Pierwszy sukces osiągnął w 1984 roku, zdobywając brązowy medal w biegu indywidualnym podczas mistrzostw świata juniorów w Chamonix. W Pucharze Świata zadebiutował 16 stycznia 1986 roku w Anterselvie, wygrywając w biegu indywidualnym. Wyprzedził tam na podium WłochaGottlieba Taschlera i swego rodaka - Siergieja Antonowa. W kolejnych startach jeszcze 15 razy stawał na podium, odnosząc przy tym pięć zwycięstw. Czterokrotnie triumfował w biegu indywidualnym: 21 lutego 1986 roku w Oslo, 17 grudnia 1986 roku w Obertilliach, 19 lutego 1987 roku w Canmore i 20 lutego 1990 roku w Mińsku, a 22 lutego 1986 roku w Oslo był najlepszy w sprincie. Ostatnie podium w zawodach tego cyklu wywalczył 15 stycznia 1993 roku w Val Ridanna, zajmując drugie miejsce w biegu indywidualnym. Najlepsze wyniki osiągał w sezonie 1989/1990, kiedy zajął trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej, za innym reprezentantem ZSRR - Siergiejem Czepikowem i Eirikiem Kvalfossem z Norwegii.
Największe sukcesy osiągnął podczas mistrzostw świata w Oslo w 1986 roku, gdzie zwyciężył we wszystkich konkurencjach. Najpierw był najlepszy w biegu indywidualnym, wyprzedzając André Sehmischa z NRD i AustriakaAlfreda Edera. Następnie triumfował w sprincie, pokonując kolejnego Austriaka - Franza Schulera i André Sehmischa. Na zakończenie wraz z Dmitrijem Wasiljewem, Jurijem Kaszkarowem i Siergiejem Bułyginem zajął pierwsze miejsce w sztafecie. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata w Lake Placid w startach indywidualnych plasował się w czołówce, jednak nie stanął na podium. W biegu indywidualnym był czwarty, a sprint ukończył na piątej pozycji. Wspólnie z kolegami z reprezentacji zdobył jednak srebrny medal w sztafecie.