Wikunia
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| Vicugna[1] | |||
| Lesson, 1842[2] | |||
 Przedstawiciel rodzaju – wikunia andyjska (V. vicugna) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj |
wikunia | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Camelus vicugna Molina, 1782 | |||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Gatunki | |||
| |||
Wikunia[5] (Vicugna) – rodzaj ssaka z rodziny wielbłądowatych (Camelidae).
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w stanie dzikim w Ameryce Południowej[6][7][8].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała 114–190 cm, długość ogona 15–25 cm, wysokość w kłębie 85–90 cm; masa ciała 38–65 kg[7].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
- Vicugna: hiszpańska nazwa vicuña dla wikunii, od keczuańskiej nazwy wik’uña dla wikunii[9].
- Pacos: peruwiańskie nazwy paco, pacos dla lam, zaadaptowane przez Buffona w 1765 roku[10]. Gatunek typowy: Camelus pacos Linnaeus, 1758.
- Protorhea: gr. πρωτος prōtos „pierwszy, przed”; rodzaj Rhea Brisson, 1760 (ptaki); autorzy błędnie zidentyfikowali szczątki kostne (lewa kość udowa, kilka paliczków stopy i paliczek końcowy) jako należące do prymitywnego ptaka z rodziny nandu (Rheidae)[11]. Gatunek typowy: Protorhea azarae Moreno & Mercerat, 1891 (= Camelus vicugna Molina, 1782).
Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]
Do rodzaju należą następujące gatunki[6][5]:
- Vicugna vicugna (Molina, 1782) – wikunia andyjska
- Vicugna pacos Linnaeus, 1758 – alpaka[12] – gatunek udomowiony
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Vicugna, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
- ↑ R.-P. Lesson: Nouveau tableau du règne animal: mammifères. Paris: A. Bertrand, 1842, s. 167. (fr.).
- ↑ J.E. Gray: Catalogue of ruminant Mammalia (Pecora, Linnaeus) in the British Museum. London: British Museum, 1872, s. 101. (ang.).
- ↑ F.P. Moreno & A. Mercerat. Catálogo de los pájaros fósiles de la República Argentina conservados en el Museo de la Plata / Catalogue des oiseaux fossiles de la Repeblique Árgentine conservés au Musée de la Plata. „Anales del Museo de La Plata”. Paleontología argentina. 1, s. 27, 69, 1891. (hiszp. • fr.).
- ↑ a b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 169. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 384. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
- ↑ a b W. Franklin: Family Camelidae (Camels). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 2: Hoofed Mammals. Barcelona: Lynx Edicions, 2011, s. 238–243. ISBN 978-84-96553-77-4. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Vicugna. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-05-02]. (ang.).
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 707.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 496.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 585.
- ↑ K. Kowalski (red.), A. Krzanowski, H. Kubiak, B. Rzebik-Kowalska & L. Sych: Ssaki. Wyd. IV. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1991, s. 13, seria: Mały słownik zoologiczny. ISBN 83-214-0637-8.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 1–984, 1904. (ang.).