Weng Wenhao
Nazwisko chińskie | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||
Data urodzenia | |
---|---|
Data śmierci | |
Premier Republiki Chińskiej | |
Okres |
od 24 maja 1948 |
Poprzednik | |
Następca |
Weng Wenhao (ur. 26 lipca 1889, zm. 27 stycznia 1971) – chiński geolog i polityk, premier Republiki Chińskiej w 1948 roku.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Pochodził z Ningbo w prowincji Zhejiang, był synem bogatego kupca[1]. W 1903 roku zdał egzamin urzędniczy na stopień xiucai, następnie uczył się we francuskojęzycznej szkole katolickiej w Szanghaju[1]. W 1909 roku wyjechał do Belgii, gdzie studiował geologię na Katolickim Uniwersytecie w Lowanium, uzyskując w 1912 roku doktorat[2]. Po powrocie do Chin wykładał na Uniwersytecie Pekińskim i Uniwersytecie Tsinghua[1][2]. Uważany za ojca chrzestnego chińskiej geologii, przyczynił się m.in. do odkrycia pierwszych chińskich pól naftowych w Sinciangu[1][2]. Przez pewien czas piastował funkcję ministra górnictwa oraz handlu i rolnictwa w rządzie pekińskim[1].
W 1931 roku pełnił tymczasowo funkcję rektora Uniwersytetu Tsinghua, a w latach 1932-1933 sprawował urząd ministra edukacji. W późniejszym okresie był sekretarzem generalnym Yuanu Wykonawczego (1935-1937), ministrem przemysłu (1937-1938) oraz ministrem gospodarki (1938-1947)[1]. W maju 1948 roku został desygnowany przez prezydenta Czang Kaj-szeka na stanowisko premiera. Zrezygnował z niego w listopadzie tego samego roku, po tym gdy nie udało mu się przeprowadzić reformy walutowej i stłumić szalejącej hiperinflacji[1].
Krótko przed ostateczną klęską Kuomintangu w wojnie domowej wyjechał do Europy. W 1951 roku zdecydował się wrócić do nowych, komunistycznych Chin, gdzie został członkiem Ludowej Politycznej Konferencji Konsultatywnej Chin. Zmarł w Pekinie[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h James Z. Gao: Historical Dictionary of Modern China (1800-1949). Lanham: Scarecrow Press, 2009, s. 387-388. ISBN 978-0-8108-4930-3.
- ↑ a b c Morris L. Bian: The Making of the State Enterprise System in Modern China. Cambridge: Harvard University Press, 2005, s. 46-47. ISBN 0-674-01717-X.