Wangowate
(Przekierowano z Wangi)
| Vangidae[1] | |||||
| Swainson & J. Richardson, 1831[2] | |||||
 Przedstawiciel rodziny – wanga czarnolica (Xenopirostris xenopirostris) | |||||
| Systematyka | |||||
| Domena | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Królestwo | |||||
| Typ | |||||
| Podtyp | |||||
| Gromada | |||||
| Podgromada | |||||
| Infragromada | |||||
| Rząd | |||||
| Podrząd | |||||
| Rodzina |
wangowate | ||||
| Typ nomenklatoryczny | |||||
|
Vanga Vieillot, 1816 | |||||
| |||||
| Rodzaje | |||||
| |||||
Wangowate[16] (Vangidae) – rodzina ptaków z podrzędu śpiewających (Oscines) w obrębie rzędu wróblowych (Passeriformes).
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Rodzina obejmuje gatunki występujące w Afryce, Azji Południowej i Południowo-Wschodniej[17].
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Są to ptaki leśne, polujące na gady, żaby i owady. Gniazda umieszczają na drzewach. Nie podejmują migracji. Historia naturalna wang przypomina nieco historię zięb Darwina. Przodkowie wszystkich wang po przybyciu na Madagaskar, przystosowali się do wykorzystania różnych nisz ekologicznych, co zaowocowało dynamiczną radiacją i wyodrębnieniem się wielu odmiennych gatunków[18].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Do rodziny należą następujące rodzaje[16]:
- Philentoma Eyton, 1845
- Prionops Vieillot, 1816
- Megabyas J. Verreaux & E. Verreaux, 1855 – jedynym przedstawicielem jest Megabyas flammulatus J. Verreaux & E. Verreaux, 1855 – kongowczyk białogardły
- Bias Lesson, 1831 – jedynym przedstawicielem jest Bias musicus (Vieillot, 1818) – kongowczyk czubaty
- Hemipus Hodgson, 1844
- Tephrodornis Swainson, 1832
- Newtonia Schlegel, 1867
- Tylas Hartlaub, 1862 – jedynym przedstawicielem jest Tylas eduardi Hartlaub, 1862 – tylas
- Calicalicus Bonaparte, 1854
- Hypositta A. Newton, 1881 – jedynym przedstawicielem jest Hypositta corallirostris (A. Newton, 1863) – koralodziób
- Leptopterus Bonaparte, 1854 – jedynym przedstawicielem jest Leptopterus chabert (Statius Müller, 1776) – wanga srokata
- Cyanolanius Bonaparte, 1854 – jedynym przedstawicielem jest Cyanolanius madagascarinus (Linnaeus, 1766) – wanga błękitna
- Mystacornis Sharpe, 1870 – jedynym przedstawicielem jest Mystacornis crossleyi (A. Grandidier, 1870) – wanga białowąsa
- Vanga Vieillot, 1816 – jedynym przedstawicielem jest Vanga curvirostris (Linnaeus, 1766) – wanga hakodzioba
- Pseudobias Sharpe, 1870 – jedynym przedstawicielem jest Pseudobias wardi Sharpe, 1870 – wanga żałobna
- Schetba Lesson, 1831 – jedynym przedstawicielem jest Schetba rufa (Linnaeus, 1766) – wanga rdzawa
- Euryceros Lesson, 1831 – jedynym przedstawicielem jest Euryceros prevostii Lesson, 1831 – hełmodziób
- Xenopirostris Bonaparte, 1850
- Oriolia I. Geoffroy Saint-Hilaire, 1838 – jedynym przedstawicielem jest Oriolia bernieri I. Geoffroy Saint-Hilaire, 1838 – wanga stalowa
- Falculea I. Geoffroy Saint-Hilaire, 1836 – jedynym przedstawicielem jest Falculea palliata I. Geoffroy Saint-Hilaire, 1836 – wanga sierpodzioba
- Artamella W.L. Sclater, 1924 – jedynym przedstawicielem jest Artamella viridis (Statius Müller, 1776) – wanga białogłowa
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Typ nomenklatoryczny: Euryceros Lesson, 1831.
- ↑ Typ nomenklatoryczny: Falculia I. Geoffroy Saint-Hilaire, 1836 (= Falculea I. Geoffroy Saint-Hilaire, 1836).
- ↑ Typ nomenklatoryczny: Prionops Vieillot, 1816.
- ↑ Typ nomenklatoryczny: Hypositta A. Newton, 1881.
- ↑ Typ nomenklatoryczny: Aerocharis Gistel, 1848 (= Euryceros Lesson, 1831).
- ↑ Typ nomenklatoryczny: Tylas Hartlaub, 1862.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Vangidae, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b W. Swainson: Northern Zoology.. W: W. Swainson & J. Richardson: Fauna boreali-americana, or, The zoology of the northern parts of British America: containing descriptions of the objects of natural history collected on the late northern land expeditions, under command of Captain Sir John Franklin, R.N.. Cz. 2: The Birds. Londyn: J. Murray (etc.), 1831, s. 171. (ang.).
- ↑ E. de Selys Longchamps: Faune belge. 1re partie, Indication méthodique des mammifères, oiseaux, reptiles et poissons observés jusqu’ici en Belgique. Liége: H. Dessain, 1842, s. 260. (fr.).
- ↑ Bonaparte 1850 ↓, s. 92.
- ↑ Bonaparte 1850 ↓, s. 423.
- ↑ M.A.P.O. Des Murs: Oiseaux. W: J.Ch. Chenu: Encyclopédie d’histoire naturelle; ou, traité complet de cette science d’après les travaux des naturalistes les plus éminents de tous les pays et de toutes les époques: Buffon, Daubenton, Lacépède, G. Cuvier, F. Cuvier, Geoffroy Saint-Hilaire, Latreille, De Jussieu, Brongniart, etc.. Cz. 3. Paris: Maresq, 1852, s. 91. (fr.).
- ↑ Ch.L. Bonaparte. Classification omithologique par series. „Comptes rendus hebdomadaires de l’Académie des Sciences”. 37, s. 645, 1853. (fr.).
- ↑ R.B. Sharpe: Catalogue of the Passeriformes, or Perching Birds, in the collection of the British Museum. Cz. 3. Printed by order of the Trustees: London, 1877, s. 270, seria: Catalogue of the Birds in the British Museum. (ang.).
- ↑ Shelley 1896 ↓, s. 10.
- ↑ Shelley 1896 ↓, s. 48.
- ↑ R.B. Sharpe: A hand-list of the genera & species of birds. (Nomenclator avium tum fossilium tum viventium). Cz. 4. London: Printed by order of the Trustees, 1902, s. xi, 275. (ang.).
- ↑ H.Ch. Oberholser. Ornithology.-Diagnosis of a new laniine family of Passeriformes. „Journal of the Washington Academy of Sciences”. 7, s. 181, 1917. (ang.).
- ↑ F.A. Wetmore. A systematic classification for the birds of the world. „Proceedings of the United States National Museum”. 76 (2821), s. 7, 1930. (ang.).
- ↑ Mayr i Amadon 1951 ↓, s. 24, 37.
- ↑ Mayr i Amadon 1951 ↓, s. 37.
- ↑ a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Vangidae Swainson & Richardson, 1832 - wangowate - Vangas, Helmet-shrikes and Shrike-flycatchers (wersja: 2022-08-27). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2023-06-17].
- ↑ Frank Gill, David Donsker (redaktorzy): Batises, bushshrikes, boatbills, vangas (sensu lato). IOC World Bird List: Version 13.1. [dostęp 2023-06-17]. (ang.).
- ↑ S. Yamagishi, M. Honda, K. Eguchi & R. Thorstrom. Extreme Endemic Radiation of the Malagasy Vangas (Aves: Passeriformes). „Journal of Molecular Evolution”. 53 (1), s. 39–46, 2001. DOI: 10.1007/s002390010190. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ch.L. Bonaparte: Conspectus generum avium. T. 1. Lugduni Batavorum: Apud E.J. Brill, 1850, s. 1–543. (łac.).
- G.E. Shelley: The birds of Africa, comprising all the species which occur in the Ethiopian region. Cz. 1. London: Published for the author by R.H. Porter, 1896, s. 1–196. (ang.).
- E. Mayr & D. Amadon. A classification of Recent birds. „American Museum novitates”. 1496, s. 1–42, 1951. (ang.).