Watra (schronisko)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Watra
Ilustracja
Schronisko na starej pocztówce z 1905
Państwo

 Słowacja

Pasmo

Tatry, Karpaty

Data otwarcia

1895

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Watra”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Watra”
Ziemia49°11′30″N 20°00′21″E/49,191667 20,005833

Watra (słow. Chata v Kôprovej doline) – nieistniejące schronisko, stojące dawniej w Dolinie Koprowej w słowackich Tatrach Wysokich. Znajdowało się w Dolinie Ciemnosmreczyńskiej, w pobliżu Ciemnosmreczyńskiej Siklawy[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

W XIX wieku Dolina Koprowa nie była obiektem zainteresowań Węgierskiego Towarzystwa Karpackiego, które w Tatrach budowało schroniska turystyczne[1]. Dolina Koprowa, a szczególnie Ciemne Smreczyny i Niewcyrka, odwiedzane były głównie przez turystów polskich, którzy docierali tutaj zamkniętym obecnie szlakiem przez przełęcz Liliowe i Zawory[2]. Dla nich w 1895 r. Towarzystwo Tatrzańskie bez zgody władz węgierskich i właścicieli terenu wybudowało niewielkie drewniane schronisko. Mówiono o nim, że jest to najlepiej ukryta koleba w Tatrach. W 1924 r. schronisko spłonęło[1].

W Dolinie Koprowej istniały jeszcze dwa schroniska – Schronisko Mühlmanna i Schronisko Rudolfa[1]. Obecnie w tej dolinie nie ma żadnego schroniska turystycznego[2].

Opis schroniska[edytuj | edytuj kod]

Watra była bardzo małym drewnianym domkiem. Miał on rozmiary zaledwie 3,5 × 2,5 m i nie posiadał drzwi. Na środku było miejsce na ognisko, dookoła którego mogło się na legowisku z cetyny przespać do 8 osób[1]. Mimo tak trudnych warunków często korzystali z niego polscy turyści. Między innymi spała w nim Maria Curie-Skłodowska[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Ivan Bohuš: Od A po Z o názvoch Vysokých Tatier. Tatrzańska Łomnica: ŠL TANAP, 1996, s. 457. ISBN 80-967522-7-8.
  2. a b c Władysław Cywiński: Cubryna – Tatry. Przewodnik szczegółowy, tom 8. Poronin: Wyd. Górskie, 2001. ISBN 83-7104-026-1.