Więzadło podłużne tylne

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Część kręgosłupa piersiowego, widok od wewnątrz kanału kręgowego. Więzadło podłużne tylne podpisane Posterior longit. ligament.

Więzadło podłużne tylne (łac. ligamentum longitudinale posterius) – w anatomii człowieka jedno z więzadeł należących do grupy połączeń długich kręgosłupa (łączących więcej niż dwa kręgi)[1][2]. Położone jest na trzonach kręgów z tylnej strony, wewnątrz kanału kręgowego. U góry przyczepia się na stoku kości potylicznej i przednim brzegu otworu wielkiego kości potylicznej, następnie na powierzchni tylnej trzonów kręgów i krążków międzykręgowych, rozszerzając się na wysokości krążków, a zwężając w rejonie trzonów. W dole sięga do górnej części kanału krzyżowego[1][2]. Łączy trzony kręgów i hamuje zginanie kręgosłupa do przodu[1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 252, ISBN 978-83-200-4323-5.
  2. a b Jerzy Walocha, Andrzej Skawina, Janusz Gorczyca, Anatomia prawidłowa człowieka. Osteologia, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2006, s. 45, ISBN 83-233-2209-0.