Wasilij Sokołow (piłkarz)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wasilij Sokołow
Pełne imię i nazwisko

Wasilij Nikołajewicz Sokołow

Data i miejsce urodzenia

30 stycznia?/12 lutego 1912
Jarcewo

Data i miejsce śmierci

3 lipca 1981
Moskwa

Wzrost

178 cm

Pozycja

obrońca

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1929–1931 Żeldor Jarcewo ? (?)
1932–1933 Z-d mechaniczny Jarcewo ? (?)
1934–1936 DKA Smoleńsk ? (?)
1936 CDKA Moskwa 1 (0)
1937 DKA Smoleńsk 11 (0)
1938–1941 Spartak Moskwa 69 (0)
1941 Krylja Sowietow Moskwa ? (?)
1942–1951 Spartak Moskwa 183 (2)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1952–1954 Spartak Moskwa
1954 ZSRR
1957 Spartak Mińsk
1958 Dinamo Tbilisi
1960 Szachtar Stalino
1960–1963 Moldova Kiszyniów
1964 ZSRR U-21
1964–1965 Kongo
1965–1966 Neftyanık Baku
1969–1970 Czad
1970–1971 Moldova/Nistru Kiszyniów
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Odznaczenia
Order „Znak Honoru” Zasłużony Mistrz Sportu ZSRR

Wasilij Nikołajewicz Sokołow, ros. Василий Николаевич Соколов (ur. 30 stycznia?/12 lutego 1912 w Jarcewo, w guberni smoleńskiej, Imperium Rosyjskie, zm. 3 lipca 1981 w Moskwie, Rosyjska FSRR, ZSRR) – rosyjski piłkarz, grający na pozycji obrońcy, trener piłkarski.

Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

W 1929 rozpoczął karierę piłkarską w miejscowej drużynie Żeldor Jarcewo. Później grał w zespole Zakładu Mechanicznego w Jarcewo (1932-33) i DKA Smoleńsk (1934-36). W październiku 1936 rozegrał jeden mecz w składzie CDKA Moskwa, po czym następnego roku powrócił do DKA Smoleńsk. W 1938 roku przeniósł się do Spartaka Moskwa, w którym osiągnął największe sukcesy. Po ataku Niemiec na ZSRR został piłkarzem Krylja Sowietow Moskwa, ale już w 1942 powrócił do Spartaka, w którym pełnił funkcje kapitana. W 1951 zakończył swoją karierę piłkarską.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery piłkarskiej rozpoczął karierę szkoleniowca. Pracował na stanowisku głównego trenera w klubach Spartaka Moskwa (1952-54), Spartak Mińsk (sierpień 1957), Dinamo Tbilisi - 1958, dyrektora (od początku do lipca 1960) i trenera Szachtara Stalino (lipiec-sierpień 1960), dyrektora i trenera Moldovy Kiszyniów (od października 1960 do października 1963 oraz od sierpnia 1970 do końca 1971), dyrektora i trenera Neftyanıka Baku (od sierpnia 1965 do lipca 1966). W 1954 prowadził narodową reprezentację ZSRR, a od początku do czerwca 1964 młodzieżową reprezentację ZSRR. Również trenował narodową reprezentację Konga (od lipca 1964 do lipca 1965) oraz narodową reprezentację Czadu (od 1969 do maja 1970). W 1942 opiekował się stadionem Spartaka Moskwa. Zmarł 3 lipca 1981 w Moskwie. Został pochowany na cmentarzu Kuncewskim[1].

Sukcesy i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy klubowe[edytuj | edytuj kod]

  • mistrz ZSRR: 1938, 1939
  • brązowy medalista Mistrzostw ZSRR: 1940, 1948, 1949
  • zdobywca Pucharu ZSRR: 1938, 1939, 1946, 1947, 1950
  • finalista Pucharu ZSRR: 1948

Sukcesy trenerskie[edytuj | edytuj kod]

  • mistrz ZSRR: 1952, 1953
  • wicemistrz ZSRR: 1954
  • finalista Pucharu ZSRR: 1952
  • mistrz I Igrzysk Afrykańskich: 1965 (z Kongiem)

Sukcesy indywidualne[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]