Wielotów
| Artykuł |
51°50′28.4″N 14°44′55.1″E |
|---|---|
| - błąd |
4 m |
| WD |
51°54'N, 14°41'E, 51°50'25.26"N, 14°44'7.33"E |
| - błąd |
20084 m |
| Odległość |
2498 m |
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2013) |
101[1] |
| Strefa numeracyjna |
68 |
| Kod pocztowy |
66-629[2] |
| Tablice rejestracyjne |
FKR |
| SIMC |
0909621 |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Gubin  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa lubuskiego  | |
Położenie na mapie powiatu krośnieńskiego  | |
 51°50′28,4″N 14°44′55,1″E/51,841222 14,748639
| |
Wielotów (niem. Weltho, łuż. Wjeltow)[3] – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Gubin, przy drodze wojewódzkiej nr 285.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
O wsi Wielotów pierwsza wzmianka w dokumentach pochodzi z 1459 roku pod nazwą (niem. Waldaw), jako wieś wąskich uliczek[4][5]. Pierwotnie była ona własnością klasztoru benedyktynek w Guben[4][5]. Do wsi należał majątek i folwark[4][5]. W ciągu lat nazwa wsi zmieniała się kilkakrotnie: jako Welthe w 1541, w 1607 Weltow, a także jako Welche, Welthow, Weltho, a w dokumentach urzędowych po wojnie (jeszcze w 1961 roku) spotyka się nazwę Weletów[5]. Przez lata wieś należała też do miasta Guben i rodów von Wiedebach, von Kleist, von Burgsdorf, von Maren, von Lindenau oraz do Brühlów[5].
We wsi zamieszkiwało w 1939 roku 126 osób, w 1988 roku 118, a w 1999 roku 100 osób. Była tu od 1946 do 1993 roku szkoła podstawowa. W 1952 roku było 20 gospodarstw o powierzchni 403 ha, a w 1962 roku było kółko rolnicze[5].
Od 2004 roku wieś posiada sieć wodną[6].
Z Wielotowa pochodzą znani ludzie m.in. muzycy Leonard Kuryłowicz i Edmund Rodziewicz, a do szkoły uczęszczał późniejszy prof. Emil Panek z Akademii Ekonomicznej w Poznaniu[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rozmieszczenie ludności w gminie według miejscowości. Gmina Gubin. [dostęp 2015-11-16].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1463 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Rudolf Lehmann: Historisches Ortslexikon für die Niederlausitz Band 2. Die Kreis Cottbus, Spremberg, Guben und Sorau. 2011. ISBN 978-3-941919-90-7.
- ↑ a b c Gubińskie Towarzystwo Kultury - Zeszyty Gubińskie nr 5 s. 31
- ↑ a b c d e f Zygmunt Traczyk: Ziemia Gubińska 1939 – 1949… s. 338
- ↑ a b Zygmunt Traczyk: Ziemia Gubińska 1939 – 1949… s. 339
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Wydawnictwo Gubińskiego Towarzystwa Kultury 1999 r. - Zeszyty Gubińskie nr 5 s.31
- Zygmunt Traczyk: Ziemia Gubińska 1939 – 1949…. Gubin: Stowarzyszenie Przyjaciół Ziemi Gubińskiej, 2011, s. 338-340. ISBN 978-83-88059-54-4.
- Siedziba gminy: Gubin
| Miejscowości gminy |
| ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Jednostki pomocnicze gminy |
|
