Wang Yi (polityk)
_(cropped).jpg) Wang Yi (2025) | |
| Data i miejsce urodzenia |
8 października 1953 |
|---|---|
| Minister spraw zagranicznych Chińskiej Republiki Ludowej | |
| Okres |
od 25 lipca 2023 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Minister spraw zagranicznych Chińskiej Republiki Ludowej | |
| Okres |
od 16 marca 2013 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
.svg)
| |
| Odznaczenia | |
| |
Wang Yi (chiń. 王毅; ur. 19 października 1953 w Pekinie) – chiński polityk, dyplomata, działacz państwowy oraz partyjny. W latach 2001–2004 wiceminister spraw zagranicznych ChRL. W latach 2004–2007 ambasador ChRL w Japonii. W latach 2013–2022 i od 2023 minister spraw zagranicznych Chińskiej Republiki Ludowej. Od 2018 członek Rady Państwa ChRL[2]. Od 2023 Dyrektor Biura Centralnej Komisji Spraw Zagranicznych ChRL[3].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Działalność dyplomatyczna i polityczna
[edytuj | edytuj kod]Pochodzi z Pekinu, należy do grupy etnicznej Han. Ukończył studia z zakresu stosunków międzynarodowych[4]. Specjalista w zakresie spraw japońskich, włada biegle językiem japońskim[5]. W latach 1989–1994 był pracownikiem ambasady ChRL w Japonii. Po powrocie do kraju pracownik Ministerstwa Spraw Zagranicznych, pełnił w nim funkcję naczelnika Departamentu ds. Azjatyckich (1995-1998) i dyrektora Wydziału Studiów Politycznych (1998-2001)[4].
.jpg)
_02.jpg)
.jpg)
W latach 2001–2004 piastował urząd wiceministra spraw zagranicznych, następnie w latach 2004-2007 był ambasadorem ChRL w Japonii.
Od 2007 członek Komitetu Centralnego KPCh, w latach 2008-2013 był szefem Komitetu ds. Tajwanu w Radzie Państwa[4]. W marcu 2013 został mianowany ministrem spraw zagranicznych w rządzie premiera Li Keqianga[6]. Funkcję tę pełnił do 2022 r., a w 2023 r. został powołany na stanowisko Dyrektora Biura Centralnej Komisji Spraw Zagranicznych ChRL[3]. 25 lipca 2023 został z powrotem ministrem spraw zagranicznych po miesięcznej nieobecności ministra Qin Ganga[7].
Minister spraw zagranicznych ChRL
[edytuj | edytuj kod]Bliski Wschód
[edytuj | edytuj kod]W grudniu 2013 odbył ważną wizytę na Bliskim Wschodzie, podczas której odwiedził Izrael i Palestynę. Rozmawiał z przywódcami obu państw o wadze porozumienia nuklearnego z Iranem oraz o tym, jak ważne są dalsze rozmowy pokojowe[8].
W listopadzie 2017 ogłosił trzy punkty mające poprawić sytuację Syrii (przeciwdziałanie terroryzmowi, negocjacje i rekonstrukcja)[9].
Daleki Wschód
[edytuj | edytuj kod]15 kwietnia 2018 złożył wizytę w Japonii, gdzie został przyjęty przez tamtejszego ministra spraw zagranicznych Tarō Kōno[10].
Afryka
[edytuj | edytuj kod]W czerwcu 2014, podczas szczytu chińsko-arabskiego w Pekinie, spotkał się z somalijskim ministrem spraw zagranicznych Abdirahmanem Duale Beylem, aby omówić dwustronną współpracę Chińskiej Republiki Ludowej i Somalii. Spotkanie dotyczyło handlu, bezpieczeństwa i odbudowy. Wśród omawianych kwestii znalazły się różne chińskie projekty rozwojowe, które są w trakcie realizacji w Somalii. Wang Yi pochwalił somalijski rząd za wysiłki na rzecz budowania pokoju. Potwierdził również historycznie bliskie więzi dyplomatyczne między oboma państwami, przypominając uznanie przez ChRL w 1960 niepodległości Republiki Somalii[11].
Ameryka Południowa
[edytuj | edytuj kod]W 2017 i 2018 udało mu się doprowadzić do uznania rządu ChRL przez Dominikanę, Panamę oraz Salwador (i jednoczesnego zerwania stosunków dyplomatycznych tych państw z Tajwanem)[12][13][14].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Jest żonaty i ma córkę[19]. Posiada własnego mikrobloga na platformie Sina Weibo[20].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ China promotes its U.S. envoy Qin Gang to foreign minister. reuters.com. [dostęp 2023-03-10]. (ang.).
- ↑ China’s foreign minister gains power in new post as state councillor [online], South China Morning Post, 19 marca 2018 [dostęp 2020-10-19] (ang.).
- ↑ a b China’s new team of diplomats set the agenda for 2023. thinkchina.sg. [dostęp 2023-03-10]. (ang.).
- ↑ a b c China Vitae : Biography of Wang Yi [online], www.chinavitae.com [dostęp 2020-10-19].
- ↑ Melinda Liu: Wang Yi. thedailybeast.com, 2013-03-25. [dostęp 2013-05-08]. (ang.).
- ↑ China People's Congress approves new cabinet, „BBC News”, 16 marca 2013 [dostęp 2020-10-19] (ang.).
- ↑ China’s Foreign Minister Qin Gang removed from office [online] [dostęp 2025-06-03] [zarchiwizowane z adresu 2023-07-25] (ang.).
- ↑ China FM: Iran deal ‘first step’ toward settling nuclear issue [online], www.timesofisrael.com [dostęp 2020-10-19] (ang.).
- ↑ Wang Yi: Counter-terrorism, Dialogue and Reconstruction Are Three Key Points for Solving Syrian Issue at New Stage [online], www.china-embassy.org [dostęp 2020-10-19].
- ↑ China foreign minister Wang Yi visits Japan for talks on North Korea, regional issues [online], The Straits Times, 15 kwietnia 2018 [dostęp 2020-10-19] (ang.).
- ↑ Foreign affairs minister meets his Chinese counterpart [online], web.archive.org, 7 czerwca 2014 [dostęp 2020-10-19] [zarchiwizowane z adresu 2014-06-07].
- ↑ Austin Ramzy, Taiwan’s Diplomatic Isolation Increases as Dominican Republic Recognizes China (Published 2018), „The New York Times”, 1 maja 2018, ISSN 0362-4331 [dostęp 2020-10-19] (ang.).
- ↑ Jess Macy Yu, Taiwan angry as China snatches ally away [online], The Sydney Morning Herald, 1 maja 2018 [dostęp 2020-10-19] (ang.).
- ↑ Lily Kuo, Taiwan vows to stand up to China after El Salvador cuts ties, „The Guardian”, 21 sierpnia 2018, ISSN 0261-3077 [dostęp 2020-10-19] (ang.).
- ↑ Президент А.Атамбаев вручил главе МИД Китая Ван И орден «Данакер» [online], web.archive.org, 24 września 2016 [dostęp 2020-10-19] [zarchiwizowane z adresu 2016-09-24].
- ↑ Указ Президент КР от 17 сентября 2015 года УП № 183 "О награждении государственными наградами Кыргызской Республики" [online], cbd.minjust.gov.kg [dostęp 2020-10-19].
- ↑ President confers `Hilal-e-Pakistan' award on Chinese FM [online], president.gov.pk [dostęp 2020-10-19] [zarchiwizowane z adresu 2021-04-20].
- ↑ President confers ‘Hilal-e-Pakistan’ on Chinese FM [online], Samaa TV [dostęp 2020-10-19] (ang.).
- ↑ 外交部12位部领导全部公布婚育状况 _国内 _光明网 [online], politics.gmw.cn [dostęp 2020-10-19].
- ↑ People Are Super Thirsty Over This Diplomat And It's Kinda Weird [online], BuzzFeed News [dostęp 2020-10-19] (ang.).
