Warszawska Kasa Przezorności i Pomocy dla Fotografów

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Warszawska Kasa Przezorności i Pomocy dla Fotografów
Państwo

 Polska

Siedziba

Warszawa

Data założenia

1899

Zakończenie działalności

1908

Rodzaj stowarzyszenia

stowarzyszenie samopomocy

Prezes

Stanisław Bogacki

Data rejestracji

1899

brak współrzędnych

Warszawska Kasa Przezorności i Pomocy dla Fotografów – stowarzyszenie, instytucja samopomocy dla warszawskich fotografów zawodowych, utworzona w 1899 roku z inicjatywy Jadwigi Golcz i Edwarda Troczewskiego[1][2].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Projekt utworzenia Warszawskiej Kasy Przezorności i Pomocy dla Fotografów powstał w 1898 roku, po raz pierwszy zaprezentowany na łamach czasopisma Światło – ilustrowanego miesięcznika o tematyce fotograficznej[1]. Według projektu stowarzyszenie miało zrzeszać członków rzeczywistych oraz członków protektorów (pracodawców)[1]. Celem utworzenia kapitału obrotowego oraz kapitału przezorności – członkowie rzeczywiści mieli wpłacać 3 ruble wpisowego oraz uiszczać składki miesięczne w wysokości 50 kopiejek[1]. Członkowie protektorzy mieli wpłacać 25 rubli wpisowego oraz uiszczać składki roczne w wysokości 18 rubli (ew. wpłacać jednorazową kwotę 200 rubli) – protektorzy (pracodawcy) nie mieli praw do zaciągania pożyczek i ubiegania się o wsparcie finansowe[1]. Zarząd (Komitet) Kasy Przezorności i Pomocy dla Fotografów miał liczyć pięciu członków[1]. Organem nadzorującym Komitet miało być Ogólne Zebranie Członków WKPiPdF (co najmniej 1/3 stowarzyszonych członków)[1].

Działalność[edytuj | edytuj kod]

Statut Warszawskiej Kasy Przezorności i Pomocy dla Fotografów (opracowany przez Emila Waydla) zatwierdzono 28 stycznia 1899 roku co uczyniło WKPiPdF pierwszą organizacją ruchu fotograficznego w Warszawie[1]. W 1901 roku WKPiPdF liczyła 72 członków (69 osób z Warszawy oraz 3 członków spoza Warszawy)[1]. W 1902 roku Zarząd WKPiPdF zorganizował pomoc medyczną dla biedniejszych członków organizacji – z ulgowymi opłatami za porady lekarskie, których udzielali dr Aleksander Karoli oraz dr Zygmunt Radliński[1].

Od 1904 roku funkcję prezesa Zarządu (Komitetu) pełnił Stanisław Bogacki[1]. Wówczas WKPiPdF liczyła 62 członków[1]. Od 1902 roku do 1908 Komitet Warszawskiej Kasy Przezorności i Pomocy dla Fotografów był (m.in.) wydawcą Kalendarza Fotograficznego, redagowanego przez Władysława Karoliego[1][3]. W 1908 roku wskutek słabej kondycji finansowej i braku subwencji rządowych – WKPiPdF zakończyła działalność[1].

Członkowie honorowi WKPiPdF[edytuj | edytuj kod]

  • Cezary Łagiewski;
  • Edward Troczewski;
  • Emil Waydel;

Źródło[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j k l m n o Wacław Żdżarski – Historia fotografii warszawskiej. Wydawca – Państwowe Wydawnictwo Naukowe (1974), str. 103–104
  2. Leksykon Fotografów – www.fotorevers.eu [online], web.archive.org, 12 sierpnia 2019 [dostęp 2019-08-12] [zarchiwizowane z adresu 2019-08-12].
  3. Lech Lechowicz, Fotografia w Polsce 1900–1939 [online] [dostęp 2019-08-12] (ang.).