Wielki Młyn w Gdańsku
 nr rej. 270 z 14.06.1968[1]
| |
_ID_635793.jpg)
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Wielkie Młyny 16 |
| Typ budynku | |
| Kondygnacje |
4 |
| Powierzchnia użytkowa |
ok. 2,3 tys. m kw. m² |
| Ukończenie budowy |
1350 |
| Zniszczono | |
| Odbudowano |
po 1962 |
| Kolejni właściciele |
C.H. Wielki Młyn (1993-2016), |
| Obecny właściciel |
Muzeum Gdańska (od 2020) |
Położenie na mapie Gdańska  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego  | |
 54°21′14,8″N 18°39′00,4″E/54,354100 18,650100
| |
Wielki Młyn (niem. Große Mühle) – średniowieczny zabytkowy młyn wodny na Starym Mieście w Gdańsku, na wyspie Tarcza[3]. Napędzany był wodami Kanału Raduni. Obecnie znajduje się Muzeum Bursztynu.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wielki Młyn został wzniesiony przez krzyżaków w 1350 roku[4]. W 1391 roku częściowo spłonął. 4 lutego 1454 roku opanowali go gdańszczanie należący do antykrzyżackiego sprzysiężenia (Związek Pruski), co zapoczątkowało powstanie przeciwko zwierzchnictwu Zakonu. W przywileju wydanym w Elblągu, król Polski Kazimierz Jagiellończyk przekazał młyn gdańszczanom[5]. Młyn był napędzany przez 18 kół wodnych. W 1836 młyn wydzierżawił radca Jakub Witt, który zmodernizował jedną stronę młyna do produkcji mąki na wzór amerykański, poprzez m.in. zamontowanie w nim taśmociągu. W 1880 młyn otrzymał nowoczesny napęd turbinowy (turbiny wodne). Ten napęd zachował się aż do zniszczenia w 1945[6]. W 1937 dokonano wymiany dachu, a ponadto wymurowano na nowo komin. Młyn pozostawał w użyciu aż do końca II wojny światowej, gdy został częściowo zniszczony[7]; jeszcze w 1939 produkował do 200 ton mąki dziennie. Po wojnie roku został odbudowany w latach 60. (obiekt jest w 80% autentyczny[8]), z przeznaczeniem na dom kultury Stoczni Gdańskiej, której to funkcji jednak nie pełnił. Następnie organizowano w nim wystawy, wykorzystywano na cele magazynowe, dyskotekę, miejsce spektakli teatralnych i targów branży stoczniowej. Do 1992 działały w nim Pewex i salon gier[9]. W 1991 roku przeprowadzono w nim badania archeologiczne. W 1993 roku zakończono adaptację młyna na dom handlowy.
Młyn został zbudowany na sztucznej wysepce (obecna nazwa Wyspa Młyńska) utworzonej przez rozwidlenie Kanału Raduni. Obiekt o wysokości 26 m, szerokości 26 m i długości 41 m posiadał 18 kół wodnych o średnicy 5 metrów, po 9 na dłuższej ścianie młyna[7] (rozmieszczono je na przemian bliżej i dalej od ściany, ponieważ było zbyt mało miejsca na ustawienie wszystkich w jednym szeregu[8]) i pełnił funkcję młyna, spichlerza i piekarni. Nad ustawionymi w dwóch kondygnacjach żarnami mieściło się sześć kondygnacji spichrzowych[10]. Co szesnasty worek mielonego w młynie zboża przypadał miastu jako danina[7]. W przypadku oblężenia miasta i odcięcia dopływu wody używano zapasowych żaren napędzanych końmi[5].
Od lat 90. XX wieku do września 2016 w Wielkim Młynie znajdowało się centrum handlowe[11], które z biegiem lat traciło popularność. Czynnych było coraz mniej stoisk, a obiekt wymagał kapitalnego remontu[9]. W grudniu 2016 młyn został przekazany na potrzeby pobliskiego Muzeum Bursztynu w Gdańsku, z trudem mieszczącego się w swojej siedzibie[12] w Zespole Przedbramia.
21 listopada 2018 Muzeum Gdańska podpisało umowę na wykonanie kosztem 4,3 mln zł pierwszego etapu prac adaptacyjnych Wielkiego Młyna na Muzeum Bursztynu. Do końca 2020 przeprowadzono wymianę położonego w latach 60. dachu, wyburzenie ścian działowych, usunięcie przepierzeń po dawnych boksach handlowych, wyburzenie bocznej klatki schodowej i szybu windowego, usunięcie starych instalacji i wymianę współczesnej stolarki w oknach i drzwiach (nie ma ona zabytkowego charakteru). W 2019 ogłoszony został przetarg na wykonanie instalacji energetycznej i teletechnicznej[13]. Zasadnicza część prac została sfinansowana ze środków UE w ramach wspólnego projektu Muzeum Gdańska oraz Muzeum Światowego Oceanu w Kaliningradzie o nazwie „Połączeni bursztynem” i wartości prawie 2,3 miliona euro, z czego do Gdańska trafiło ponad 1,3 miliona euro[14]. 25 czerwca 2020 podpisano umowę na przebudowę, adaptację i kompleksowe prace termomodernizacyjne w budynku o wartości 22,8 mln zł. Kubatura obiektu wynosi 14,8 tys. m³[15]. Całkowity koszt inwestycji wyniósł 33,5 mln zł, a otwarcie Muzeum nastąpiło 24 lipca 2021[16].
W trakcie prac adaptacyjnych, w 2020, odkryto dwa fragmenty kamiennego żarna, które służyło do przemiału zboża w mąkę, a w czasie przebudowy na centrum handlowe zostały celowo uszkodzone w celu montażu instalacji elektrycznej[17]. Odnaleziono także historyczne podpisy, będące odpowiednikami współczesnych grafitti[18].
W latach 70. XX wieku naprzeciwko młyna – po drugiej stronie ul. Rajskiej – eksponowano śrubę okrętową[19]. 8 sierpnia 2014 przy Wielkim Młynie uruchomiona została fontanna z wielobarwną iluminacją nocną. Formą nawiązuje ona do kaskad wodnych tworzonych przy Wielkim Młynie przez Kanał Raduni. Jako pierwsza w Polsce wykorzystuje system cienkiego lustra wody, w którym odbija się otoczenie[20]. Koszt jej realizacji wyniósł 2 mln zł[21].
Kanał Raduni opływający Wielki Młyn
Spiętrzone wody Kanału Raduni w miejscu dawnych kół wodnych
Widok z góry
Ekspozycja archeologiczna
Fontanna
![Dom cechowy młynarzy przy młynie, rekonstrukcja z 1997[22]](//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/b1/Gda%C5%84sk._Dw%C3%B3r_M%C5%82ynarzy_-_panoramio.jpg/120px-Gda%C5%84sk._Dw%C3%B3r_M%C5%82ynarzy_-_panoramio.jpg)
Dom cechowy młynarzy przy młynie, rekonstrukcja z 1997[22]
![Dom cechowy młynarzy przy młynie, rekonstrukcja z 1997[22]](/wiki/Plik:Gda%C5%84sk._Dw%C3%B3r_M%C5%82ynarzy_-_panoramio.jpg)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo pomorskie, Narodowy Instytut Dziedzictwa, 15 lutego 2023 [dostęp 2013-06-25].
- ↑ Powolny upadek Wielkiego Młyna. trojmiasto.pl, 9 lutego 2015.
- ↑ Dom Młynarzy w Gdańsku znów otwarty. W środku obrazy, rzeźby i pracownia portretowa
- ↑ Samp s. 33.
- ↑ a b Samp s. 35.
- ↑ Trójmiasto. Wyborcza, 19 maja 2017, str. 7, prof. Andrzej Januszajtis, Jeszcze o Wielkim Młynie
- ↑ a b c Samp s. 36.
- ↑ a b Tego na pewno nie wiecie. Dookoła Wielkiego Młyna. trojmiasto.wyborcza.pl, 18 czerwca 2019. [dostęp 2019-06-23].
- ↑ a b Po ponad 20 latach skończył się handel w Wielkim Młynie. trojmiasto.pl, 7 września 2016. [dostęp 2016-09-07].
- ↑ Czy Gdańsk ma oddać Krzyżakom Wielki Młyn?, Dziennik Bałtycki 25.11.2016
- ↑ To już koniec handlu w Wielkim Młynie. "Kupcy potrafią przecież liczyć..."
- ↑ Muzeum Historyczne Miasta Gdańska przejmuje Wielki Młyn. trojmiasto.pl, 19 grudnia 2016. [dostęp 2016-12-19].
- ↑ Dorota Karaś: Kosztowny remont Wielkiego Młyna. Tam przeniosą Muzeum Bursztynu. 2018-11-21. [dostęp 2018-11-23].
- ↑ Ponad milion z UE na adaptację Wielkiego Młyna. Tak będzie wyglądał w środku
- ↑ Remont Wielkiego Młyna. W środku nowa siedziba Muzeum Bursztynu
- ↑ Życie zatopione w bursztynie. 24 lipca otwarcie Muzeum Bursztynu w Wielkim Młynie w Gdańsku
- ↑ Odkrycie archeologiczne w Wielkim Młynie. Kamienne żarna pod skrzynką elektryczną
- ↑ Nowożytne "graffiti" na ścianie Wielkiego Młyna w Gdańsku
- ↑ Gdańsk dawniej i obecnie, te same miejsca. Obejrzyj, porównaj.... I co – jak zmieniło się miasto?
- ↑ Wszystkie kolory wody, czyli nowa gdańska fontanna. [dostęp 2014-08-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-26)].
- ↑ To ma być najpiękniejsza fontanna w Gdańsku. Już działa! [ZDJĘCIA]. [dostęp 2014-08-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-22)].
- ↑ WIELKI MŁYN. gedanopedia.pl.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- „Z problematyki odkryć archeologicznych w obrębie Wlk. Młyna w Gdańsku”, [w:] Gdańsk Średniowieczny w świetle najnowszych badań archeologicznych i historycznych” Muzeum Archeologiczne w Gdańsku, Instytut Historii UG, 1998.
- Jerzy Samp: Miasto czterdziestu bram. Gdańsk: marpress, 2000, s. 33-36. ISBN 83-85349-71-5.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
| Średniowieczne | |
|---|---|
| Nowożytne | |
| Współczesne |
