Przejdź do zawartości

Wiaczasłau Adamowicz (starszy)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wiaczasłau Adamowicz (starszy)
Data urodzenia

19 lutego 1864

Data śmierci

21 lutego 1939

Przynależność polityczna

Białoruska Socjalistyczna Gromada

Wiaczesław Adamowicz (starszy), biał. Вячаслаў Антонавіч Адамовіч (ur. 1864, zm. 1939) – białoruski działacz narodowy, pułkownik Armii Imperium Rosyjskiego. Ojciec Wiaczasłaua Adamowicza (młodszego).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Jego biografia jest słabo znana, często przypisuje mu się zasługi syna. W latach 1907–1914 był redaktorem wydawanej w Kownie gazety „Siewiero-Zapadnyj Telegraf”. W 1917 roku został członkiem Białoruskiej Socjalistycznej Hromady, uczestniczył też w Pierwszym Kongresie Wszechbiałoruskim w Mińsku. Działał w białoruskich strukturach wojskowych – został mianowany wiceprzewodniczącym Białoruskiej Centralnej Rady Wojskowej, a w latach 1919–1920 zatrudniony był w Białoruskiej Komisji Wojskowej. Był współzałożycielem Białoruskiej Partii Chłopskiej „Zielony Dąb”, politycznego ramienia oddziałów „zielonych” (partyzantki antysowieckiej złożonej z chłopów i dezerterów), których dowódcą był jego syn. 16 listopada 1920 roku w Mozyrzu został ogłoszony premierem tymczasowego, pro-polskiego rządu Białoruskiej Republiki Ludowej[1], powstałego z przekształcenia Białoruskiego Komitetu Politycznego, utworzonego przy Armii Ochotniczej generała Bułak-Bałachowicza. Później pełnił funkcję prezesa Białoruskiego Komitetu Politycznego. Finalnie wycofał się z działalności politycznej i zamieszkał w Wilnie.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Joanna Gierowska-Kałłaur, Postaci czołowych działaczy białoruskich w świetle informacji Urzędu Komisarza Rządu na miasto Wilno w 1924 roku, „Studia z dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej”, t. LI (z. 2), Warszawa: Instytut Historii PAN, 2016, ISSN 2353-6403.