Walter Duranty

Walter Duranty (25 maja 1884, w Liverpoolu – zm. 3 października 1957 w Orlando), urodzony w angielsko-amerykańskiej rodzinie kontrowersyjny dziennikarz, korespondent „New York Timesa” w Moskwie w latach 1922-1936.

Otrzymał Nagrodę Pulitzera w 1932 za serię reportaży o ZSRR, wychwalających postępy komunizmu. Był wysoko cenionym dziennikarzem, dopóki na jego opinii nie zaważyły nierzetelne opisy spowodowanego kolektywizacją powszechnego głodu w ZSRR, a w szczególności wielkiego głodu na Ukrainie z lat 1932-1933. Już w owym czasie podważano jego obiektywizm i poddawano w wątpliwość szczerość motywacji, nawoływano do odebrania mu Nagrody Pulitzera, którą otrzymał za relacje negujące panujący w całym kraju głód. Dziś jego raporty są uważane za niemiarodajnie bezkrytyczne wobec sowieckiego reżimu i będące elementem stalinowskiej propagandy. Duranty robił wszystko co w jego mocy, by podważyć rzetelne relacje walijskiego dziennikarza Garetha Jonesa, który na własny koszt przybył do Moskwy, gdzie lekceważąc zakaz podróży wsiadł 7 marca 1933 do pociągu do Charkowa, po czym wysiadł na przypadkowej stacyjce i z plecakiem pełnym żywności rozpoczął pieszą wędrówkę po głodujących wsiach Ukrainy. Swoje budzące przerażenie obserwacje Jones opublikował następnie w prasie zachodniej jako jeden z nielicznych obcokrajowców naocznych świadków tragedii na Ukrainie.