Wendy Hoyte

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wendy Hoyte
Data i miejsce urodzenia

17 grudnia 1957
Londyn

Wzrost

160 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Wielka Brytania
Mistrzostwa Europy
srebro Ateny 1982 sztafeta 4 × 100 m
Halowe mistrzostwa Europy
brąz Mediolan 1982 bieg na 60 m
Mistrzostwa Europy juniorów
srebro Ateny 1975 bieg na 200 m
brąz Ateny 1975 bieg na 100 m
Reprezentacja  Anglia
Igrzyska Wspólnoty Narodów
złoto Brisbane 1982 lekkoatletyka
(sztafeta 4 × 100 m)

Wendy Patricia Hoyte z domu Clarke (ur. 17 grudnia 1957 w Londynie[1]) – brytyjska lekkoatletka, sprinterka, wicemistrzyni Europy i mistrzyni igrzysk Wspólnoty Narodów, olimpijka.

Kariera sportowa[edytuj | edytuj kod]

Na igrzyskach Wspólnoty Narodów reprezentowała Anglię, a na pozostałych dużych imprezach międzynarodowych Wielką Brytanię.

Zdobyła srebrny medal w biegu na 200 metrów oraz brązowy medal w biegu na 100 metrów na mistrzostwach Europy juniorów w 1975 w Atenach[2][3].

Wystąpiła w sztafecie 4 × 100 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1976 w Montrealu, zajmując wraz z koleżankami 8. miejsce w biegu finałowym[1]. Na igrzyskach Wspólnoty Narodów w 1978 w Edmonton zajęła 8. miejsce w biegu na 100 metrów[4]. Zajęła 4. miejsce w biegu na 60 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1979 w Wiedniu[5]. Była rezerwową zawodniczką w sztafecie 4 × 100 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1980 w Moskwie[1]. Na halowych mistrzostwach Europy w 1981 w Grenoble zajęła 6. miejsce w biegu na 50 metrów[6].

Zdobyła brązowy medal w biegu na 60 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1982 w Mediolanie, przegrywając jedynie z Marlies Göhr z Niemieckiej Republiki Demokratycznej i Sofką Popową z Bułgarii[7]. Na mistrzostwach Europy w 1982 w Atenach wywalczyła srebrny medal w sztafecie 4 × 100 metrów (sztafeta brytyjska biegła w składzie: Hoyte, Kathy Smallwood, Beverley Callender i Shirley Thomas) oraz zajęła 8. miejsce w finale biegu na 100 metrów[8]. Zwyciężyła w sztafecie 4 × 100 metrów (skład sztafety Anglii: Hoyte, Smallwood, Callender i Sonia Lannaman), a także zajęła 5. miejsce w biegu na 100 metrów na igrzyskach Wspólnoty Narodów w 1982 w Brisbane[4].

Powróciła do rywalizacji po przerwie spowodowanej urodzeniem dziecka. Zajęła 5. miejsce w sztafecie 4 × 100 metrów na mistrzostwach Europy w 1986 w Stuttgarcie[9] oraz 5. miejsce w biegu na 60 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1987 w Liévin[10]. Na halowych mistrzostwach świata w 1987 w Indianapolis odpadła w półfinale biegu na 60 metrów[11], a na mistrzostwach świata w 1987 w Rzymie w eliminacjach sztafety 4 × 100 metrów[12].

Wendy Hoyte była mistrzynią Wielkiej Brytanii (AAA) w biegu na 100 metrów w 1981 i 1982 oraz brązową medalistką w biegu na 200 metrów w 1975 i 1977[13], a także halową mistrzynią w biegu na 60 metrów w latach 1977 i 1980–1982 oraz wicemistrzynią na tym dystansie w l979 i 1986[14]. Była również wicemistrzynią UK Championships w biegu na 100 metrów w 1986 oraz brązową medalistką w tej konkurencji w 1977 i 1978[15].

Czterokrotnie poprawiała rekord Wielkiej Brytanii w sztafecie 4 × 100 metrów do wyniku 43,44 s uzyskanego 30 lipca 1976 w Montrealu[16].

Rekordy życiowe Hoyte[17]:

  • bieg na 50 metrów (hala) – 6,21 s (22 lutego 1981, Grenoble)
  • bieg na 60 metrów (hala) – 7,20 s (22 lutego 1987, Liévin)
  • bieg na 100 metrów – 11,31 s (4 października 1982, Brisbane)
  • bieg na 200 metrów – 23,48 s (7 czerwca 1975, Crystal Palace)

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Jej synowie Justin i Gavin byli piłkarzami, młodzieżowymi reprezentantami Anglii i reprezentantami Trynidadu i Tobago.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Wendy Clarke [online], olympedia.org [dostęp 2021-01-18] (ang.).
  2. ↑ European Junior Championships (Women) [online], GBRAthletics [dostęp 2021-01-18] (ang.).
  3. ↑ European Junior Championships 1975 [online], wjah.co.uk [dostęp 2021-01-18] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-31] (ang.).
  4. ↑ a b Wendy Patricia Hoyte [online], thecgf.com [dostęp 2021-01-18] (ang.).
  5. ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 457–458 [dostęp 2021-01-18] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
  6. ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 466 [dostęp 2021-01-18] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
  7. ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 471 [dostęp 2021-01-18] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
  8. ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 566, 568 [dostęp 2021-01-18] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  9. ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 577 [dostęp 2021-01-18] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  10. ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 495 [dostęp 2021-01-18] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
  11. ↑ IAAF World Indoor Championships – Birmingham 2018, Statistics Handbook [online], IAAF, s. 118 [dostęp 2021-01-18] (ang.).
  12. ↑ IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 365 [dostęp 2021-01-18] (ang.).
  13. ↑ AAA Championships (Women) [online], GBRAthletics [dostęp 2021-01-18] (ang.).
  14. ↑ AAA Indoor Championships (Women) [online], GBRAthletics [dostęp 2020-01-18] (ang.).
  15. ↑ UK Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2021-01-18] (ang.).
  16. ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 361–362. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
  17. ↑ Wendy Hoyte [online], The Power of 10 [dostęp 2021-01-18] (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wendy_Hoyte&oldid=72870781”