Wikipedia:Artykuły na Medal/zajawki/Aleksy I (patriarcha Moskwy)

Zajawka artykułu Aleksy I (patriarcha Moskwy)

'''[[Aleksy I (patriarcha Moskwy)|Aleksy]]''', imię świeckie: Siergiej Władimirowicz Simanski (ur. 27 października 1877 w [[Moskwa|Moskwie]], zm. 17 kwietnia 1970 w [[Pieriediełkino|Pieriediełkinie]]) – 13. [[prawosławie|prawosławny]] [[patriarcha]] Moskwy i całej Rusi, zwierzchnik [[Rosyjski Kościół Prawosławny|Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego]] w latach 1945–1970, co czyni z niego najdłużej urzędującego patriarchę moskiewskiego w historii. 28 kwietnia 1913 został wyświęcony na biskupa pomocniczego eparchii nowogrodzkiej z tytułem biskupa [[Tichwin|tichwińskiego]]. Następnie od 1921 był biskupem jamburskim, wikariuszem eparchii piotrogrodzkiej. W roku następnym, z powodu swojej wrogiej postawy wobec probolszewickiego ruchu [[Odnowicielstwo|Żywej Cerkwi]], został skazany na trzyletnią zsyłkę do [[Kazachstan]]u. Po powrocie z niej w 1926 objął tymczasowy zarząd eparchii nowogrodzkiej, zaś od 1933 był również [[Eparchia petersburska|metropolitą leningradzkim]]. W okresie [[II wojna światowa|II wojny światowej]] dobrowolnie pozostał w [[blokada Leningradu|oblężonym Leningradzie]]. W czasie nowej kampanii antyreligijnej zapoczątkowanej w 1958 przez [[Nikita Chruszczow|Nikitę Chruszczowa]] bezskutecznie bronił Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego przed utratą parafii, monasterów i szkół teologicznych. ''[[Aleksy I (patriarcha Moskwy)|Czytaj więcej …]]''

Aleksy, imię świeckie: Siergiej Władimirowicz Simanski (ur. 27 października 1877 w Moskwie, zm. 17 kwietnia 1970 w Pieriediełkinie) – 13. prawosławny patriarcha Moskwy i całej Rusi, zwierzchnik Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego w latach 1945–1970, co czyni z niego najdłużej urzędującego patriarchę moskiewskiego w historii. 28 kwietnia 1913 został wyświęcony na biskupa pomocniczego eparchii nowogrodzkiej z tytułem biskupa tichwińskiego. Następnie od 1921 był biskupem jamburskim, wikariuszem eparchii piotrogrodzkiej. W roku następnym, z powodu swojej wrogiej postawy wobec probolszewickiego ruchu Żywej Cerkwi, został skazany na trzyletnią zsyłkę do Kazachstanu. Po powrocie z niej w 1926 objął tymczasowy zarząd eparchii nowogrodzkiej, zaś od 1933 był również metropolitą leningradzkim. W okresie II wojny światowej dobrowolnie pozostał w oblężonym Leningradzie. W czasie nowej kampanii antyreligijnej zapoczątkowanej w 1958 przez Nikitę Chruszczowa bezskutecznie bronił Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego przed utratą parafii, monasterów i szkół teologicznych. Czytaj więcej …

Ostatnia ekspozycja: 2011-08-22

Poniżej w porządku chronologicznym widoczne są ekspozycje tej zajawki. Prosimy nie poprawiać ich z wyjątkiem aktualizacji linków po przenosinach artykułów.

2011-07-11

Aleksy, imię świeckie: Siergiej Władimirowicz Simanski (ur. 27 października 1877 w Moskwie, zm. 17 kwietnia 1970 w Pieriediełkinie) – 13. prawosławny patriarcha Moskwy i całej Rusi, zwierzchnik Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego w latach 1945–1970, co czyni z niego najdłużej urzędującego patriarchę moskiewskiego w historii. 28 kwietnia 1913 został wyświęcony na biskupa pomocniczego eparchii nowogrodzkiej z tytułem biskupa tichwińskiego. Następnie od 1921 był biskupem jamburskim, wikariuszem eparchii piotrogrodzkiej. W roku następnym, z powodu swojej wrogiej postawy wobec probolszewickiego ruchu Żywej Cerkwi, został skazany na trzyletnią zsyłkę do Kazachstanu. Po powrocie z niej w 1926 objął tymczasowy zarząd eparchii nowogrodzkiej, zaś od 1933 był również metropolitą leningradzkim. W okresie II wojny światowej dobrowolnie pozostał w oblężonym Leningradzie. W czasie nowej kampanii antyreligijnej zapoczątkowanej w 1958 przez Nikitę Chruszczowa bezskutecznie bronił Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego przed utratą parafii, monasterów i szkół teologicznych.

2011-07-18

Aleksy, imię świeckie: Siergiej Władimirowicz Simanski (ur. 27 października 1877 w Moskwie, zm. 17 kwietnia 1970 w Pieriediełkinie) – 13. prawosławny patriarcha Moskwy i całej Rusi, zwierzchnik Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego w latach 1945–1970, co czyni z niego najdłużej urzędującego patriarchę moskiewskiego w historii. 28 kwietnia 1913 został wyświęcony na biskupa pomocniczego eparchii nowogrodzkiej z tytułem biskupa tichwińskiego. Następnie od 1921 był biskupem jamburskim, wikariuszem eparchii piotrogrodzkiej. W roku następnym, z powodu swojej wrogiej postawy wobec probolszewickiego ruchu Żywej Cerkwi, został skazany na trzyletnią zsyłkę do Kazachstanu. Po powrocie z niej w 1926 objął tymczasowy zarząd eparchii nowogrodzkiej, zaś od 1933 był również metropolitą leningradzkim. W okresie II wojny światowej dobrowolnie pozostał w oblężonym Leningradzie. W czasie nowej kampanii antyreligijnej zapoczątkowanej w 1958 przez Nikitę Chruszczowa bezskutecznie bronił Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego przed utratą parafii, monasterów i szkół teologicznych.

2011-07-25

Aleksy, imię świeckie: Siergiej Władimirowicz Simanski (ur. 27 października 1877 w Moskwie, zm. 17 kwietnia 1970 w Pieriediełkinie) – 13. prawosławny patriarcha Moskwy i całej Rusi, zwierzchnik Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego w latach 1945–1970, co czyni z niego najdłużej urzędującego patriarchę moskiewskiego w historii. 28 kwietnia 1913 został wyświęcony na biskupa pomocniczego eparchii nowogrodzkiej z tytułem biskupa tichwińskiego. Następnie od 1921 był biskupem jamburskim, wikariuszem eparchii piotrogrodzkiej. W roku następnym, z powodu swojej wrogiej postawy wobec probolszewickiego ruchu Żywej Cerkwi, został skazany na trzyletnią zsyłkę do Kazachstanu. Po powrocie z niej w 1926 objął tymczasowy zarząd eparchii nowogrodzkiej, zaś od 1933 był również metropolitą leningradzkim. W okresie II wojny światowej dobrowolnie pozostał w oblężonym Leningradzie. W czasie nowej kampanii antyreligijnej zapoczątkowanej w 1958 przez Nikitę Chruszczowa bezskutecznie bronił Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego przed utratą parafii, monasterów i szkół teologicznych.

2011-08-01

Aleksy, imię świeckie: Siergiej Władimirowicz Simanski (ur. 27 października 1877 w Moskwie, zm. 17 kwietnia 1970 w Pieriediełkinie) – 13. prawosławny patriarcha Moskwy i całej Rusi, zwierzchnik Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego w latach 1945–1970, co czyni z niego najdłużej urzędującego patriarchę moskiewskiego w historii. 28 kwietnia 1913 został wyświęcony na biskupa pomocniczego eparchii nowogrodzkiej z tytułem biskupa tichwińskiego. Następnie od 1921 był biskupem jamburskim, wikariuszem eparchii piotrogrodzkiej. W roku następnym, z powodu swojej wrogiej postawy wobec probolszewickiego ruchu Żywej Cerkwi, został skazany na trzyletnią zsyłkę do Kazachstanu. Po powrocie z niej w 1926 objął tymczasowy zarząd eparchii nowogrodzkiej, zaś od 1933 był również metropolitą leningradzkim. W okresie II wojny światowej dobrowolnie pozostał w oblężonym Leningradzie. W czasie nowej kampanii antyreligijnej zapoczątkowanej w 1958 przez Nikitę Chruszczowa bezskutecznie bronił Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego przed utratą parafii, monasterów i szkół teologicznych.

2011-08-08

Aleksy, imię świeckie: Siergiej Władimirowicz Simanski (ur. 27 października 1877 w Moskwie, zm. 17 kwietnia 1970 w Pieriediełkinie) – 13. prawosławny patriarcha Moskwy i całej Rusi, zwierzchnik Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego w latach 1945–1970, co czyni z niego najdłużej urzędującego patriarchę moskiewskiego w historii. 28 kwietnia 1913 został wyświęcony na biskupa pomocniczego eparchii nowogrodzkiej z tytułem biskupa tichwińskiego. Następnie od 1921 był biskupem jamburskim, wikariuszem eparchii piotrogrodzkiej. W roku następnym, z powodu swojej wrogiej postawy wobec probolszewickiego ruchu Żywej Cerkwi, został skazany na trzyletnią zsyłkę do Kazachstanu. Po powrocie z niej w 1926 objął tymczasowy zarząd eparchii nowogrodzkiej, zaś od 1933 był również metropolitą leningradzkim. W okresie II wojny światowej dobrowolnie pozostał w oblężonym Leningradzie. W czasie nowej kampanii antyreligijnej zapoczątkowanej w 1958 przez Nikitę Chruszczowa bezskutecznie bronił Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego przed utratą parafii, monasterów i szkół teologicznych.

2011-08-15

Aleksy, imię świeckie: Siergiej Władimirowicz Simanski (ur. 27 października 1877 w Moskwie, zm. 17 kwietnia 1970 w Pieriediełkinie) – 13. prawosławny patriarcha Moskwy i całej Rusi, zwierzchnik Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego w latach 1945–1970, co czyni z niego najdłużej urzędującego patriarchę moskiewskiego w historii. 28 kwietnia 1913 został wyświęcony na biskupa pomocniczego eparchii nowogrodzkiej z tytułem biskupa tichwińskiego. Następnie od 1921 był biskupem jamburskim, wikariuszem eparchii piotrogrodzkiej. W roku następnym, z powodu swojej wrogiej postawy wobec probolszewickiego ruchu Żywej Cerkwi, został skazany na trzyletnią zsyłkę do Kazachstanu. Po powrocie z niej w 1926 objął tymczasowy zarząd eparchii nowogrodzkiej, zaś od 1933 był również metropolitą leningradzkim. W okresie II wojny światowej dobrowolnie pozostał w oblężonym Leningradzie. W czasie nowej kampanii antyreligijnej zapoczątkowanej w 1958 przez Nikitę Chruszczowa bezskutecznie bronił Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego przed utratą parafii, monasterów i szkół teologicznych.

2011-08-22

Aleksy, imię świeckie: Siergiej Władimirowicz Simanski (ur. 27 października 1877 w Moskwie, zm. 17 kwietnia 1970 w Pieriediełkinie) – 13. prawosławny patriarcha Moskwy i całej Rusi, zwierzchnik Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego w latach 1945–1970, co czyni z niego najdłużej urzędującego patriarchę moskiewskiego w historii. 28 kwietnia 1913 został wyświęcony na biskupa pomocniczego eparchii nowogrodzkiej z tytułem biskupa tichwińskiego. Następnie od 1921 był biskupem jamburskim, wikariuszem eparchii piotrogrodzkiej. W roku następnym, z powodu swojej wrogiej postawy wobec probolszewickiego ruchu Żywej Cerkwi, został skazany na trzyletnią zsyłkę do Kazachstanu. Po powrocie z niej w 1926 objął tymczasowy zarząd eparchii nowogrodzkiej, zaś od 1933 był również metropolitą leningradzkim. W okresie II wojny światowej dobrowolnie pozostał w oblężonym Leningradzie. W czasie nowej kampanii antyreligijnej zapoczątkowanej w 1958 przez Nikitę Chruszczowa bezskutecznie bronił Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego przed utratą parafii, monasterów i szkół teologicznych.