Wiera Muchina

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Wiera Muchina
Вера Игнатьевна Мухина
Ilustracja
Portret Muchiny autorstwa Michaiła Niestierowa
Data i miejsce urodzenia

1 lipca 1889
Ryga

Data i miejsce śmierci

6 października 1953
Moskwa

Dziedzina sztuki

rzeźba

Wiera Ignatjewna Muchina (ros. Вера Игнатьевна Мухина, ur. 1 lipca 1889 w Rydze, zm. 6 października 1953 w Moskwie) – rzeźbiarka rosyjska, znana z socrealistycznego pomnika Robotnik i kołchoźnica z lat 1935–1937.

W latach 1909–1911 pobierała nauki u różnych artystów w Moskwie. W 1912 wyjechała do Paryża, gdzie przez dwa lata studiowała[1] m.in. u Antoinego Bourdelle'a. W latach 1926–1927 była wykładowczynią w Wyższej Szkole Artystyczno-Przemysłowej w Moskwie. Początkowo reprezentowała kubizm (np. pomnik Jakowa Swierdłowa Płomień rewolucji z lat 1922-1923), aby później zwrócić się ku neoklasycyzmowi w stylu Aristide'a Maillola (np. Chłopka z 1927). Od lat 30. tworzyła rzeźby portretowe (np. Portret Siergieja Zamkowa z 1935) w stylu klasycyzującego realizmu, a także inne prace w estetyce realizmu socjalistycznego[2]. Była pięciokrotną laureatką Nagrody Państwowej ZSRR (1941, 1943, 1946, 1951 i 1952)[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]