Walther Nehring

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Walther Nehring
Walther Kurt Josef Nehring[1]
Ilustracja
Walther Nehring (pierwszy z prawej)
generał wojsk pancernych generał wojsk pancernych
Data i miejsce urodzenia

1892
Człuchów[2]

Data i miejsce śmierci

1983
Düsseldorf

Przebieg służby
Lata służby

1911–1945

Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego
Reichswehra
Wehrmacht

Stanowiska

dowódca:
18 Dywizji Pancernej
Afrika Korps
XXIV Korpusu Pancernego
1 Armii Pancernej

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa
agresja na Polskę
agresja na Francję
atak na Związek Radziecki

Odznaczenia
Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z liśćmi dębu i mieczami Krzyż Żelazny I Klasy, ponowne nadanie w 1939 Krzyż Żelazny II Klasy, ponowne nadanie w 1939 Krzyż Honorowy dla Walczących na Froncie (III Rzesza) Medal Pamiątkowy 1 października 1938 z okuciem Zamek Praga Medal za Kampanię Zimową na Wschodzie 1941/1942 Srebrny Medal za Męstwo Wojskowe (Włochy, 1833–1946)

Walther Nehring, właśc. Walther Kurt Josef Nehring (ur. 15 sierpnia 1892 w Człuchowie, zm. 20 kwietnia 1983 w Düsseldorfie) – niemiecki generał, uczestnik I i II wojny światowej w tym: agresji na Polskę i Francję oraz ataku na Związek Radziecki.

W armii niemieckiej służył od 1911 roku. W czasie I wojny światowej był już oficerem i uczestniczył w działaniach bojowych na froncie wschodnim, a od 1916 na froncie zachodnim[3]. Następnie służył w Reichswehrze i Wehrmachcie[4]. Podczas II wojny światowej brał udział w agresji na Polskę i Francję. 26 października 1940 roku powierzono mu dowództwo 18 Dywizją Pancerną[5], z którą uczestniczył w ataku na Związek Radziecki. Następnie brał udział w walkach w Afryce, dowodząc korpusem ekspedycyjnym zwanym Afrika Korps (9.03 – 18.03.1942). Po powrocie do Niemiec powierzono mu dowództwo XXIV Korpusu Pancernego[2]. W czasie walk z Armią Czerwoną dowodzony przez niego XXIV KPanc. został rozbity w czasie operacji wislańsko-odrzańskiej, która ruszyła 12 stycznia 1945 roku. Jego resztki połączone z niedobitkami XXXX Korpusu Pancernego nazwano Grupą Nehringa[6]. 22 marca 1945 roku powierzono Nehringowi dowodzenie 1 Armią Pancerną[4][7].

Ordery i odznaczenia[1][edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Nehring, Walther Kurt Josef. ww2gravestone.com. [dostęp 2023-08-05]. (ang.).
  2. ↑ a b Podsiadło 2014 ↓, s. 347.
  3. ↑ Andrew Knighton: Many of Germany’s finest tacticians & commanders of WWII served in the panzer forces. One of those men was Walther Nehring. warhistoryonline.com, 8.01.2018. [dostęp 2023-08-05]. (ang.).
  4. ↑ a b Sawicki 1987 ↓, s. 49.
  5. ↑ Mitcham 2010 ↓, s. 53.
  6. ↑ Sawicki 1987 ↓, s. 237.
  7. ↑ Bishop 2009 ↓, s. 179.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Chris Bishop: Niemieckie piechota w II wojnie światowej. Warszawa: 2009. ISBN 978-83-11-11428-9.
  • Samuel Mitcham: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Wojska pancerne. Warszawa: 2010. ISBN 978-8311-11725-9.
  • Rafał Podsiadło: Niemieckie fortyfikacje Stellung a2 i ich przełamanie w styczniu 1945 r. Na linii Raby, Szreniawy i Pilicy. Warszawa: 2014. ISBN 978-83-7339-136-9.
  • Tadeusz Sawicki: Niemieckie wojska lądowe na froncie wschodnim. Warszawa: 1987. ISBN 83-01-06556-7.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Walther_Nehring&oldid=71026000”