartą paszczą "zagęszczając" i "spijając" nawet bardzo drobne organizmy żyjące w toni wodnej (czasem robią to grupowo, w postaci małej "flotylli"). Na płytszych wodach także nurkują, pożywiając się wtedy organizmami przydennymi, zawartymi w mule.
Badania składu aminokwasów w oku i składu tranu pozyskanego z upolowanych wielorybów grenlandzkich przeprowadzone w 2000 r. w Monterey Bay Aquarium w Kalifornii udowodniły, że badane osobniki miały od 135 do 211 lat, co oznacza, że są to najdłużej żyjące ssaki. Potwierdziły to analizy znajdowanych w ciele odłamków kościanych harpunów, które wykazały, że niektóre osobniki były celem nieudanych polowań przed co najmniej 120 laty (stalowych harpunów zaczęto używać dopiero w latach 80. XIX wieku).
Przypisy
- ↑ Balaena mysticetus, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Reilly, S.B., Bannister, J.L., Best, P.B., Brown, M., Brownell Jr., R.L., Butterworth, D.S., Clapham, P.J., Cooke, J., Donovan, G., Urbán, J. & Zerbini, A.N. 2012, Balaena mysticetus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015 [online], wersja 2015.2 [dostęp 2015-09-07] (ang.).
- ↑ a b Nazwa polska za: Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 186. ISBN 978-83-88147-15-9.
- ↑ K. Kowalski (redaktor naukowy), A. Krzanowski, H. Kubiak, G. Rzebik-Kowalska, L. Sych: Ssaki. Wyd. IV. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1991, s. 409, seria: Mały słownik zoologiczny. ISBN 83-214-0637-8.
- ↑ a b c C. Linneaus: Systema naturae per regna tria naturae: secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis. Wyd. 10. T. 1. Sztokholm: Impensis Direct. Laurentii Salvii, 1758, s. 75. (łac.)
- ↑ Balaena glacialis (dwa podgatunki B. g. glacialis i B. g. australis) są obecnie klasyfikowane w rodzaju Eubalaena jako odrębne gatunki.
- ↑ American Cetacean Society Bowhead Whale
- ↑ WWF - Bowhead Whale
- ↑ Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Balaena mysticetus. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 14 grudnia 2009]
