Wenus z Savignano

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wenus z Savignano

Wenus z Savignano – odkryta we Włoszech figurka paleolitycznej Wenus. Wykonana z żółtozielonego serpentynitu, ma 22,5 cm długości, 4,8 cm szerokości i grubość 5,2[1]. Przedstawia schematyczną postać kobiecą z wyraźnie zaznaczonymi piersiami, brzuchem i pośladkami, delikatnie zarysowanymi rękami i pozbawioną stóp, w miejsce głowy posiadającą stożkowate zakończenie[2].

Figurka została znaleziona w 1925 roku w Savignano sul Panaro w prowincji Modena przez Olindo Zambelliego, w trakcie kopania fundamentów pod budynek gospodarczy[1][2]. Zakupiona przez Giuseppe Graziosiego, została przekazana do Museo nazionale preistorico etnografico Luigi Pigorini w Rzymie, w którego zbiorach obecnie się znajduje[2][3]. Figurka pochodzi z okresu górnego paleolitu, jednak dokładna data nie jest ustalona[2]. Jej atrybucja przypisywana jest kulturze graweckiej lub epigraweckiej[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Plastyka i ryty naskalne. archeofil.pl. [dostęp 2015-05-05]. (pol.).
  2. a b c d La venere a Savignano. archeobologna.beniculturali.it. [dostęp 2015-05-05]. (wł.).
  3. Giorgio Pancaldi: “La Venere paleolitica ritorna a Savignano”. pontealtograziosi.org. [dostęp 2015-05-05]. (wł.).