Walenty Sobolewski (1724–1800)

Walenty Sobolewski
	; Ślepowron
Data urodzenia	1724
Data i miejsce śmierci	1800 ; Warszawa
Ojciec	Stanisław Sobolewski
Matka	Monika Gąsiorowska
Żona	Kunegunda Nowicka
Dzieci	Ignacy Sobolewski; Maciej Sobolewski
	Odznaczenia

Walenty Sobolewski z Piętek herbu Ślepowron (ur. 1724, zm. 1800 w Warszawie) – szambelan królewski, kasztelan czerski w 1791 roku, podkomorzy warszawski w 1780 roku, chorąży warszawski w 1778 roku, współzałożyciel Zgromadzenia Przyjaciół Konstytucji Rządowej, szambelan Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1765 roku, szambelan Augusta III Sasa w 1762 roku.

Syn Stanisława Sobolewskiego i Moniki Gąsiorowskiej, córki kasztelana inowrocławskiego Macieja Gąsiorowskiego. Brat bliźniak Macieja Leona Sobolewskiego. Ojciec Ignacego i Macieja, pułkownika wojsk napoleońskich.

W załączniku do depeszy z 2 października 1767 roku do prezydenta Kolegium Spraw Zagranicznych Imperium Rosyjskiego Nikity Panina, poseł rosyjski Nikołaj Repnin określił go jako posła właściwego dla realizacji rosyjskich planów na sejmie 1767 roku za którego odpowiada król, poseł ziemi liwskiej na sejm 1767 roku^[2]. W 1767 roku jako łowczy warszawski i poseł ziemi liwskiej na Sejm Repninowski, wszedł w skład delegacji, wyłonionej pod naciskiem posła rosyjskiego Nikołaja Repnina, powołanej w celu określenia ustroju Rzeczypospolitej^[3]. Na Sejmie Rozbiorowym w 1775 roku powołany do Komisji Skarbowej Koronnej^[4]. Poseł na sejm 1782 roku z ziemi warszawskiej^[5].

3 marca 1792 roku odznaczony Orderem Orła Białego, wcześniej, 9 lipca 1779 został kawalerem Orderu Świętego Stanisława^[6].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Ewa Danowska Walenty Sobolewski w "Polski Słownik Biograficzny" (tom XXXIX, str. 593) wersja elektroniczna
Teodor Szeliga Żychliński jr, Biskupi, Senatorowie i Dygnitarze Polscy, Poznań 1886 (Złota Księga Szlachty Polskiej t. XV-XVII)

↑ Władysław Smoleński, Komisya boni ordinis warszawska (1765-1789), Warszawa 1914, s. 7.
↑ Носов Б. В. Установление российского господства в Речи Посполитой. 1756–1768 гг. Moskwa, 2004, s. 667.
↑ Aleksander Kraushar, Książę Repnin i Polska, Warszawa 1900 t. II , s. 318.
↑ Konstytucye publiczne seymu extraordynaryinego warszawskiego pod węzłem generalney Konfederacyi oboyga narodow trwaiącego roku 1773, dnia 19. kwietnia zaczętego a [...] w roku 1775 [...] skonczonego. Za zgodą zgromadzonych i skonfederowanych stanow uchwalone. T. 1, [b.n.s]
↑ Dyaryusz Seymu Wolnego Ordynaryinego Warszawskiego Szescio-Niedzielnego Roku [...] MDCCLXXXII, Warszawa [1782], [b.n.s].
↑ Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 262