Wielbłądokształtne

Wielbłądokształtne
	Tylopoda
	Illiger, 1811
	; Przedstawiciel podrzędu – wielbłąd jednogarbny (Camelus dromedarius)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Nadgromada	żuchwowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Magnordo	Boreoeutheria
Nadrząd	Laurasiatheria
Rząd	parzystokopytne
Podrząd	wielbłądokształtne
Synonimy
	Hydrophorae J.E. Gray, 1821;
	Hydrophorae J.E. Gray, 1821;
Rodziny
	6 rodzin (w tym 5 wymarłych) + rodzaj wymarły o statusie incertae sedis – zobacz opis w tekście
	6 rodzin (w tym 5 wymarłych) + rodzaj wymarły o statusie incertae sedis – zobacz opis w tekście
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Wielbłądokształtne^[3] (Tylopoda) – podrząd ssaków z rzędu parzystokopytnych (Artiodactyla) w obrębie nadrzędu Laurasiatheria.

Opuszkowce^[4] wyróżniają się wśród parzystokopytnych sposobem chodzenia (stawiania palców).

Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]

Do podrzędu należy jedna współcześnie występująca rodzina^[5]^[6]^[7]:

Camelidae J.E. Gray, 1821 – wielbłądowate

Opisano również rodziny wymarłe^[8]:

Bunomerycidae Gentry & Hooker, 1988
Cainotheriidae Cope, 1887
Mixtotheriidae Lydekker, 1883
Oromerycidae Gazin, 1955
Robiacinidae Weppe, Blondel, Vianey-Liaud, Escarguel, Pélissié, Antoine & Orliac, 2019

Rodzaje wymarłe o niepewnej pozycji systematycznej i niesklasyfikowane w żadnej z powyższych rodzin:

Palembertina Weppe, Blondel, Vianey-Liaud, Pélissié & Orliac, 2020^[9] – jedynym przedstawicielem był Palembertina deplasi Weppe, Blondel, Vianey-Liaud, Pélissié & Orliac, 2020

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ J.K.W. Illiger: Prodromus systematis mammalium et avium: additis terminis zoographicis utriusque classis, eorumque versione germanica. Berolini: Sumptibus C. Salfeld, 1811, s. 102. (łac.).
↑ J.E. Gray. On the Natural Arrangment of Vertebrose Animals. „The London Medical Repository”. 15, s. 307, 1821. (ang.).
↑ Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 169. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
↑ Komosińska i Podsiadło użyły nazwy opuszkowce dla Tylopoda
↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-12-07]. (ang.).
↑ C.J. Burgin: Introduction. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 23. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
↑ C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 27. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
↑ J.S.J.S. Zijlstra J.S.J.S., Tylopoda Illiger, 1811, Hesperomys project (Version 23.8.1), DOI: 10.5281/zenodo.7654755 [dostęp 2023-12-07] (ang.).
↑ R. Weppe, C. Blondel, M. Vianey-Liaud, T. Pélissié & M.J. Orliac. A new Cainotherioidea (Mammalia, Artiodactyla) from Palembert (Quercy, SW France): Phylogenetic relationships and evolutionary history of the dental pattern of Cainotheriidae. „Palaeontologia Electronica”. 23 (3), s. 4, 2020. DOI: 10.26879/1081. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Halina Komosińska, Elżbieta Podsiadło: Ssaki kopytne : przewodnik. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002, s. 1–304. ISBN 83-01-13806-8.
Kazimierz Kowalski: Ssaki, zarys teriologii. Warszawa: PWN, 1971, s. 1–642.

[ill-1] J.K.W. Illiger: Prodromus systematis mammalium et avium: additis terminis zoographicis utriusque classis, eorumque versione germanica. Berolini: Sumptibus C. Salfeld, 1811, s. 102. (łac.).

[gray-2] J.E. Gray. On the Natural Arrangment of Vertebrose Animals. „The London Medical Repository”. 15, s. 307, 1821. (ang.).

[miiz-3] Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 169. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).

[4] Komosińska i Podsiadło użyły nazwy opuszkowce dla Tylopoda

[mdd-5] N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-12-07]. (ang.).

[amw-6] C.J. Burgin: Introduction. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 23. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).

[icmw-7] C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 27. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).

[zij-8] J.S.J.S. Zijlstra J.S.J.S., Tylopoda Illiger, 1811, Hesperomys project (Version 23.8.1), DOI: 10.5281/zenodo.7654755 [dostęp 2023-12-07] (ang.).

[wep&inni-9] R. Weppe, C. Blondel, M. Vianey-Liaud, T. Pélissié & M.J. Orliac. A new Cainotherioidea (Mammalia, Artiodactyla) from Palembert (Quercy, SW France): Phylogenetic relationships and evolutionary history of the dental pattern of Cainotheriidae. „Palaeontologia Electronica”. 23 (3), s. 4, 2020. DOI: 10.26879/1081. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]