Wiesław Ociepka
| Data i miejsce urodzenia |
16 lutego 1922 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
28 lutego 1973 |
| Minister spraw wewnętrznych | |
| Okres |
od 22 grudnia 1971 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Prezes Polskiego Związku Piłki Nożnej | |
| Okres |
od 4 maja 1966 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
     
| |
Wiesław Ociepka (ur. 16 lutego 1922 w Sosnowcu, zm. 28 lutego 1973 w Mostach) – polski prawnik i polityk, działacz komunistyczny i sportowy, minister spraw wewnętrznych w latach 1971–1973, poseł na Sejm PRL VI kadencji.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Stanisława i Weroniki. Ukończył dwuletnią szkołę partyjną (1953–1955) oraz studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim[1].
W czasie II wojny światowej został wywieziony do obozu pracy przymusowej, skąd zbiegł[1]. Od 1945 należał do Polskiej Partii Robotniczej, a następnie do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W latach 1945–1948 był etatowym pracownikiem Związku Walki Młodych na szczeblu wojewódzkim i centralnym, zaś w 1950 zasiadał we władzach Związku Młodzieży Polskiej[1].
W 1955 był starszym instruktorem w Wydziale Organizacyjnym Komitetu Centralnego PZPR, a następnie, do 1960, sekretarzem organizacyjnym komitetu wojewódzkiego w Szczecinie. W kolejnych latach pracował w Wydziale Administracyjnym KC PZPR, gdzie pełnił funkcje zastępcy kierownika (1960–1971) i kierownika (1971). W 1964 został zastępcą członka Komitetu Centralnego. Od 22 grudnia 1971 był ministrem spraw wewnętrznych w rządach Piotra Jaroszewicza. W grudniu 1971 został również członkiem KC PZPR. Od marca 1972 był posłem na Sejm PRL VI kadencji. W latach 1960–1965 był wiceprezesem, a od 1965 do 1972 prezesem Polskiego Związku Piłki Nożnej.
W lutym 1973 pod Szczecinem, z powodu oblodzenia, rozbił się polski wojskowy samolot transportowy An-24. Leciały nim delegacje rządowe Polski i Czechosłowacji. Najwyższym rangą spośród 18 ofiar katastrofy był Wiesław Ociepka[2]. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera 29A-półkole II-1)[3]. W uroczystościach pogrzebowych wzięli udział m.in. Edward Gierek, Henryk Jabłoński i Piotr Jaroszewicz[4].
Był żonaty, żona Alicja Ociepka z domu Szamota (1918–2017)[3]. Miał dwóch synów.
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Order Sztandaru Pracy I klasy
- Order Sztandaru Pracy II klasy
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie, 1973)
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1954)[5]
- Srebrny Krzyż Zasługi – dwukrotnie (1946, „za działalność powojenną Związku Walki Młodych”[6], „za zasługi w budownictwie nowej Demokratycznej Polski”[7])
- Medal 10-lecia Polski Ludowej
- Honorowa Odznaka 30-lecia PPR (1972)[8]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Ewa Celt, The New Central Committee of the PUWP, Radio Free Europe, 1 sierpnia 1972, [w:] osaarchivum.org (ang.).
- ↑ Lucjan Stryga, Zapomniane katastrofy, które zostały przemilczane przez propagandę PRL, polskatimes.pl, 27 lipca 2014.
- ↑ a b Lista pochowanych. Wiesław Ociepka. um.warszawa.pl. [dostęp 2018-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-18)].
- ↑ Kronika wydarzeń w Warszawie 1 I–31 III 1973. „Kronika Warszawy”. 3 (15), s. 148, 1973.
- ↑ M.P. z 1954 r. nr 108, poz. 1453.
- ↑ M.P. z 1946 r. nr 64, poz. 122.
- ↑ M.P. z 1946 r. nr 72, poz. 485.
- ↑ Serdeczne życzenia dla Towarzysza Edwarda Gierka [w:] „Trybuna Robotnicza”, nr 4, 6 stycznia 1972, s. 2.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Informacje w BIP IPN
- Profil na stronie Biblioteki Sejmowej
- Leksykon Historii Polski, 1995
- Mała Encyklopedia Sportu t. II, Warszawa 1986
- kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
- kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
.svg)
- Absolwenci Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego
- Członkowie Komitetu Centralnego PZPR
- Członkowie Związku Młodzieży Polskiej
- Deportowani na roboty przymusowe przez nazistowskie Niemcy w Polsce 1939–1945
- Działacze Związku Walki Młodych
- Instruktorzy Komitetu Centralnego PZPR
- Kierownicy wydziałów Komitetu Centralnego PZPR
- Ludzie urodzeni w Sosnowcu
- Ministrowie spraw wewnętrznych Polski Ludowej
- Odznaczeni dwukrotnie Srebrnym Krzyżem Zasługi (1944–1989)
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Medalem 10-lecia Polski Ludowej
- Odznaczeni Orderem Sztandaru Pracy I klasy
- Odznaczeni Orderem Sztandaru Pracy II klasy
- Ofiary katastrof lotniczych w Polsce
- Pochowani na Powązkach-Cmentarzu Wojskowym w Warszawie
- Politycy PPR
- Posłowie z okręgu Gliwice (PRL)
- Prezesi Polskiego Związku Piłki Nożnej
- Sekretarze Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Szczecinie
- Urodzeni w 1922
- Zastępcy członków Komitetu Centralnego PZPR
- Zastępcy kierowników wydziałów KC PZPR
- Zmarli w 1973