Wieczorniczka
| Calomys | |||
| Waterhouse, 1837[1] | |||
 Przedstawiciel rodzaju – wieczorniczka mała (C. laucha) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj |
wieczorniczka | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Mus bimaculatus Waterhouse, 1837 (= Mus laucha G. Fischer, 1814) | |||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Gatunki | |||
| |||
Wieczorniczka[4] (Calomys) – rodzaj ssaków z podrodziny bawełniaków (Sigmodontinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Ameryce Południowej[5][6][7].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała (bez ogona) 55–163 mm, długość ogona 29,7–110 mm, długość ucha 8–23 mm, długość tylnej stopy 11–29 mm; masa ciała 10–85 g[6][8].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj zdefiniował w 1837 roku angielski przyrodnik George Robert Waterhouse na łamach Proceedings of the Zoological Society of London[1]. Na gatunek typowy Waterhouse wyznaczył (oryginalne oznaczenie) wieczorniczkę małą (C. laucha).
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
- Calomys (Callomys): gr. καλος kalos ‘piękny’; μυς mus, μυος muos ‘mysz’[9].
- Hesperomys: gr. ἑσπερος hesperos ‘zachodni’; μυς mus, μυος muos ‘mysz’[10]. Gatunek typowy: Mus bimaculatus Waterhouse, 1837 (= Mus laucha G. Fischer, 1814).
Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]
Do rodzaju należą następujące gatunki<[11][8][5][4]:
- Calomys sorella (O. Thomas, 1900) – wieczorniczka peruwiańska
- Calomys miurus (O. Thomas, 1926)
- Calomys chinchilico Zeballos, Palma, Marquet & Ceballos, 2014
- Calomys achaku Zeballos, Palma, Marquet & Ceballos, 2014
- Calomys frida (O. Thomas, 1917)
- Calomys lepidus (O. Thomas, 1884) – wieczorniczka powabna
- Calomys musculinus (O. Thomas, 1913) – wieczorniczka sucholubna
- Calomys hummelincki (Husson, 1960) – wieczorniczka piaszczysta
- Calomys tener (Winge, 1888) – wieczorniczka delikatna
- Calomys laucha (G. Fischer, 1814) – wieczorniczka mała
- Calomys expulsus (Lund, 1841) – wieczorniczka pernambucka
- Calomys mattevii Gurgel-Filho, Feijó & Langguth, 2015
- Calomys tocantinsi Bonvicino, J.F.S. Lima & Almeida, 2003 – wieczorniczka pustelnicza
- Calomys callosus (Rengger, 1830) – wieczorniczka duża
- Calomys callidus (O. Thomas, 1916) – wieczorniczka podstępna
- Calomys boliviae (O. Thomas, 1901) – wieczorniczka boliwijska
- Calomys fecundus O. Thomas, 1926 – wieczorniczka dżunglowa
- Calomys venustus (O. Thomas, 1894) – wieczorniczka smukła
- Calomys cerqueirai Bonvicino, J.A. Oliveira & Gentile, 2010 – wieczorniczka krótkoogonowa
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Niepoprawna późniejsza pisownia Calomys Waterhouse, 1837.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b G.R. Waterhouse. Hitherto undescribed, and drawings were exhibited by him illustrative of the modifications observable in their dentition. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 5 (1), s. 21, 1837. (ang.).
- ↑ G.R. Waterhouse: The zoology of the voyage of H.M.S. Beagle, under the command of Captain Fitzroy, R.N., during the years 1832 to 1836. Cz. 2: Mammalia. London: Published by Smith, Elder and Co., 65 Cornhil, 1838, s. 75. (ang.).
- ↑ R.-P. Lesson: Nouveau Tableau du Règne Animal: Mammifères. Paris: Arthus Bertrand, 1842, s. 133. (fr.).
- ↑ a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 246–247. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 430–432. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ a b U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (red. red.): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 513–517. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (red. red.): Genus Calomys. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-12-03].
- ↑ a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 275–276. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 154.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 321.
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-08]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 1–984, 1904. (ang.).