Wiązówka bulwkowa
|
||
 |
||
| Systematyka[1] | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | rośliny | |
| Klad | rośliny naczyniowe | |
| Klad | rośliny nasienne | |
| Klasa | okrytonasienne | |
| Klad | klad różowych | |
| Rząd | różowce | |
| Rodzina | różowate | |
| Rodzaj | wiązówka | |
| Gatunek | wiązówka bulwkowa | |
| Nazwa systematyczna | ||
| Filipendula vulgaris Moench Methodus 663. 1794 |
||
| Synonimy | ||
|
Filipendula hexapetala Gilib. |
||
Wiązówka bulwkowa, syn. wiązówka bulwkowata (Filipendula vulgaris) – gatunek rośliny należący do rodziny różowatych. Jest gatunkiem eurosyberyjskim, występuje od północno-zachodniej Afryki, Europy południowej i środkowej po Syberię[2]. W Polsce gatunek rodzimy, rozpowszechniony, lokalnie rzadki.
Morfologia[edytuj]
- Łodyga
- Wzniesiona, prosta i sztywna, o wysokości 30-60 cm.
- Liście
- Liście podwójnie nieparzysto-pierzaste skupione w rozetę u podstawy pędu.
- Kwiaty
- Drobne, białe, tworzą na wierzchołku łodygi wiechowaty kwiatostan, z bocznymi rozgałęzieniami przerastającymi oś główną kwiatostanu.
Biologia i ekologia[edytuj]
Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od czerwca do lipca[3]. Rośnie w miejscach słonecznych lub półcienistych, na glebach przeciętnych, ciężkich. Jako jedyny gatunek wiązówek rośnie na suchych stanowiskach, z dala od wody[4], w cieplejszych lasach, na suchszych, trawiastych zboczach na niżu i w niższych położeniach górskich[3]. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla klasy (Cl.) Festuco-Brometea[5].
Zastosowanie[edytuj]
- Roślina ozdobna
- Jest uprawiana jako roślina ozdobna ze względu na swoje atrakcyjne, podobne do paproci liście i ładne, gęste kwiatostany. Nadaje się do nasadzeń ogrodowych, na rabaty bylinowe i na kwiat cięty. Jest w pełni mrozoodporna (strefy klimatyczne 3-9)[4]. Stanowisko nasłonecznione lub półcieniste, gleba może być sucha, ale powinna być przepuszczalna. Rozmnaża się z nasion wysiewanych wiosną lub jesienią, lub przez podział.
- Roślina lecznicza
- W medycynie ludowej używana w chorobach dróg oddechowych, nerek oraz przeciw pasożytom[3].
Przypisy
- ↑ Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2010-03-31].
- ↑ a b Taxon: Filipendula vulgaris (ang.). Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-03-31].
- ↑ a b c Martin Červenka, Viera Feráková, Milan Háber, Jaroslav Kresánek, Libuše Paclová, Vojtech Peciar, Ladislav Šomšák: Świat roślin skał i minerałów. Warszawa: PWRiL, 1982, s. 210. ISBN 83-09-00462-1.
- ↑ a b Geoff Burnie i inni: Botanica. Rośliny ogrodowe. Könemann, 2005. ISBN 3-8331-1916-0.
- ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
Bibliografia[edytuj]
- Krystyna Oszkinis: Kwiaty od A do Z. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1979. 83-09-00039-1.
