Wieprzówka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wieprzówka
Ilustracja
Rzeka Wieprzówka w Andrychowie. W tle most kolejowy na linii kolejowej nr 117 (49°50′49″N 19°20′29″E/49,846944 19,341389).
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Rzeka
Długość ok. 40 km
Źródło
Współrzędne

49°47′48,4″N 19°25′31,3″E/49,796778 19,425361

Ujście
Recypient Skawa
Miejsce

w miejscowości Grodzisko

Współrzędne

49°58′08,3″N 19°27′07,5″E/49,968972 19,452083

Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „źródło”, powyżej znajduje się również punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „źródło”, powyżej znajduje się również punkt z opisem „ujście”
Zimorodek

Wieprzówkarzeka, lewy dopływ Skawy[1]. Ma źródła na północnych stokach Pasma Łamanej Skały w Beskidzie Małym. Najwyżej położone znajdują się na wysokości 855 m pod Łamaną Skałą[2]. Takie jest ujęcie w urzędowym wykazie wód płynących Polski[1], jednak na niektórych mapach za początek Wieprzówki uznaje się ujście Targaniczanki, a ciek wodny powyżej tego ujścia za Rzyczankę[3].

Główne dopływy Wieprzówki to potoki: Bobrek, Bolęcinianka (Bolęcinka), Frydrychówka, Klimaska, Pracica, Rzyczanka, Targaniczanka, Włosień[2][1].

Płynie przez: Rzyki, Sułkowice, Andrychów, Wieprz, Gierałtowice, Przybradz i wpada do Skawy w miejscowości Grodzisko. Jest jej największym lewym dopływem. Ujście Wieprzówki do Skawy znajduje się na wysokości 226 m, w miejscu o współrzędnych 49°58′08″N 19°27′08″E/49,968889 19,452222[2][1].

Wieprzówka wygrała w konkursie "Rzeka Roku" (organizowanym przez klub Gaja) i otrzymała tytuł Rzeki Roku 2013.

Charakterystyka rzeki[edytuj | edytuj kod]

Na odcinku od źródeł do Andrychowa to rzeka o charakterze górskim, później przybiera charakter nizinny. Wieprzówka jest rzeką mocno regulowaną (szczególnie w części nizinnej).

Dzięcioł zielony

Posiada kilkanaście małych dopływów, jednak w 80% jest zasilana wodami powierzchniowymi. Posiada duże wahania przepływu (w miesiącach letnich prawie wysycha, wiosną potrafi występować z brzegów czyniąc duże szkody).

Walory przyrodnicze[edytuj | edytuj kod]

Pomimo faktu, że rzeka jest w znacznym stopniu uregulowana i poniżej Andrychowa zanieczyszczona na jej brzegach przetrwało wiele cennych przyrodniczo terenów, np.: fragment starego lasu łęgowego w Andrychowie. Występują tutaj m.in. następujące gatunki drzew: olsza czarna (Alnus glutinosa), jesion wyniosły (Fraxinus excelsior), topola czarna (Populus nigra), topola biała (Populus alba), wierzba biała (Salix alba).

Podszyt stanowi znacznie ponad sto gatunków roślin i krzewów takich jak: wierzba purpurowa (Salix purpurea), dziki bez czarny (Sambucus nigra), dereń świdwa (Cornus sanguinea), czeremcha zwyczajna (Prunus padus), rdest ostrokończysty (Reynoutria japonica Houtt), niecierpek drobnokwiatowy (Impatiens parviflora), niecierpek gruczołowaty (Impatiens glandulifera), pokrzywa zwyczajna (Urtica dioica), czosnaczek pospolity (Alliaria petiolata), czosnek niedźwiedzi (Allium ursinum), łopian pajęczynowaty (Arctium tomentosum), żywokost bulwiasty (Symphytum tuberosum), lepiężnik biały (Petasites albus), knieć błotna (Caltha palustris), bodziszek cuchnący (Geranium robertianum) i wiele innych. Niektóre z wymienionych tu gatunków (np. rdestowiec ostrokończysty czy też niecierpek gruczołowaty) to rośliny inwazyjne wypierające rodzimą florę.

W 2006 odkryto i udokumentowano występowanie w dorzeczu Wieprzówki zespołu roślinnościłęg olszowy gwiazdnicowy (jedyne opisane stanowisko dla polskiego pasa pogórzy i gór).

W łożysku rzeki swoje tereny łowieckie i gniazdowe znalazło wiele gatunków zwierząt, takich jak:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 311, ISBN 83-239-9607-5.
  2. a b c Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna. [dostęp 2015-04-01].
  3. Radosław Truś: Beskid Mały. Przewodnik. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2008. ISBN 978-83-89188-77-9.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jan Zieliński: Do źródeł Wieprzówki. Andrychów: Polska Fundacja Ochrony Przyrody "PRONATURA" w Krakowie, 2003. ISBN 83-917420-1-6.