Wielkie żarcie
| ||
| Gatunek | komediodramat[1], obyczajowy | |
| Rok produkcji | 1973 | |
| Data premiery | 17 maja 1973[1] | |
| Kraj produkcji | Francja Włochy | |
| Język | francuski | |
| Czas trwania | 130 min[1][2] | |
| Reżyseria | Marco Ferreri | |
| Scenariusz | Marco Ferreri Rafael Azcona Francis Blanche | |
| Główne role | Marcello Mastroianni Ugo Tognazzi Philippe Noiret Michel Piccoli | |
| Muzyka | Philippe Sarde | |
| Zdjęcia | Mario Vulpiani | |
| Scenografia | Michel de Broin | |
| Montaż | Claudine Merlin Gina Pignier | |
| Produkcja | Vincent Malle | |
| Nagrody | ||
| ||
Wielkie żarcie (fr. La Grande bouffe) – francusko-włoski film, komediodramat z 1973 roku w reżyserii Marco Ferreriego. W roku premiery był uznawany za szokujący.
Opis fabuły[edytuj | edytuj kod]
Czterech znajomych w mocno średnim wieku: producent telewizyjny Michel, pilot samolotów pasażerskich Marcello, chorujący na cukrzycę sędzia Philippe oraz restaurator i kucharz Ugo, spotykają się w willi Philippe'a w centrum Paryża (w której na co dzień mieszka tylko stróż), aby popełnić samobójstwo – umrzeć z przejedzenia. Na życzenie Philippe'a stróż zaopatrzył spiżarnię w ogromne zapasy wszystkiego co tylko dusza zapragnie, ponadto każdy z panów przywozi zapas różnych potraw. Panowie sami będą przyrządzać potrawy - każdy potrafi przyrządzić coś dobrego, a Ugo jest w tym mistrzem i koneserem. Pierwszego wieczoru obżarstwa panowie oglądają też zdjęcia erotyczne i opowiadają o swych dokonaniach. Na następny wieczór erotoman Marcello sprowadza na teren willi 3 prostytutki. Do towarzystwa dołącza też nauczycielka Andréa, poznana przez panów przypadkowo za dnia i zaproszona na wieczorną ucztę - samotna kobieta spragniona wrażeń. Z czasem wielkie obżarstwo staje się coraz bardziej hedonistyczne, a główni bohaterowie (poza Marcello, który umiera z przemarznięcia w samochodzie wyścigowym - rzecz dzieje się wczesną zimą) kolejno konają z przejedzenia.
Obsada[edytuj | edytuj kod]
- Marcello Mastroianni - Marcello
- Ugo Tognazzi - Ugo
- Philippe Noiret - Filip
- Michel Piccoli - Michel
- Michele Alexandre - Nicole
- Florence Giorgetti - Anna
- Solange Blondeau - Danielle
- Monique Chaumette - Madeleine
- Bernard Menez - Pierre
- Andréa Ferréol - Andrea
- Henri Piccoli - Hector
- Louis Navarre - Braguti
Nagrody i nominacje[edytuj | edytuj kod]
- (1973, wygrana) Marco Ferreri – Międzynarodowa Federacja Krytyków Filmowych (FIPRESCI), Cannes[1][2]
- (22 marca 1974, wygrana) Goldene Leinwand, Berlin[1][3]
- (1974, nominacja) Marco Ferreri – Złota Palma, Festiwal Filmowy w Cannes[1]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Wielkie żarcie w bazie IMDb (ang.)
- ↑ a b 26th Cannes Film Festival (ang.). W: FIPRESCI (fipresci.org) [on-line]. [dostęp 2018-04-27].
- ↑ Das große Fressen (niem.). W: Goldene Leinwand [on-line]. [dostęp 2018-04-27]. Cytat: „Verliehen am 22. März 1974 in Berlin, Hotel Schweizerhof, vom HDF-Präsidenten Helmut Woeller an den Tobis-lnhaber Horst Wendlandt aus Anlass der Convention des Tobis-Verleihs für das Verleihjahr 1974/75 und in Anwesenheit von etwa 70 Filmtheaterbesitzern aus dem Bundesgebiet und West-Berlin.”