Walter Wiora

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Walter Wiora
Data i miejsce urodzenia

30 grudnia 1906
Katowice

Pochodzenie

niemieckie

Data i miejsce śmierci

8 lutego 1997
Tutzing

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

muzykolog

Walter Wiora (ur. 30 grudnia 1906 w Katowicach, zm. 8 lutego 1997 w Tutzing[1]) – niemiecki muzykolog.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W latach 1925–1927 uczył się w Hochschule für Musik w Berlinie, następnie od 1926 do 1936 roku studiował muzykologię, etnografię i etnologię na Uniwersytecie Fryderyka Wilhelma u Aberta, Blumego, Hornbostela, Sachsa, Scheringa i Schünemanna[1][2]. Był też uczniem Wilibalda Gurlitta na Uniwersytecie we Fryburgu Bryzgowijskim, gdzie w 1937 roku uzyskał tytuł doktora na podstawie dysertacji Die Variantenbildung im Volkslied: Ein Beitrag zur systematischen Musikwissenschaft[1][2]. W latach 1936–1941 był asystentem w tamtejszym Deutsche Volksliederarchiv[1][2]. W 1941 roku uzyskał habilitację na podstawie pracy Die Herkunft der Melodien in Kretschmers und Zuccalmaglios Sammlung[1][2]. W 1942 roku otrzymał profesurę Reichsuniversität Posen, nie objął jednak stanowiska z powodu powołania do Wehrmachtu[2]. Od 1946 do 1958 roku ponownie pracował w Deutsche Volksliederarchiv[1][2]. W 1956 roku założył w Kilonii Herder-Institut für Musikgeschichte, którym kierował do 1962 roku[2]. W późniejszych latach był wykładowcą Uniwersytetu w Kilonii (1958–1964) i Uniwersytetu w Saarbrücken (1964–1972), gościnnie wykładał też na Columbia University (1962–1963)[2][1]. Był członkiem zarządu Deutscher Musikrat (1956–1965), członkiem Deutsche UNESCO-Kommission (1961–1964) oraz wiceprzewodniczącym Gesellschaft für Musikforschung (1962–1965)[2]. Po przejściu na emeryturę w 1972 roku zamieszkał w Tutzing[2].

W swoich pracach poruszał szerokie spektrum zagadnień z zakresu muzykologii systematycznej i historycznej oraz etnomuzykologii, włączał się w dyskusję na temat celów i metod muzykologii[2]. Dokonywał analizy obszernego materiału muzycznego z różnych okresów historycznych i kultur oraz warstw społecznych, chcąc nadać swoim studiom charakter uniwersalny[2]. Znaczną część swojej pracy poświęcił niemieckiej muzyce ludowej regionów wschodnich, usiłował wykazać, że muzyka ludowa jest elementem spajającym europejskie dziedzictwo muzyczne[2].

Ważniejsze prace[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiałów źródłowych[1])

  • Die deutsche Volksliedweise und der Osten (Wolfenbüttel-Berlin 1940)
  • Zur Frühgeschichte der Musik in den Alpenlandern (Bazylea 1949)
  • Das echte Volkslied (Heidelberg 1950)
  • Europäische Volksmusik und abendländische Tonkunst (Kassel 1957)
  • Die geschichtliche Sonderstellung der abendländischen Musik (Moguncja 1959)
  • Die vier Weltalter der Musik (Stuttgart 1961)
  • Komponist und Mitwelt (Kassel 1964)
  • Das deutsche Lied: Zur Geschichte und Ästhetik einer musikalischen Gattung (Wolfenbüttel-Zurych 1971)
  • Historische und systematische Musikwissenschaft (Tutzing 1972)
  • Ergebnisse und Aufgaben vergleichender Musikforschung (Darmstadt 1975)
  • Das musikalische Künstwerk (Tutzing 1983)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 6 Stre–Zyli. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3959. ISBN 0-02-865571-0.
  2. a b c d e f g h i j k l m Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 12. Część biograficzna w–ż. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2012, s. 210–211. ISBN 978-83-224-0935-0.