Wierzba śniada
| |
| Systematyka[1][2] | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Podkrólestwo | |
| Nadgromada | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Nadklasa | |
| Klasa | |
| Nadrząd | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
wierzba śniada |
| Nazwa systematyczna | |
| Salix starkeana Willd. Sp. Pl. 4(2): 677 1806[3] | |
Wierzba śniada (Salix starkeana Willd.[4], syn. Salix livida Wahlenb.[5]) – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny wierzbowatych.
Rozmieszczenie geograficzne[edytuj | edytuj kod]
Występuje w Eurazji i Ameryce Północnej. W Polsce rośnie w rozproszeniu w części północnej, na Wyżynie Lubelskiej i Podkarpaciu. Przez Polskę przebiega południowo-zachodnia granica zasięgu. W polskich Karpatach potwierdzono występowanie tylko na jednym stanowisku w Zahutyniu koło Sanoka, ale po 1996 r. na miejscu tym gatunku już nie odnaleziono[6]. Poza tą granicą stwierdzono w Europie jedynie dwa miejsca występowania tego gatunku: na torfowisku Kolibaba w Górach Lewockich (wieś Hradisko na Słowacji) oraz w rejonie Sigmaringen w Jurze Szwabskiej (Niemcy)[7].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
- Pokrój
- Krzew do 1 m wysokości.
- Gałązki
- Nagie lub delikatnie owłosione. Po zdarciu nad nimi kory zaobserwować można w drewnie wypukłe listewki. Pąki podługowate, czerwone[6].
- Liście
- Podłużnie lub okrągławojajowate, całobrzegie lub drobno ząbkowane w górnej części, żywozielone, na spodzie szarozielone lub sinozielone, z wyraźną nerwacją. Początkowo są delikatnie owłosione, potem nagie. Na szczytach ząbków występują gruczołki[6].
- Kwiaty
- Zebrane w kotki. Łuski kotkowe tępe, orzęsione na brzegu. Znamię żółte[8].
Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]
Nanofanerofit. Rośnie na torfowiskach. Kwitnie w kwietniu i maju. Liczba chromosomów 2n=38, 44[6].
Zagrożenia i ochrona[edytuj | edytuj kod]
Umieszczona na polskiej czerwonej liście w kategorii VU (narażony)[9].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2013-11-05] (ang.).
- ↑ The Plant List. [dostęp 2017-02-02].
- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002. ISBN 83-85444-83-1.
- ↑ Global Biodiversity Information Facility [1]
- ↑ a b c d Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Czerwona księga Karpat Polskich. Kraków: Instytut Botaniki PAN, 2008. ISBN 978-83-89648-71-6.
- ↑ Gejza Runkovič: Kolibaba [w:] "Krásy Slovenska" R. LIV, nr 9/1977, s. 422
- ↑ Szafer W., Kulczyński S., Pawłowski B. Rośliny polskie. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1969.
- ↑ Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.