Wieloliść

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Wieloliść – motyw dekoracyjny w formie stylizowanej rośliny (liście, płatki kwiatów).

Wieloliść składa się z zarysowanych geometrycznie powtarzających się rytmicznie odcinków łuku o różnym kształcie (np. ostrym, podkowiastym, pełnym itp.), połączonych ze sobą w układ dwu-, trój-, cztero-, pięcio-, sześcioliścia, itd. Dwuliść był stosowany w formie otwartej, pozostałe w formie otwartej lub zamkniętej. Wykorzystywany od czasów społeczeństw pierwotnych [1]. Spotykany jest w architekturze starożytnego Rzymu, islamu, wczesnego chrześcijaństwa, romańskiej i gotyku.

Rzut poziomy budowli centralnej oraz apsydy wykorzystywał czasami plan trójlistny (układ treflowy) lub czterolistny (tetrakonchos)[1].

Występował także jako element zdobniczy w sztuce dekoracyjnej (snycerstwo, złotnictwo itp.)[2].

Zastosowanie wieloliścia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Stefan Kozakiewicz: Słownik terminologiczny Sztuk Pięknych. Warszawa: PWN SA, 2002, s. 437. ISBN 978-83-01-12365-9.
  2. Klemens Krajewski: Mała encyklopedia architektury i wnętrz. Wrocław: Ossolineum, 1974, s. 428.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

[1] wykorzystanie wieloliścia w meblarstwie.