Wiązownica Mała

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wiązownica Mała
wieś
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 świętokrzyskie

Powiat

staszowski

Gmina

Staszów

Liczba ludności (2021)

189[2]

Strefa numeracyjna

15

Kod pocztowy

28-200[3]

Tablice rejestracyjne

TSZ

SIMC

0807636[4]

Położenie na mapie gminy Staszów
Mapa konturowa gminy Staszów, po prawej znajduje się punkt z opisem „Wiązownica Mała”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Wiązownica Mała”
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Wiązownica Mała”
Położenie na mapie powiatu staszowskiego
Mapa konturowa powiatu staszowskiego, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Wiązownica Mała”
Ziemia50°34′33″N 21°21′45″E/50,575833 21,362500[1]

Wiązownica Maławieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie staszowskim, w gminie Staszów[4][5].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.

W latach 1867–1954 w granicach administracyjnych gminy Osiek (natenczas dzieliła się na: Wiązownicę osadę młyńską, Wiązownicę Małą wioskę i następujące kolonie: Wiązownicę-Majorat, Wiązownicę Poduchowną oraz Wiązownicę Sołectwo); a w granicach obecnej gminy Staszów dopiero od 1 stycznia 1973 roku po reaktywacji gmin w miejsce gromad.

W Wiązownicy Małej funkcjonują 2 sklepy oraz ujęcie wody dla kopalni siarki w Osieku. Znajdują się także dwa stare cmentarze, które mają ponad 150 lat i kaplica mająca ponad 100 lat, która była dawniej kościołem.

Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do Parafii św. Michała Archanioła w Wiązownicy-Kolonii[6].

Legenda głosi, że nazwa osady pochodzi od drzew wiązów i węży, których, zgodnie z podaniem, dawno temu było dużo na tych terenach[7].

Dawne części wsi – obiekty fizjograficzne[edytuj | edytuj kod]

W latach 70. XX wieku przyporządkowano i opracowano spis lokalnych części integralnych dla Wiązownicy Małej zawarty w tabeli 1.

Tabela 1. Wykaz urzędowych nazw miejscowych i obiektów fizjograficznych[8]
Nazwa wsi — miasta Nazwy części wsi
— miasta
Nazwy obiektów fizjograficznych
— charakter obiektu
I. Gromada WIĄZOWNICA
  1. Wiązownica Mała
  1. Gojsce
  2. Grobla
  3. Karczmisko
  4. Plebańskie
  5. Skrzeczów
  6. Ściegna
  1. Czarny Lasek — las
  2. Gojsce — pole, łąka
  3. Grobla — pole
  4. Plebańskie — pole
  5. Przymiarki — pole, łąka
  6. Skrzeczów — pole
  7. Ściegna — pole
  8. Wiązownickie — pole

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 145552
  2. Wieś Wiązownica Mała w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2022-10-29] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1446 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
  5. Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  6. Miejscowości należące do parafii na stronie diecezji Sandomierskiej.
  7. Parafia Rzymskokatolicka w Wiązownicy Koloni [online], parafiawiazownica.pl [dostęp 2023-01-30].
  8. Por. Leon Kaczmarek (red. nauk. zeszytu), Witold Taszycki (red. nauk. wyd.): Urzędowe Nazwy miejscowości i obiektów fizjograficznych. 33. Powiat staszowski województwo kieleckie. Komisja ustalania nazw miejscowości i obiektów fizjograficznych (do użytku służbowego). Z: 33. Warszawa: Urząd Rady Ministrów. Biuro do Spraw Prezydiów Rad Nadzorczych, 1970, s. 70-71, 77-96.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  1. Kaczmarek Leon (red. nauk. zeszytu), Taszycki Witold (red. nauk. wyd.): Urzędowe Nazwy miejscowości i obiektów fizjograficznych. 33. Powiat staszowski województwo kieleckie. Komisja ustalania nazw miejscowości i obiektów fizjograficznych (do użytku służbowego). Z: 33. Warszawa: Urząd Rady Ministrów. Biuro do Spraw Prezydiów Rad Nadzorczych, 1970.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]