Przejdź do zawartości

Walentina Rastworowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Walentina Rastworowa
Валентина Растворова
Ilustracja
Walentina Rastworowa na podium IO 1960
Data i miejsce urodzenia

17 czerwca 1933
Odessa

Data i miejsce śmierci

24 sierpnia 2018
Moskwa

Wzrost

167 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  ZSRR
Igrzyska olimpijskie
złoto Rzym 1960 szermierka
(floret druż.)
srebro Rzym 1960 szermierka
(floret ind.)
srebro Tokio 1964 szermierka
(floret druż.)
Mistrzostwa świata
złoto Londyn 1956 floret druż.
złoto Filadelfia 1958 floret ind.
złoto Filadelfia 1958 floret druż.
złoto Turyn 1961 floret druż.
złoto Paryż 1965 floret druż.
srebro Buenos Aires 1962 floret druż.
srebro Montreal 1967 floret druż.
brąz Turyn 1961 floret ind.
Odznaczenia
Order „Znak Honoru” Zasłużony Mistrz Sportu ZSRR

Walentina Ksienofontowna Rastworowa-Griszyna (ros. Валентина Ксенофонтовна Растворова-Гришина; ur. 17 czerwca 1933 w Odessie[1], zm. 24 sierpnia 2018 w Moskwie[2]) – radziecka florecistka, trzykrotna medalistka igrzysk olimpijskich i wielokrotna medalistka mistrzostw świata.

Na igrzyskach olimpijskich w Melbourne w 1956 roku odpadła w pierwszej rundzie turnieju indywidualnego. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach olimpijskich w Rzymie razem z Galiną Gorochową, Tatjaną Pietrienko, Ludmiłą Sziszową, Walentiną Prudskową i Aleksandrą Zabieliną zwyciężyła w zawodach drużynowych. W zawodach indywidualnych, w rundzie finałowej wygrała pięć z siedmiu walk i zdobyła srebrny medal, przegrywając tylko z Heidi Schmid ze Wspólnej Reprezentacji Niemiec. Brała też udział w igrzyskach olimpijskich w Tokio w 1964 roku, gdzie reprezentacja ZSRR w składzie: Rastworowa, Pietrienko, Sziszowa, Prudskowa i Gorochowa zdobyła drużynowo srebrny medal. W rywalizacji indywidualnej była tym razem dziewiąta.

Podczas mistrzostw świata w Londynie w 1956 roku razem z koleżankami z reprezentacji zwyciężyła w turnieju drużynowym. W tej samej konkurencji zdobywała także złote medale na mistrzostwach świata w Filadelfii (1958), mistrzostwach świata w Turynie (1961) i mistrzostwach świata w Paryżu (1965) oraz srebrne na mistrzostwach świata w Buenos Aires (1962) i mistrzostwach świata w Montrealu (1967). Ponadto zdobyła również dwa medale w turniejach indywidualnych: złoty na MŚ 1958 i brązowy na MŚ 1961 (za Heidi Schmid i Aleksandrą Zabieliną)[3].

W latach 1956, 1964 i 1967 zdobywała indywidualne mistrzostwo ZSRR. Po zakończeniu kariery pracowała jako trenerka. Odznaczona Orderem „Znak Honoru”[4].

Jej mąż, Boris Griszyn[5] oraz syn, Jewgienij Griszyn[6] byli medalistami olimpijskimi w waterpolo. Jej córka, Jelena Griszyna także uprawiała szermierkę[7]. Pochowana na Cmentarzu Dońskim w Moskwie[8].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]