Przejdź do zawartości

Wiesław Saniewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wiesław Saniewski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

29 października 1948
Wrocław

Zawód

reżyser i scenarzysta filmowy

Wiesław Saniewski (ur. 29 października 1948 we Wrocławiu) – polski reżyser i scenarzysta filmowy.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył matematykę na Uniwersytecie Wrocławskim, po czym studiował scenariopisarstwo w Łodzi na PWSFTViT, które ukończył w 1980 roku. Był krytykiem filmowym i reportażystą. Zasiadał w jury na wielu festiwalach filmowych na całym świecie. Pracował jako dziennikarz i felietonista w miesięczniku „Odra”. Na początku drogi filmowej współpracował z Andrzejem Wajdą przy filmie Dyrygent, oraz z Sylwestrem Chęcińskim i Wojciechem Marczewskim. Wielokrotnie działał wbrew układom i polityce, przez co między innymi jego filmy były przez lata wstrzymywane przez cenzurę, zwolniono go pracy, a po pierwszej próbie generalnej z afisza ściągnięta została sztuka teatralna Nienasycenie na podstawie powieści Witkiewicza (Witkacego) we Wrocławskim Teatrze Współczesnym. Nakazano spalić dekoracje, a zespół aktorski rozwiązano.

W 2017 roku za swoją twórczość w roku 2017 otrzymał Europejską Nagrodę Filmową Narodów, pod auspicjami Unii Europejskiej.

Autor książek takich jak:

  • Wróżenie z kina
  • Niewinność utracona w kinie
  • Pierwszy stopień do piekła
  • Nadzór
  • Obcy musi fruwać
  • Wolny strzelec pod nadzorem

Jest reżyserem kilku spektakli teatralnych i jednego teatru telewizji ("Dom kobiet"). W latach 1985–1988 był członkiem Rady Artystycznej Studia Filmowego im. Karola Irzykowskiego, a w latach 1987-1993 był wiceprezesem Stowarzyszenia Filmowców Polskich. Jest członkiem Rady Programowej miesięcznika "Odra".

Został członkiem honorowego komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed przyspieszonymi wyborami prezydenckimi 2010[1] oraz przed wyborami prezydenckimi w Polsce w 2015 roku[2].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]
Reżyseria
 Z tym tematem związana jest kategoria: Filmy w reżyserii Wiesława Saniewskiego.

filmy fabularne

dokumenty

Scenariusz
Aktor
Producent

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]
  • Nagroda Don Kichota dla Nadzoru na FPFF w Łagowie 1984
  • Nagroda PWSTFi TV im. Andrzeja Munka za film Nadzór (1984)
  • Nagroda Kulturalna „Solidarności” przyznawana przez Komitet Kultury Niezależnej, najlepszy film polski za film Nadzór (1985)
  • Jednogłośna Nagroda FIPRESCI na MFF w Mannheim 1986
  • Tytuł Wybitnego Filmu roku dla Nadzoru na MFF w Londynie 1986
  • Nagrody za debiut, za zdjęcia i dla najlepszej aktorki na FPFF w Gdańsku 1985
  • Nagroda dziennikarzy oraz nagroda za zdjęcia na FPFF Gdynia (rok 1988) i Nagroda Przewodniczącego Kinematografii nagroda za scenariusz i reżyserię (1989), obie za film Dotknięci
  • Nagroda Miasta Wrocławia (1989)
  • Nagroda Fundacji Jana Pawła II za całokształt twórczości, 1990
  • Nagroda dla najlepszego filmu na MFF w Phoenix (USA) dla filmu Obcy musi fruwać
  • Nagroda Fundacji Kultury Polskiej FPFF Gdynia za film Deszczowy Żołnierz w roku 1996
  • Gold Award na MFF w Houston oraz nagroda niezależnych filmowców amerykańskich za wybitną reżyserię dla filmu Deszczowy żołnierz
  • 2007 Grand Prix Tarnowska Nagroda Filmowa za film Bezmiar sprawiedliwości
  • Wyróżnienie dziennikarzy na FPFF za film Bezmiar sprawiedliwości
  • III nagroda na festiwalu w Łagowie za Bezmiar sprawiedliwości
  • Nagroda za najlepszą muzykę Ogólnopolskiego Festiwalu Sztuki Filmowej „Prowincjonalia” (za film Bezmiar sprawiedliwości)
  • Grand Prix na Amerykańskim Festiwalu Polskich Filmów w Chicago za Bezmiar sprawiedliwości
  • W roku 2008 film Bezmiar sprawiedliwości na Międzynarodowym Festiwalu w Huston został wyróżniony nagrodą specjalną Jury, najważniejszą nagrodą obok Grand Prix
  • "Biały słoń", nagroda krytyków i teoretyków rosyjskich dla najlepszego filmu polskiego na Festiwalu Filmów Polskich 'Wisła' w Moskwie za film Bezmiar sprawiedliwości, 2012
  • Nagroda publiczności na FPFF w Tarnowie dla filmu Wygrany, 2011
  • Nagroda publiczności na Amerykańskim Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Chicago, 2011

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Komitet poparcia Bronisława Komorowskiego [online], onet.pl, 16 maja 2010 [dostęp 2014-04-26] [zarchiwizowane z adresu 2013-12-05].
  2. Barbara Sowa, Kto wszedł do komitetu poparcia Komorowskiego, a kto z niego wypadł? Cała Lista [online], Dziennik.pl, 16 marca 2015 [dostęp 2015-03-21].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]