Wełnoopos nagoogonowy

Wełnoopos nagoogonowy
	Caluromys philander
	Linnaeus, 1758
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Rząd	dydelfokształtne
Rodzina	dydelfowate
Rodzaj	wełnoopos
Gatunek	wełnoopos nagoogonowy
Podgatunki
	C. p. affinis (Wagner, 1842); C. p. dichurus' (Wagner, 1842); C. p. philander (Linnaeus, 1758); C. p. trinitatis (Thomas, 1894);
	C. p. affinis (Wagner, 1842); C. p. dichurus' (Wagner, 1842); C. p. philander (Linnaeus, 1758); C. p. trinitatis (Thomas, 1894);
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 24 kwi 2016, była oparta na tej wersji.

Wełnoopos nagoogonowy, opos wełnisty (Caluromys philander) – gatunek ssaka z rodziny dydelfowatych występujący w lasach deszczowych Ameryki Południowej. Być może populacja z północnej Wenezueli (w tym wyspy Margarita i Trynidad) stanowi odrębny gatunek^[2].

Wygląd

Średnia długość ciała wynosi 41–68,5 cm, masa ciała – 140–390 g. Długość ogona to 25–40,5 cm. Ten średniej wielkości opos posiada grube i miękkie futro, na grzbiecie rudobrązowe, po bokach szare, na brzuchu żółtopomarańczowe lub szare. Na szarej głowie występują trzy ciemnobrązowe pasy. Chwytny ogon jest pokryty sierścią do ok. 1/3 długości.

Tryb życia

Żyją na drzewach, niemal nigdy nie schodzą na ziemię. Prowadzą nocny tryb życia. Żywią się owocami, kwiatami, nektarem, owadami. Nie są terytorialne, choć zazwyczaj żyją na określonym obszarze wielkości 1,3–8,9 hektara (wielkość zależy od płci i wieku zwierzęcia – największe terytoria mają dorosłe samice).

Rozmnażanie

Cykl rozrodczy wełnooposa nie jest zbyt dobrze poznany. Ciąża trwa 24 dni, jeden miot liczy 1–7 młodych. Samica karmi małe mlekiem nieco ponad trzy miesiące, a po ok. pięciu miesiącach zwierzęta są w pełni samodzielne. Oposy zaczynają się rozmnażać w wieku 9 miesięcy. Średni czas życia na wolności to 3,4 lata, w niewoli dożywają 5 lat.

Podgatunki

Wyróżniono cztery podgatunki C. philander^[3]:

C. philander affinis
C. philander dichurus
C. philander philander
C. philander trinitatis

Zagrożenia i ochrona

Na wełnooposy poluje kilka drapieżników – węże, koty, takie jak margaj, a także drapieżne ptaki, np. harpia gujańska i sowy. Ze strony człowieka głównym zagrożeniem jest niszczenie lasów deszczowym. Niektóre osobniki zamieszkują bananowe plantacje i zjadają owoce, przez co są traktowane jako szkodniki. Ogólna kondycja gatunku jest dobra. Zwierzęta są niewielkie, łatwo przystosowują się do nowych warunków życia i nie są bezpośrednio zagrożone wyginięciem. W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii LC (najmniejszej troski)^[2].

↑ Caluromys philander, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d Caluromys philander, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015, wersja 2015.1 (ang.).
↑ Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Caluromys (Caluromys) philander. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 1 września 2010]

{{Przypisy}} Nieprawidłowe pola: przypisy.

Bibliografia

Andrew Strassman: Caluromys philander. Animal Diversity Web. [dostęp 1 kwietnia 2010]. (ang.).

[itis-1] Caluromys philander, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[iucn-2] Caluromys philander, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015, wersja 2015.1 (ang.).

[msw-3] Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Caluromys (Caluromys) philander. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 1 września 2010]

[1]

[2]

[3]