Wielkie żarcie

Wielkie żarcie
La Grande bouffe
Gatunek	komediodramat, obyczajowy
Rok produkcji	1973
Data premiery	17 maja 1973
Kraj produkcji	Francja; Włochy
Język	francuski
Czas trwania	130 min
Reżyseria	Marco Ferreri
Scenariusz	Marco Ferreri; Rafael Azcona; Francis Blanche
Główne role	Marcello Mastroianni; Ugo Tognazzi; Philippe Noiret; Michel Piccoli
Muzyka	Philippe Sarde
Zdjęcia	Mario Vulpiani
Scenografia	Michel de Broin
Montaż	Claudine Merlin; Gina Pignier
Produkcja	Vincent Malle
	Nagrody
	(1973) FIPRESCI Cannes; (1974) Goldene Leinwand, Berlin;

Wielkie żarcie (fr. La Grande bouffe) – francusko-włoski film, komediodramat z 1973 roku w reżyserii Marco Ferreriego. W roku premiery był uznawany za szokujący.

Opis fabuły[edytuj | edytuj kod]

Czterech znajomych w mocno średnim wieku: producent telewizyjny Michel, pilot samolotów pasażerskich Marcello, chorujący na cukrzycę sędzia Philippe oraz restaurator i kucharz Ugo, spotykają się w willi Philippe'a w centrum Paryża (w której na co dzień mieszka tylko stróż), aby popełnić samobójstwo – umrzeć z przejedzenia. Na życzenie Philippe'a stróż zaopatrzył spiżarnię w ogromne zapasy wszystkiego, czego tylko dusza zapragnie, ponadto każdy z panów przywozi zapas różnych potraw. Panowie sami będą przyrządzać potrawy – każdy potrafi przyrządzić coś dobrego, a Ugo jest w tym mistrzem i koneserem. Pierwszego wieczoru obżarstwa panowie oglądają też zdjęcia erotyczne i opowiadają o swych dokonaniach. Na następny wieczór erotoman Marcello sprowadza na teren willi 3 prostytutki. Do towarzystwa dołącza też nauczycielka Andréa, poznana przez panów przypadkowo za dnia i zaproszona na wieczorną ucztę – samotna kobieta spragniona wrażeń. Z czasem wielkie obżarstwo staje się coraz bardziej hedonistyczne, a główni bohaterowie (poza Marcello, który umiera z przemarznięcia w samochodzie wyścigowym – rzecz dzieje się wczesną zimą) kolejno konają z przejedzenia.

Obsada[edytuj | edytuj kod]

Marcello Mastroianni – Marcello
Ugo Tognazzi – Ugo
Philippe Noiret – Filip
Michel Piccoli – Michel
Michele Alexandre – Nicole
Florence Giorgetti – Anna
Solange Blondeau – Danielle
Monique Chaumette – Madeleine
Bernard Menez – Pierre
Andréa Ferréol – Andrea
Henri Piccoli – Hector
Louis Navarre – Braguti

Nagrody i nominacje[edytuj | edytuj kod]

(1973, wygrana) Marco Ferreri – Międzynarodowa Federacja Krytyków Filmowych (FIPRESCI), Cannes^[1]^[2]
(22 marca 1974, wygrana) Goldene Leinwand, Berlin^[1]^[3]
(1974, nominacja) Marco Ferreri – Złota Palma, Festiwal Filmowy w Cannes^[1]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Wielkie żarcie w bazie IMDb (ang.)
↑ ^a ^b 26th Cannes Film Festival. [w:] FIPRESCI (fipresci.org) [on-line]. [dostęp 2018-04-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-27)]. (ang.).
↑ Das große Fressen. [w:] Goldene Leinwand [on-line]. [dostęp 2018-04-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-27)]. Cytat: „Verliehen am 22. März 1974 in Berlin, Hotel Schweizerhof, vom HDF-Präsidenten Helmut Woeller an den Tobis-lnhaber Horst Wendlandt aus Anlass der Convention des Tobis-Verleihs für das Verleihjahr 1974/75 und in Anwesenheit von etwa 70 Filmtheaterbesitzern aus dem Bundesgebiet und West-Berlin.” (niem.).

[imdb-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Wielkie żarcie w bazie IMDb (ang.)

[26fipresci-2] 26th Cannes Film Festival. [w:] FIPRESCI (fipresci.org) [on-line]. [dostęp 2018-04-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-27)]. (ang.).

[3] Das große Fressen. [w:] Goldene Leinwand [on-line]. [dostęp 2018-04-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-27)]. Cytat: „Verliehen am 22. März 1974 in Berlin, Hotel Schweizerhof, vom HDF-Präsidenten Helmut Woeller an den Tobis-lnhaber Horst Wendlandt aus Anlass der Convention des Tobis-Verleihs für das Verleihjahr 1974/75 und in Anwesenheit von etwa 70 Filmtheaterbesitzern aus dem Bundesgebiet und West-Berlin.” (niem.).

[1]

[2]

[3]