Wiktor Mhłyneć

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wiktor Mhłyneć
Віктор Мглинець
ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Wiktor Iwanowycz Mhłyneć

Data i miejsce urodzenia

3 stycznia 1963
Czerniowce

Wzrost

166 cm

Pozycja

pomocnik/napastnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1983 Bukowyna Czerniowce 2 (1)
1984 Podilla Chmielnicki 34 (2)
1985 Bukowyna Czerniowce 40 (20)
1986 Metałurh Zaporoże 40 (3)
1987–1991 Bukowyna Czerniowce 216 (57)
1992–1994 Hakoah Ramat Gan 77 (29)
1994–1996 Bukowyna Czerniowce 45 (13)
1996–1998 Czornomoreć Odessa 53 (9)
1998–2004 Bukowyna Czerniowce 85 (16)
W sumie: 592 (150)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2000–2007 Bukowyna Czerniowce (asystent)
2007–2009 Bukowyna Czerniowce
2009–2013 Merkurij Czerniowce (futsal)
2014–2015 Sportlider+ Chmielnicki (futsal)
2015–2016 Bukowyna Czerniowce
2017–2018 Bukowyna Czerniowce
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Wiktor Iwanowycz Mhłyneć, ukr. Віктор Іванович Мглинець, ros. Виктор Иванович Мглинец, Wiktor Iwanowicz Mgliniec (ur. 3 stycznia 1963 w Czerniowcach) – ukraiński piłkarz, występujący na pozycji pomocnika, a wcześniej napastnika, trener piłkarski.

Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

W 1983 rozpoczął karierę piłkarską w Bukowynie Czerniowce. Występował również w Podilla Chmielnicki oraz Metałurhu Zaporoże, ale zawsze wracał do macierzystego klubu. Był kapitanem drużyny. W 1992 wyjechał do Izraela, gdzie został piłkarzem klubu Hakoah Ramat Gan. W 1994 powrócił do Bukowyny. W latach 1996-1998 bronił barw Czornomorca Odessa. Oprócz tego grał w amatorskich zespołach Mytnyk Waduł-Siret i Merkurij-CzTEI Czerniowce. W 2004 zakończył karierę piłkarską w Bukowynie.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Jeszcze będąc piłkarzem, od stycznia 2000 łączył funkcje trenerskie. W lipcu 2008 objął stanowisko głównego trenera Bukowyny[1], z którą pracował do czerwca 2009. Następnie trenował kluby futsalu Merkurij Czerniowce i Sportlider+ Chmielnicki. W czerwcu 2015 ponownie został mianowany na stanowisko głównego trenera Bukowyny[2], z którą pracował do 29 maja 2016[3]. 25 sierpnia 2017 znów stał na czele Bukowyny[4]. 4 grudnia 2018 podał się do dymisji[5].

Sukcesy i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy klubowe[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]