Przejdź do zawartości

Wang Yi (polityk)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wang Yi
Ilustracja
Wang Yi (2025)
Data i miejsce urodzenia

8 października 1953
Pekin

Minister spraw zagranicznych Chińskiej Republiki Ludowej
Okres

od 25 lipca 2023

Przynależność polityczna

Komunistyczna Partia Chin

Poprzednik

Qin Gang

Minister spraw zagranicznych Chińskiej Republiki Ludowej
Okres

od 16 marca 2013
do 30 grudnia 2022

Przynależność polityczna

Komunistyczna Partia Chin

Poprzednik

Yang Jiechi

Następca

Qin Gang[1]

podpis
Odznaczenia
Order „Danaker”

Wang Yi (chiń. 王毅; ur. 19 października 1953 w Pekinie) – chiński polityk, dyplomata, działacz państwowy oraz partyjny. W latach 2001–2004 wiceminister spraw zagranicznych ChRL. W latach 2004–2007 ambasador ChRL w Japonii. W latach 2013–2022 i od 2023 minister spraw zagranicznych Chińskiej Republiki Ludowej. Od 2018 członek Rady Państwa ChRL[2]. Od 2023 Dyrektor Biura Centralnej Komisji Spraw Zagranicznych ChRL[3].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Działalność dyplomatyczna i polityczna

[edytuj | edytuj kod]

Pochodzi z Pekinu, należy do grupy etnicznej Han. Ukończył studia z zakresu stosunków międzynarodowych[4]. Specjalista w zakresie spraw japońskich, włada biegle językiem japońskim[5]. W latach 1989–1994 był pracownikiem ambasady ChRL w Japonii. Po powrocie do kraju pracownik Ministerstwa Spraw Zagranicznych, pełnił w nim funkcję naczelnika Departamentu ds. Azjatyckich (1995-1998) i dyrektora Wydziału Studiów Politycznych (1998-2001)[4].

Wang Yi, Sebastian Kurz i Alexander Schallenberg podczas Monachijskiej Konferencji Bezpieczeństwa w 2020
Wang Yi i prezydent Brazylii Jair Bolsonaro w 2019
Wang Yi i prezydent Federacji Rosyjskiej Władimirem Putinem w 2018
Wang Yi podczas spotkania z sekretarzem stanu Mikiem Pompeo w 2018

W latach 2001–2004 piastował urząd wiceministra spraw zagranicznych, następnie w latach 2004-2007 był ambasadorem ChRL w Japonii.

Od 2007 członek Komitetu Centralnego KPCh, w latach 2008-2013 był szefem Komitetu ds. Tajwanu w Radzie Państwa[4]. W marcu 2013 został mianowany ministrem spraw zagranicznych w rządzie premiera Li Keqianga[6]. Funkcję tę pełnił do 2022 r., a w 2023 r. został powołany na stanowisko Dyrektora Biura Centralnej Komisji Spraw Zagranicznych ChRL[3]. 25 lipca 2023 został z powrotem ministrem spraw zagranicznych po miesięcznej nieobecności ministra Qin Ganga[7].

Minister spraw zagranicznych ChRL

[edytuj | edytuj kod]

Bliski Wschód

[edytuj | edytuj kod]

W grudniu 2013 odbył ważną wizytę na Bliskim Wschodzie, podczas której odwiedził Izrael i Palestynę. Rozmawiał z przywódcami obu państw o wadze porozumienia nuklearnego z Iranem oraz o tym, jak ważne są dalsze rozmowy pokojowe[8].

W listopadzie 2017 ogłosił trzy punkty mające poprawić sytuację Syrii (przeciwdziałanie terroryzmowi, negocjacje i rekonstrukcja)[9].

Daleki Wschód

[edytuj | edytuj kod]

15 kwietnia 2018 złożył wizytę w Japonii, gdzie został przyjęty przez tamtejszego ministra spraw zagranicznych Tarō Kōno[10].

Afryka

[edytuj | edytuj kod]

W czerwcu 2014, podczas szczytu chińsko-arabskiego w Pekinie, spotkał się z somalijskim ministrem spraw zagranicznych Abdirahmanem Duale Beylem, aby omówić dwustronną współpracę Chińskiej Republiki Ludowej i Somalii. Spotkanie dotyczyło handlu, bezpieczeństwa i odbudowy. Wśród omawianych kwestii znalazły się różne chińskie projekty rozwojowe, które są w trakcie realizacji w Somalii. Wang Yi pochwalił somalijski rząd za wysiłki na rzecz budowania pokoju. Potwierdził również historycznie bliskie więzi dyplomatyczne między oboma państwami, przypominając uznanie przez ChRL w 1960 niepodległości Republiki Somalii[11].

Ameryka Południowa

[edytuj | edytuj kod]

W 2017 i 2018 udało mu się doprowadzić do uznania rządu ChRL przez Dominikanę, Panamę oraz Salwador (i jednoczesnego zerwania stosunków dyplomatycznych tych państw z Tajwanem)[12][13][14].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Jest żonaty i ma córkę[19]. Posiada własnego mikrobloga na platformie Sina Weibo[20].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. China promotes its U.S. envoy Qin Gang to foreign minister. reuters.com. [dostęp 2023-03-10]. (ang.).
  2. China’s foreign minister gains power in new post as state councillor [online], South China Morning Post, 19 marca 2018 [dostęp 2020-10-19] (ang.).
  3. a b China’s new team of diplomats set the agenda for 2023. thinkchina.sg. [dostęp 2023-03-10]. (ang.).
  4. a b c China Vitae : Biography of Wang Yi [online], www.chinavitae.com [dostęp 2020-10-19].
  5. Melinda Liu: Wang Yi. thedailybeast.com, 2013-03-25. [dostęp 2013-05-08]. (ang.).
  6. China People's Congress approves new cabinet, „BBC News”, 16 marca 2013 [dostęp 2020-10-19] (ang.).
  7. China’s Foreign Minister Qin Gang removed from office [online] [dostęp 2025-06-03] [zarchiwizowane z adresu 2023-07-25] (ang.).
  8. China FM: Iran deal ‘first step’ toward settling nuclear issue [online], www.timesofisrael.com [dostęp 2020-10-19] (ang.).
  9. Wang Yi: Counter-terrorism, Dialogue and Reconstruction Are Three Key Points for Solving Syrian Issue at New Stage [online], www.china-embassy.org [dostęp 2020-10-19].
  10. China foreign minister Wang Yi visits Japan for talks on North Korea, regional issues [online], The Straits Times, 15 kwietnia 2018 [dostęp 2020-10-19] (ang.).
  11. Foreign affairs minister meets his Chinese counterpart [online], web.archive.org, 7 czerwca 2014 [dostęp 2020-10-19] [zarchiwizowane z adresu 2014-06-07].
  12. Austin Ramzy, Taiwan’s Diplomatic Isolation Increases as Dominican Republic Recognizes China (Published 2018), „The New York Times”, 1 maja 2018, ISSN 0362-4331 [dostęp 2020-10-19] (ang.).
  13. Jess Macy Yu, Taiwan angry as China snatches ally away [online], The Sydney Morning Herald, 1 maja 2018 [dostęp 2020-10-19] (ang.).
  14. Lily Kuo, Taiwan vows to stand up to China after El Salvador cuts ties, „The Guardian”, 21 sierpnia 2018, ISSN 0261-3077 [dostęp 2020-10-19] (ang.).
  15. Президент А.Атамбаев вручил главе МИД Китая Ван И орден «Данакер» [online], web.archive.org, 24 września 2016 [dostęp 2020-10-19] [zarchiwizowane z adresu 2016-09-24].
  16. Указ Президент КР от 17 сентября 2015 года УП № 183 "О награждении государственными наградами Кыргызской Республики" [online], cbd.minjust.gov.kg [dostęp 2020-10-19].
  17. President confers `Hilal-e-Pakistan' award on Chinese FM [online], president.gov.pk [dostęp 2020-10-19] [zarchiwizowane z adresu 2021-04-20].
  18. President confers ‘Hilal-e-Pakistan’ on Chinese FM [online], Samaa TV [dostęp 2020-10-19] (ang.).
  19. 外交部12位部领导全部公布婚育状况 _国内 _光明网 [online], politics.gmw.cn [dostęp 2020-10-19].
  20. People Are Super Thirsty Over This Diplomat And It's Kinda Weird [online], BuzzFeed News [dostęp 2020-10-19] (ang.).