Wiera Muchina
Wiera Ignatjewna Muchina (ros. Вера Игнатьевна Мухина, ur. 1 lipca 1889 w Rydze, zm. 6 października 1953 w Moskwie) – rzeźbiarka rosyjska, znana z socrealistycznego pomnika Robotnik i kołchoźnica z lat 1935-1937.
W latach 1909-1911 pobierała nauki u różnych artystów w Moskwie. W 1912 wyjechała do Paryża, gdzie przez dwa lata studiowała[1] m.in. u Antoinego Bourdelle'a. W latach 1926-1927 była wykładowczynią w Wyższej Szkole Artystyczno-Przemysłowej w Moskwie. Początkowo reprezentowała kubizm (np. pomnik Jakowa Swierdłowa Płomień rewolucji z lat 1922-1923), aby później zwrócić się ku neoklasycyzmowi w stylu Aristide'a Maillola (np. Chłopka z 1927). Od lat 30. tworzyła rzeźby portretowe (np. Portret Siergieja Zamkowa z 1935) w stylu klasycyzującego realizmu, a także inne prace w estetyce realizmu socjalistycznego[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ red. Żurawski 2009 ↓, s. 168.
- ↑ red. Żurawski 2009 ↓, s. 169.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Muchina Wiera. W: Dwudziestolecie międzywojenne. red. Sławomir Żurawski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009, s. 168-169, seria: Epoki Literackie. ISBN 978-83-01-15509-4.
