Wieża książęca w Siedlęcinie
50°56′06″N 15°41′08″E/50,935000 15,685556 nr rej. 87 z dn. 12.02.1949
| |
 Wieża wraz z oficyną | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Typ budynku |
książęca wieża mieszkalna |
| Styl architektoniczny | |
| Kondygnacje |
4 |
| Rozpoczęcie budowy |
1313 |
| Ukończenie budowy |
1315 |
| Ważniejsze przebudowy |
1532, 1575 |
| Pierwszy właściciel | |
| Kolejni właściciele |
książęta jaworscy, |
| Obecny właściciel |
Fundacja "Zamek Chudów" (od 2001) |
Położenie na mapie gminy Jeżów Sudecki  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu karkonoskiego  | |
| 50°56′06″N 15°41′08″E/50,935000 15,685556
| |
| Strona internetowa | |
Wieża książęca w Siedlęcinie – zabytkowa[1] wieża mieszkalna księcia jaworskiego Henryka I[2][3], która w późniejszym okresie stała się siedzibą rycerską.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Budowę gotyckiej wieży rozpoczęto najprawdopodobniej około 1314 roku[4] na zlecenie księcia jaworskiego Henryka I[5]. Pierwotnie wieża miała cztery kondygnacje, z czego dwie dolne przeznaczone były na pomieszczenia gospodarcze, natomiast trzecią i czwartą zajmowali właściciele[5].
Około roku 1346 powstały ścienne polichromie[6], zlokalizowane na trzeciej kondygnacji w wielkiej auli. Malowidła wykonane zostały w technice al secco – farba nakładana była na wyschnięty tynk[5]. Wyjątkowa jest też ich tematyka, bowiem nawiązują do legendy rycerza sir Lancelota. W sierpniu 2006 roku rozpoczęto kompleksową renowację polichromii.
Wieża w 1368 roku została sprzedana przez wdowę po Bolku II, księżną Agnieszkę[5]. Nowym właścicielem został rycerz Jenschin von Redern i do połowy XV w. wieża była w posiadaniu tego rodu[5]. Przebudowa wieży miała miejsce w 1575 r., kiedy dobudowano najwyższą kondygnację[5]. Od 1732 do 1945 roku budowla znajdowała się w rękach rodu Schaffgotschów[5].
Stan obecny[edytuj | edytuj kod]
Do niedawna wieża nie była objęta jakąkolwiek opieką. Od 2001 roku jest własnością fundacji „Zamek Chudów”.
Budowla jest udostępniona dla zwiedzających.
W 2006 roku Fundacja przeprowadziła konserwację średniowiecznych malowideł ściennych, natomiast w 2007 roku prace konserwatorskie objęły pozostałe ściany I i II piętra wieży oraz kominek, podłogi i stropy na tych kondygnacjach. W 2008 roku konserwacji poddano portal wejściowy (oraz dwa inne portale wewnątrz wieży), a także drewniane średniowieczne drzwi prowadzące do wieży, renesansowe drzwi na parterze i strop nad prawym pomieszczeniem parteru. Odtworzono również podłogę w lewej sali parteru. W roku 2009 wykonano kolejne prace zabezpieczające - tym razem objęły one konstrukcję dachu nad łącznikiem pomiędzy średniowieczną wieżą a stojącym przed nią późnobarokowym dworem.
W 2008 roku Wieża książęca w Siedlęcinie została laureatką konkursu na Perły w Koronie województwa dolnośląskiego. W 2009 roku otrzymała nagrodę „Liczyrzepa” za najlepszy produkt turystyczny powiatu karkonoskiego.
W latach 2008–2012 prowadzone były przy wieży badania archeologiczne. W 2011 roku na parterze wieży otwarto wystawę, prezentującą wyniki tych badań (w kolejnych latach wystawę rozwijano na bazie nowych znalezisk).
Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]
Książęca wieża w Siedlęcinie usytuowana jest na kilku ważnych szlakach turystycznych:
Szlak Zamków Piastowskich - szlak pieszy,- Euroregionalny Turystyczny Szlak Rowerowy "Dolina Bobru" ER-6 - niebieski szlak rowerowy,
- szlak kajakowy „Bóbr”,
- Sudecka Droga św. Jakuba (dawniej Via Cervimontana) – szlak pieszy,
- Kaczawski Szlak Średniowiecznych Malowideł Ściennych (projektowany).
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Stan obecny -
Widok ogólny -
Wejście do wieży -
Wnętrze wieży książęcej -
Gotyckie malowidło -
-
-
Miniatura wieży książęcej w kowarskim Parku Miniatur Zabytków Dolnego Śląska
.jpg)
2.jpg)
.JPG)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ NID: Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków, woj. dolnośląskie. nid.pl, 2023-06-30. [dostęp 2023-07-19]. (pol.).
- ↑ Leszek Kajzer: Leksykon zamków w Polsce. Warszawa: Arkady, 2003, s. 450–452. ISBN 83-213-4158-6.
- ↑ Dlaczego książęca, a nie rycerska? - art. na stronach macierzystych wieży.
- ↑ Małgorzata Chorowska: Rezydencje średniowieczne na Śląsku : zamki, pałace, wieże mieszkalne. Wrocław: Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, 2003, s. 122. ISBN 83-7085-680-2.
- ↑ a b c d e f g Romuald Łuczyński: Zamki, dwory i pałace w Sudetach. Legnica: Stowarzyszenie „Wspólnota Akademicka”, 2008, s. 338-343. ISBN 978-83-89102-63-8.
- ↑ Jacek Witkowski: Szlachetna a wielce żałosna opowieść o Panu Lancelocie z Jeziora : dekoracja malarska wielkiej sali wieży mieszkalnej w Siedlęcinie. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 2002, s. 45. ISBN 83-229-2256-6.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Romuald Łuczyński: Zamki, dwory i pałace w Sudetach. Legnica: Stowarzyszenie „Wspólnota Akademicka”, 2008, ISBN 978-83-89102-63-8.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Wieża książęca w Siedlęcinie – strona oficjalna stowarzyszenia Wieża książęca w Siedlęcinie
- Zabytkoznawcy Sztuki: Sir Lancelot z Siedlęcina. Unikatowe malowidła arturiańskie zachowane na Dolnym Śląsku
- Zabytkoznawcy Sztuki: Na moście mieczowym. Sir Lancelot z Jeziora w sztuce średniowiecza
- sekulada.com: Wieża książęca w Siedlęcinie. Średniowieczny komiks. [dostęp 2015-08-18]. (pol.).
| Dwory | |
|---|---|
| Pałace | |
| Wieże rycerskie | |
| Zamki |
