Whakamoke rakiura

Whakamoke rakiura
Hormiga et Scharff, 2020
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	pajęczaki
Rząd	pająki
Podrząd	Opisthothelae
Infrarząd	Araneomorphae
Rodzina	Malkaridae
Podrodzina	Tingotinginae
Rodzaj	Whakamoke
Gatunek	Whakamoke rakiura

Whakamoke rakiura – gatunek pająka z rodziny Malkaridae i podrodziny Tingotinginae. Występuje endemicznie na Nowej Zelandii.

Taksonomia

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 2020 roku przez Gustava Hormigę i Nikolaja Scharffa na łamach Invertebrate Systematics w ramach rewizji taksonomicznej nowozelandzkich Malkaridae. Jako miejsce typowe wskazano Garden Mound na Wyspie Stewart. Epitet gatunkowy oznacza w języku maoryskim Wyspę Stewart.

Morfologia

Samice osiągają od 4,85 do 5,17 mm, a samce 4,13 mm długości ciała. Prosoma jest ciemnobrązowa, w widoku bocznym prostokątna, pozbawiona podziału na część głowową i tułowiową. U samic prosoma ma od 1,96 do 2,1 mm długości i od 1,59 do 1,65 mm szerokości, zaś u samców 1,83 mm długości i 1,54 m szerokości. Jamka karapaksu wykształcona jest w postaci podłużnej linii osiągającej około 1/7 jego długości. Wszystkie oczy oddalone są od siebie na odległości mniejsze niż ich średnice. Oczy środkowych par rozstawione są na planie czworokąta o przedniej krawędzi tak szerokiej jak tylna. Wysokość nadustka jest od 4,1 do 4,5 razy większa od średnicy oczu pary przednio-środkowej. Szczękoczułki mają dwa zęby na krawędzi przedniej, dwa zęby na krawędzi tylnej i niewielką nabrzmiałość w części nasadowej od strony przedniej. Sternum jest tarczowate, owalne. Odnóża pierwszej pary mają uda od 1,2 do 1,4 raza dłuższe od karapaksu. Opistosoma (odwłok) ma ciemnobrązowe, silnie zesklerotyzowane skutum i brązowe dyski ze szczecinkami.

Nogogłaszczki samca mają niewiele dłuższe niż szerokie, pozbawione wyrostków i apofiz cymbium, szerokie u podstawy i zwężone ku szczytowi paracymbium, gruby, najszerszy u nasady i skręcony na szczycie embolus okrążający mniej niż połowę tegulum oraz zakrywający połowę długości embolusa wyrostek sierpowaty konduktora. Samica ma epigynum wydłużone, sercowate, na przedniej krawędzi lekko wcięte, zaopatrzone w dobrze wyodrębnioną wargę na krawędzi doogonowej. Krótkie przewody kopulacyjne prowadzą do kulistych zbiorników nasiennych o kolczastych wnętrzach, z których przewody zapładniające wychodzą ogonowo.

Ekologia i występowanie

Pająk ten zasiedla roślinność tworzoną m.in. przez Blechnum discolor, Dacrydium cupressinum i Weinmannia racemosa. Prowadzi skryty tryb życia. Bytuje w ściółce i pod paprociami.

Gatunek ten występuje endemicznie na Wyspa Stewart w południowej Nowej Zelandii. Znany jest tylko z okolic miejscowości Orban na północy wyspy.